Kontratenor Philippe Jaroussky dołączył do instrumentalistów L’Arpeggiata, prowadzonych przez Christinę Pluhar w barwnym, miłosnym repertuarze "pieśni dworskiej” - bardzo popularnej we Francji za panowania Ludwika XIII w pierwszej połowie XVII wieku. Utwory z towarzyszeniem lutni lub teorby są wyrafinowane w wyrażaniu miłości, żalu i duchowej refleksji w stroficznej formie. Tytuł albumu "Passacaille de la Follie” pochodzi z piosenki "Yo soy la locura” napisanej do hiszpańskiego tekstu przez nadwornego muzyka Henri Le Bailly. Nawiązująca do wątku szaleństwa lub szaleństwa zrodzonego z miłości, której melodia i harmonia zainspirowały liczne cykle wariacji w epoce baroku jako czysto instrumentalna improwizacja została zaaranżowana przez Christinę Pluhar. Wśród kompozytorów występujących na "Passacaille de la Follie” są główni przedstawiciele "air de cour”: Pierre Guédron, Antoine Boësset, Étienne Moulinié i Michel Lambert. Lista utworów: Pierre Guedron, arr. C Pluhar 1. Aux plaisirs, aux délices bergères Antoine Boësset, arr. C Pluhar 2. A la fin de cette bergère Estienne Moulinié 3. Non speri pietà Michel Lambert 4. Vos mépris chaque jour Robert De Visée, Marin Marais, Improvisaton, arr. C Pluhar 5. Improvisation sur les Folies d’Espagne Henry de Bailly, arr. C Pluhar 6. Yo soy la locura. Passacalle (La Follie) Estienne Moulinié 7. Paisible et ténébreuse nuit Antoine Boësset, arr. C Pluhar 8. Nos esprits libres et contents Estienne Moulinié, arr. C Pluhar 9. Orilla del claro Tajo Michel Lambert 10. Ma bergère est tendre et fidèle Robert De Visée 11. Passacaille pour guitare en ré mineur Gabriel Bataille 12. El baxel està en la playa Robert De Visée 13. Chaconne en sol mineur Estienne Moulinié, arr. C Pluhar 14. Concert des différents oiseaux Louis de Caix d’Hervelois 15. Plainte Estienne Moulinié 16. Enfin la beauté Artists: Christina Pluhar, theorbo and musical direction – tracks 1-16 Philippe Jaroussky, courtertenor – tracks 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 12, 14,16 Josep Maria Marti Duran, theorbo & guitare baroque Flora Papadoupoulou – baroque harpe – tracks 11, 13 Rodney Prada, viola da gamba – tracks 15 David Mayoral, percussions – tracks 11 L’Arpeggiata – tracks 1-16

Stylistyka L’Arpeggiaty, uwielbiana przez publiczność na całym świecie, jest idealną miksturą artystycznego kunsztu z bezpretensjonalną emocjonalnością, a najnowsza płyta zespołu „Music for a while”, to niewątpliwie jedno z najważniejszych wydarzeń fonograficznych roku! Niezwykle klimatyczna płyta oscylująca pomiędzy stylistyką muzyki dawnej i jazzu z domieszką latynoskiego folkloru. W albumie znajdziemy improwizacje oparte na tematach i motywach zaczerpniętych z muzyki Henry’ego Purcella. Wyjątkowe aranżacje są jednocześnie nasycone emocjami i szczególną muzykalnością, lecz także wyciszające. Delikatnie kołyszą umysł i stabilizują nasze zmysły. Po zniewalającym „Mediterraneo”, wydanym w 2013 roku, Christina Pluhar wraz ze swoim zespołem L’Arpeggiata oraz (ponownie) we współpracy z Philippe Jaroussky’m, Raquel Anduezą oraz Voncenzo Capezzuto, przenosi się w chłodniejszy klimat Anglii z „Music for a while” – albumem opracowanym na podstawie wdzięcznej a zarazem niezwykle poruszającej muzyki Henry’ego Purcella. Uważany często za najwybitniejszego brytyjskiego kompozytora, Purcell |(1659-1695) wydaje się wprost idealny dla estetyki L’Arpeggiaty. Chętnie uwypuklane przez niego ostinatowe figury w podstawie basowej stanowią znakomity punkt wyjścia dla urzekających świeżością improwizacji.

Edycja albumu „Beyond” na czarnym winylu o gramaturze 180. „Beyond” to już szósty projekt Jakuba z muzyką wczesnego baroku – tym razem z nagraniami Monteverdiego, Cacciniego, Frescobaldiego, Kapsbergera, Saraciniego, Nettiego. Podobnie jak na poprzednich płytach – przyjaciel artysty, śpiewak i muzykolog Yannis François - odnalazł i opracował niezwykły repertuar, który został nagrany po raz pierwszy. W efekcie album zawiera aż 6 światowych premier fonograficznych. „Na tym albumie i z tym skrupulatnie dobranym programem chcę się skupić na ogólnym znaczeniu słowa „ponad”. Przede wszystkim po to, aby pokazać ludziom, że ta muzyka jest ponadczasowa. Wciąż jest aktualna, żywa, energiczna, wzruszająca, wciągająca i zabawna”. – Jakub Józef Orliński Lista utworów: Side A Giulio Caccini 1. Amarilli, mia bella Girolamo Frescobaldi 2. Così mi disprezzate Claudio Saracini 3. Udite, lagrimosi spirti d'Averno Francesco Cavalli 4. Incomprensibil nume * Claudio Monteverdi 5. Voglio di vita uscir Biagio Marini 6. La vecchia innamorata (instrumental version) Giovanni Cesare Netti 7. Son vecchia, patienza * 8. Quanto più la donna invecchia * Side B Giuseppe Antonio Bernabei 1. A battaglia, sù, mio core * Giovanni Cesare NETTI Act I, scene 9 (Berillo) La moglie del fratello 2. Misero core (aria) 3. Datti pace Berillo…Sì, sì scioglia sì... (recitative – aria) 4. Ah che miei voi non siete (recitative) 5. Dolcissime catene (aria) Pietro Paolo Cappellini 6. Tarantella (Chi vuol ch'il cor gioisca) * Giovanni Battista Vitali Donde avvien che tutt'ebro * 7. Sinfonia 8. Donde avvien che tutt'ebro (recitative) 9. Nell'anglica sede (aria) 10. Maria germe real del tronco estense (recitative) 11. Frema l'Erebo adirato (aria) 12. Ma di fatti sì, degni (recitative) 13. Se nuncia fedel con tromba sonante (aria) Sebastiano Moratelli 14. Lungi dai nostri cor (Amore)

Album Orlińskiego zatytułowany #LetsBaRock, jest efektem współpracy z pianistą, kompozytorem i aranżerem Aleksandrem Dębiczem. Zawiera „covery” popularnych utworów Handla, Monteverdiego, Purcella i Vivaldiego, trzy kompozycje autorstwa Aleksandra Dębicza oraz hit zespołu Hey „Moja i twoja nadzieja”. Dołączyli do nich dwaj czołowi przedstawiciele polskiej sceny popowej: Marcin Ułanowski na perkusji i Wojciech Gumiński na basie, aby stworzyć bardzo osobisty album z wykorzystaniem fortepianu, kontrabasu, perkusji, Mooga i wokalu. Ciągły twórczy zapał Orlińskiego i jego zdolność do nawiązywania kontaktu z publicznością sprawiają, że na #LetsBaRock śpiewa w różnych stylach, m.in. jazzowo i rapując. Wśród utworów na #LetsBaRock znajduje się „Vedro” w wersji jazzowej. Orliński powiedział o tym albumie: „Po nagraniu siedmiu albumów muzyki klasycznej chciałem zrobić coś innego. (…), #LetsBaRock reprezentuje świeże spojrzenie na repertuar, który kocham, w różnych współczesnych stylach muzycznych. Możliwość łączenia utworów barokowych z nowymi kompozycjami podkreśla ich ponadczasowe cechy i zdolność do fascynowania publiczności przez wiele stuleci. Zawsze słuchałem wszelkiego rodzaju muzyki i jestem zachwycony, że #LetsBaRock daje mi swobodę pokazania tej strony mojego twórczego życia”. Aleksander Dębicz: „Obaj kochamy muzykę barokową i pasjonujemy się tym, aby dotarła do nowych pokoleń. Nasze zabawne sesje studyjne i koncerty, w których zostawiliśmy dużo miejsca na improwizację, doprowadziły nas do jeszcze śmielszego pomysłu. Stworzyliśmy nowe covery barokowych pieśni i arii w podobny sposób jak artyści popowi robią covery ważnych dla nich utworów. W naszych wersjach utwory barokowe brzmią zdecydowanie nowocześnie, ale zachowują swój charakter, nawet jeśli przesunęliśmy niektóre akcenty. Na przykład „Oblivion”, oparty na „Oblivion soave” z opery L'Incoronazione di Poppea Monteverdiego, pozostaje rodzajem kołysanki, ale w naszej wersji ma cechy transowej, onirycznej klubowej piosenki.” Lista utworów: Side A Aleksander Dębicz 1. Intro Francesco Nicola Fago 2. Alla Gente, after “Alla gente a dio diletta”, from Il faraone sommerso Henry Purcell 3. Strike the Viol, after “Strike the viol, touch the lute”, from Come Ye Sons of Art Z.323 (Ode for Queen Mary's Birthday) Side B Henry Purcell 1. Fairest Isle, after “Fairest Isle”, from King Arthur Z.628 Claudio Monteverdi 2. Oblivion after “Oblivion soave”, from L’incoronazione di Poppea SV 308 Henry Purcell 3. Sound the Trumpet, after “Sound the trumpet”, from Come Ye Sons of Art Z.323 (Ode for Queen Mary's Birthday) George Frideric Handel 4. Pena Tiranna, after “Pena tiranna io sento al core”, from Amadigi di Gaula HWV 11 LP 2 Side C Aleksander Dębicz 1. Toccata 1 Henry Purcell 2. Music for a While, after “Music for a While”, from the Incidental music to Oedipus Z.583 Claudio Monteverdi 3. Zefiro Torna, after “Zefiro Torna e di soave accenti”, from Scherzi Musicali SV 251 Side D Antonio Vivaldi 1. Vedrò, after “Vedrò con mio diletto”, from Il Giustino RV 717 Aleksander Dębicz 2. Finale Piotr Banach/Katarzyna Nosowska 3. Moja i Twoja Nadzieja Artists: Jakub Józef Orliński, countertenor Wojciech Gumiński - bass (double bass, bass guitar, moog) Marcin Ułanowski - drums Madison Nonoa - soprano, physical & digital track 10, LP Side C track 3 Aleksander Dębicz, piano, arrangements, vinyl 180 gram

Orfeusz z opery Glucka „Orfeusz i Eurydyka” stał się popisową rolą Jakuba Józefa Orlińskiego, która rozsławiła go na scenach całego świata. Na albumie nasz polski kontratenor wciela się w mitycznego greckiego barda w nagraniu, które jest spełnieniem jego marzeń. Zrealizowane w rodzinnej Warszawie, pod batutą Stefana Plewniaka z udziałem zespołu Il Giardino d'Amore. Role Eurydyki oraz boga Amora, wykonują dwie kolejne gwiazdy opery: sopranistki Elsa Dreisig i Fatma Said. Orliński pełnił rolę producenta i wspólnie z Stefanem Plewniakiem, dyrektora artystycznego nagrania. "Jednym z moich wielkich marzeń jako studenta było śpiewanie roli Orfeusza", mówi Orliński, "i teraz miałem szczęście występować jako Orfeusz i Eurydyka w różnych ujęciach... Pracując nad tymi różnymi wersjami, osiągnąłem swoją własną interpretację. Wiedziałem, że chciałbym stworzyć własną, osobistą wersję utworu, nagrać moją wymarzoną rolę, wyrażając się tak, jak chcę... Miałem klarowną wizję tego, co chciałem zrobić z tym i jak. Najważniejsze dla mnie jako muzyka jest to, aby mieć wspaniałych współpracowników, i nie mogłem sobie wyobrazić lepszego zespołu. Jestem naprawdę wdzięczny, że mogę pracować z ludźmi o tak wielkiej pasji... A teraz zapraszam was do śledzenia Orfeusza w jego podróży i posłuchania, co może zdziałać moc miłości." Lista utworów: 1. Orfeo & Euridice, Wq. 30: Sinfonia 2. "Ah se intorno a quest' urna funesta" (Coro, Orfeo) 3. "Basta, basta o compagni" (Orfeo) 4. Ballo - Tempo di Minuè 5. "Ah se intorno a quest' urna funesta" (Coro) 6. "Chiamo il mio ben così" (Orfeo) 7. "Numi, barbari, Numi!" (Orfeo) 8. "T'assiste Amore!" (Amore, Orfeo) 9. "Gli sguardi trattieni" (Amore) 10. "Che Disse? Che ascoltai?" (Orfeo) 11. Ballo di furie e Spettri - "Chi mai dell'Erebo" - "Mille pene" (Coro, Orfeo) 12. Ballo d'eroi ed eroine negli Elisi 13. "Che puro ciel!" (Orfeo, Coro) 14. "Vieni a' regni del riposo" (Coro) 15. Ballo 16. "Anime avventurose" - "Torna o bella" (Orfeo, Coro) 17. "Vieni, segui i miei passi" (Orfeo, Euridice) 18. “Vieni appaga il tuo consorte" (Orfeo, Euridice) 19. "Qual vita e questa mai" (Euridice) 20. "Che fiero momento" (Euridice) 21. "Ecco un nuovo tormento" (Orfeo, Euridice) 22. "Che farò senza Euridice" (Orfeo) 23. "Ah finisca e per sempre" (Orfeo) 24. "No questa volta" (Orfeo, Amore, Euridice) 25. Sinfonia 26. Ballo: I. Grazioso 27. Ballo: II. Allegro 28. Ballo: III. Andante 29. Ballo: IV. Allegro 30. "Trionfi Amore!" (Orfeo, Amore, Euridice, Coro)

Najnowszy album Orlińskiego zatytułowany #LetsBaRock jest efektem współpracy z pianistą, kompozytorem i aranżerem Aleksandrem Dębiczem. Zawiera „covery” popularnych utworów Haendla, Monteverdiego, Purcella i Vivaldiego, a także trzy nowe kompozycje autorstwa Aleksandra Dębicza oraz hit zespołu Hey „Moja i twoja nadzieja”. Dołączyli do nich dwaj czołowi przedstawiciele polskiej sceny popowej: Marcin Ułanowski na perkusji i Wojciech Gumiński na basie, aby stworzyć bardzo osobisty album z wykorzystaniem fortepianu, kontrabasu, perkusji, Mooga i wokalu. Ciągły twórczy zapał Orlińskiego i jego zdolność do nawiązywania kontaktu z publicznością sprawiają, że na #LetsBaRock śpiewa w różnych stylach, w tym jazzowo i rapując. Wśród utworów na #LetsBaRock znajduje się „Vedro”, tutaj w wersji jazzowej. Wykonanie oryginalnej wersji tej arii Vivaldiego przez Orlińskiego dla Radio France zostało obejrzane ponad 11 milionów razy na YouTube. Orliński powiedział o tym albumie: „Po nagraniu siedmiu albumów muzyki klasycznej chciałem zrobić coś innego. (…), #LetsBaRock reprezentuje świeże spojrzenie na repertuar, który kocham, w różnych współczesnych stylach muzycznych. Możliwość łączenia utworów barokowych z nowymi kompozycjami podkreśla ich ponadczasowe cechy i zdolność do fascynowania publiczności przez wiele stuleci. Zawsze słuchałem wszelkiego rodzaju muzyki i jestem zachwycony, że #LetsBaRock daje mi swobodę pokazania tej strony mojego twórczego życia.” 1. Aleksander Dębicz. Intro. 2. Francesco Nicola Fago. Alla Gente, after “Alla Gente a Dio diletta”, from Il Faraone Sommerso. 3. Henry Purcell. Strike The Viol, after “Strike the viol, touch the lute” from Come Ye Sons of Art Z.323 (Ode for Queen Mary's Birthday). 4. Henry Purcell. Fairest Isle, after “Fairest Isle”, from King Arthur Z.628. 5. Claudio Monteverdi. Oblivion, after “Oblivion soave”, from L’incoronazione di Poppea SV 308. 6. Henry Purcell. Sound the Trumpet, after “Sound the trumpet”, from Come Ye Sons of Art, Z.323 (Ode for Queen Mary's Birthday). 7. Georg Friedrich Handel. Pena Tiranna, after “Pena tiranna io sento al core”, from Amadigi di Gaula, HWV 11. 8. Aleksander Dębicz. Toccata 1 9. Henry Purcell. Music For a While, after “Music for a While”, from the Incidental music to Oedipus, Z.583. 10. Claudio Monteverdi. Zefiro Torna, after Zefiro Torna e di soave accenti - Scherzi Musicali, SV 251. 11. Antonio Vivaldi. Vedrò, after “Vedrò con mio diletto”, from Il Giustino, RV 717. 12. Aleksander Dębicz. Finale. 13. Piotr Banach, Katarzyna Nosowska - Moja i Twoja Nadzieja Wykonawcy: Jakub Józef Orliński, countertenor Wojciech Gumiński - bass (double bass, bass guitar, moog) Marcin Ułanowski - drums Madison Nonoa - soprano Aleksander Dębicz, piano, arrangements

Kolejna płyta fascynującego polskiego kontratenora Jakuba Józefa Orlińskiego z towarzyszeniem Il Pomo d'Oro. To już szósty projekt Jakuba z muzyką wczesnego baroku – tym razem z nagraniami Monteverdiego, Cacciniego, Frescobaldiego, Kapsbergera, Saraciniego, Nettiego oraz Jarzębskiego („Tamburetta”). Podobnie jak na poprzednich płytach – przyjaciel artysty, śpiewak i muzykolog Yannis François - odnalazł i opracował niezwykły repertuar, który został nagrany po raz pierwszy. W efekcie album zawiera aż 10 światowych premier fonograficznych. „Na tym albumie i z tym skrupulatnie dobranym programem chcę się skupić na ogólnym znaczeniu słowa „ponad”. Przede wszystkim po to, aby pokazać ludziom, że ta muzyka jest ponadczasowa. Wciąż jest aktualna, żywa, energiczna, wzruszająca, wciągająca i zabawna”. – Jakub Józef Orliński Lista utworów: Claudio Monteverdi 1. E pur io torno (Ottone) – L'Incoronazione di Poppea - aria 2. Voglio di vita uscir – canzone a voce sola (SV 337) Johannes Hieronymus Kapsberger 3. Kapsberger – Libro quarto d'intavolatura di Chitarone - zither solo Giulio Caccini 4. Amarilli, mia bella – madrigale a voce sola, Le nuove musiche Girolamo Frescobaldi 5. Così mi disprezzate – aria di passacaglia (F 7.16), Primo libro d'arie musicali per cantarsi Barbara Strozzi 6. L'Amante consolato – Cantate, ariette e duetti, op.2 Francesco Cavalli 7. Incomprensibil nume (Pompeo Magno) – Pompeo Magno * Johann Caspar Kerl 8. Sonata for 2 violins and Continuo in F major - instrumental only Claudio Saracini 9. Udite, lagrimosi spirti d'Averno – Le seconde musiche, n°1 Carlo Pallavicino Sinfonia – Demetrio * instrumental only 10. I. Grave 11. II. Affettuoso 12. III. Presto 13. IV. Adagio Pietro Paolo Cappellini 14. Tarantella (Chi vuol ch'il cor gioisca) * joyeux et festif Giovanni Cesare Netti* Act I, scene 9 (Berillo) La moglie del fratello 15. Misero core (aria) 16. Datti pace Berillo…Sì, sì scioglia sì... (recitative – aria) 17. Ah che miei voi non siete (recitative) 18. Dolcissime catene (Berillo) (aria) Antonio Sartorio 19. La certezza di sua fede (Pompeiano) – Antonino e Pompeiano * Giovanni Cesare Netti 20. Quanto più la donna invecchia (Crinalba) – L’Adamiro* Biagio Marini 21. La vecchia innamorata (instrumental version) – Scherzi & canzonette, op.5 - instrumental only Giovanni Cesare Netti 22. Son vecchia, patienza (Crinalba) – L’Adamiro * Ercole Bernabei 23. A battaglia, sù, mio core (Eugerio) – Il segreto d'amore in petto del Savio * Adam Jarzębski 24. Tamburetta – concerto a 3 voci & continuo (c.1627) - instrumental only Giovanni Battista Vitali * Donde avvien che tutt'ebro – contralto cantata with strings & continuo 25. Sinfonia 26. Donde avvien che tutt'ebro (recitative) 27. Nell'anglica sede (aria) 28. Maria germe real del tronco estense (recitative) 29. Frema l'Erebo adirato (aria) 30. Ma di fatti sì, degni (recitative) 31. Se nuncia fedel con tromba sonante (aria) Carlo Francesco Pollarolo * 32. Come allor che più densi... 33. Son tanto avvezzo a piangere – La Costanza gelosa negl'amori di Cefalo e Procri Sebastiano Moratelli 34. Lungi dai nostri cor (Amore) – La Faretra smarrita

„Stabat Mater” Vivaldiego - dzieło związane z Wielkanocą - to potężny i poruszający poemat z XIII wieku, który odzwierciedla cierpienie Maryi pod krzyżem. Jakub Józef Orliński zaśpiewał je po raz pierwszy jako student w Warszawie i po raz pierwszy wykonał publicznie w 8 sierpnia 2013 roku. Siedem lat później (11–13.VII.2020) nagrał dzieło w Krakowie z instrumentalistami Capelli Cracoviensis i dyrygentem/organistą Janem Tomaszem Adamusem. Podczas sesji nagraniowych artysta wpadł na pomysł rozwinięcia tego „pandemicznego projektu” o wideo ilustrujące 20-minutową partyturę Vivaldiego. W efekcie album zawiera dodatkowo DVD z filmem krótkometrażowym, którego reżyserem jest wielokrotnie nagradzany Sebastian Pańczyk (Effie Awards). Obraz nie ilustruje dosłownie słów „Stabat Mater”, chociaż w filmie znajdują się odniesienia do obrazów religijnych. Angażuje się raczej wątek empatii przewijający się przez tekst: empatię Maryi wobec ukrzyżowanego syna oraz empatię czytelnika lub słuchacza wobec cierpienia Maryi. Zdjęcia powstawały m.in. w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Jak mówi reżyser: „Współczesność formy tego filmu w zestawieniu z tak klasycznym utworem mogą być zaskoczeniem. (…) Sam kontrast piękna wykonania tego utworu i dramatycznych scen filmu pewnie będzie zaskakujące, ale wydarza się to z pełną świadomością zestawienia ze sobą tych energii”. Nagranie „Stabat Mater” Vivaldiego nawiązuje do cyklu tematycznego, który zapoczątkował w 2018 roku debiutancki album Orlińskiego „Anima Sacra”. Kontynuacją była „Anima Aeterna”, który to album – jak pisał magazyn „Gramophone” – po raz kolejny potwierdził, że jest „jednym z najbardziej uderzających młodych talentów nie tylko w śpiewie kontratenorowym, ale szerzej w muzyce barokowej”. Antonio Vivaldi Stabat Mater, RV 621 Lista utworów: 1. Stabat Mater dolorosa 2. Cujus animam gementem 3. O quam tristis et afflicta 4. Quis est homo 5. Quis non posset contristari 6. Pro peccattis suae gentis 7. Eia mater, fons amoris 8. Fac ut ardeat cor meum 9. Amen Wykonawcy: Jakub Józef Orliński, kontratenor Capella Cracoviensis Jan Tomasz Adamus, dyrygent, organy

„Anima Aeterna”, pełen przygód album składający się z arii i motetów z XVIII wieku, podąża duchem debiutanckiego „Anima Sacra”, który w 2018 roku zapowiadał Jakuba Józefa Orlińskiego nie tylko jako „głos z wielką przyszłością” (Gramophone), ale i odkrywcę nowych utworów. Tym razem Orliński ponownie współpracował z wszechstronnym muzykiem i muzykologiem Yannisem François. W efekcie repertuar zawiera kilka światowych premier. „W tym albumie chodzi nie tyle o religijną stronę utworów, ile o zawarte w nich emocje” – kontynuuje Orliński – „oraz o różne instrumenty i głosy, które prezentują. Można znaleźć kompozycje z zupełnie różnymi orkiestracjami – z solową trąbką, skrzypcami, fagotem, wiolonczelą, organami i violą di bordone. Jest też pełny motet z chórem i sopranem. W błyskotliwym utworze „Laetatus sum” Zelenki dołącza do Orlińskiego urzekający sopran - Fatma Said. Orliński czuje, że „odcienie i barwy, które słyszą w muzyce sakralnej epoki baroku, do dziś dotykają ludzkich dusz. „Anima Aeterna” oznacza „wieczną duszę”, co dla mnie oznacza naturę… Coś tak żywotnego, dzikiego i niebezpiecznego, a jednocześnie tak spokojnego, hipnotyzującego i uzdrawiającego.” Artyście towarzyszy orkiestra i chór Il pomo d’oro pod dyrekcją Francesco Corti.

Jakub Józef Orliński w duecie z pianistą Michałem Bielem, przedstawiają muzyczną panoramę polskiej liryki wokalnej, która obejmuje sto pięćdziesiąt - często burzliwych lat. „Farewells”, czyli „Pożegnania” to przegląd pieśni od Stanisława Moniuszki, poprzez lirykę Mieczysława Karłowicza i Karola Szymanowskiego, po współczesną twórczość Tadeusza Bairda, Henryka Czyża i Pawła Łukaszewskiego. Tytuł, zaczerpnięty z tryptyku pieśni napisanych w 1948 roku przez Henryka Czyża, oddaje nostalgiczną atmosferę albumu. To sentymentalna, muzyczna podróż do tekstów najwybitniejszych twórców polskiej poezji, m.in. Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego, Jana Czeczota, Adama Asnyka, Kazimierza Tetmajera, Juliana Tuwima, Marii Konopnickiej, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Opiewają ludzkie emocje, życie wpisane w cykl natury, pejzaże i tradycje. W warstwie lirycznej mamy tu tęsknotę za miłością, przemijanie, pożegnania z czasami, których już nie ma. Jak napisał w tekście wprowadzającym do albumu - Jacek Hawryluk (Polskie Radio 2): „Muzyka i słowo z pieśniach Karłowicza przenoszą nas w świat dekadencji polskiego fin de siècle’u. Teksty portretują wewnętrze zmagania: rozterki, ból, samotność, balansowanie na granicy życia i śmierci. W „Pieśniach kurpiowskich” Szymanowski sięgnął po melodie i teksty pieśni ludowych z Kurpiów. Zachowując ich archaiczność, przeniósł we własną wrażliwość. Sonety Szekspira Tadeusza Bairda (1928-81) kłaniają się muzyce dawnej, ale interpretowanej z pozycji twórcy XX wieku. Miłość do przeszłości, gustownej stylizacji. I jak mawiał Baird „chęć skrycia się za kostium teatralny”. Pożegnania Henryka Czyża (1923-2003) dają podobną perspektywę ucieczki od nowoczesności, oddechu, zwrotu ku klasyczności. Ową subtelną grę nowego z dawnym, teraźniejszości z przeszłością dają nam współczesne pieśni Pawła Łukaszewskiego (1968).” Cytując słowa tytułowego cyklu pieśni : Mijają lata i niestety Zmieniają świat, zmieniają nas! Więc mego serca pożegnanie Przyjmij, daleka! „Zatem pożegnania? - Tak, ale może bardziej tęsknota za światem, którego już nie ma”… Nagrania duetu dokonał Mateusz Banasiuk we wrześniu 2021 we wspaniałej wizualnie i akustycznie sali Nowa Miodowa w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych Nr 1 w Warszawie. Lista utworów: Side A Henryk Czyż (1923-2003), „Pożegnania”, sł. A. Puszkin tłum. Julian Tuwim 1. Nr. 1 - „Kochałem Panią" 2. Nr. 2 - „Na wzgórzach Gruzji” 3. Nr. 3 - „Ostatni raz” Tadeusz Baird (1928-1981), „4 Sonety miłosne” sł. William Shakespeare tłum. Maciej Słomczyński 4. Nr 1 - Spójrz co tu ciche serce wypisało (Sonet 23) 5. Nr 2 - Drwię, mając ciebie, z całej ludzkiej pychy (Sonet 91) 6. Nr 3 - Słodka miłości (Sonet 56) 7. Nr 4 - Jakże podobna zimie jest rozłąka (Sonet 97) Karol Szymanowski (1882-1937), „Pieśni kurpiowskie”, op. 58, zeszyt I 8. Nr 1 - Lecioły zórazie 9. Nr 2 - Wysła burzycka Stanisław Moniuszko (1819-1872), „7. Śpiewnik domowy” 10. Nr 13 - „Łza”, sł. Nikolay Grekov tłum. anonim Side B Mieczysław Karłowicz (1876-1909) wybór z 6 Pieśni op. 1 i 10 Pieśni op. 3 1. „Nie płacz nade mną” op. 3 nr 7, sł. Jan Iwański 2. „Z Erotyków” op. 3 nr 2, sł. Józef Waśniewski 3. „Na spokojnym, ciemnym morzu” op. 3 nr 4, sł. Kazimierz Tetmajer 4. „Smutną jest dusza moja aż do śmierci” op. 1 nr 6, sł. Kazimierz Tetmajer 5. „Mów do mnie jeszcze” op. 3 nr 1, sł. Kazimierz Tetmajer 6. „Przed nocą wieczną” op. 3 nr 6, sł. Zygmunt Krasiński 7. „Śpi w blaskach nocy morska toń” op. 3 nr 5, sł. Heinrich Heine tłum. Maria Konopnicka 8. „Skąd pierwsze gwiazdy” op. 1 nr 2, sł. Juliusz Słowacki 9. „Po szerokim, szerokim morzu” op. 3 nr 9, sł. Kazimierz Tetmajer 10. „W wieczorną ciszę” op. 3 nr 8, sł. Kazimierz Tetmajer 11. „Czasem gdy długo na pół sennie marzę” Najpiękniejsze piosnki, op. 4, sł. Kazimierz Tetmajer 12. „Zaczarowana królewna” op. 3 nr 10, sł. Adam Asnyk Paweł Łukaszewski (1968), „3 Pieśni”, sł. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska 13. Nr 1 - Jesień

Arvo Pärt tworzy muzykę pełną zwodniczej prostoty, a słuchanie jego dzieł może być zaskakującym doświadczeniem. Wyobraź sobie, że Twoje uszy mogłyby uciec od codziennego zgiełku, mogłyby stać się ucieczką dla duszy... To właśnie tłumaczy, czemu jego muzyka cieszy się tak wielką popularnością na całym świecie. Styl estońskiego kompozytora zmienił się w późnych latach 70. XX w. Początkowo twórca eksplorował muzykę awangardową, aby następnie zrobić sobie ośmioletnią przerwę, która okazała się szalenie kreatywna. Gdy Pärt pojawił się ponownie, dysponował już nowym, charakterystycznym, czystym głosem artystycznym, który pokochał cały świat w tym m.in. Björk. Lista utworów: Arvo Pärt b. 1935 Side A 1. Spiegel im Spiegel (violin & piano) 2. Fratres (violin & piano) 3. Cantus in Memoriam Benjamin Britten (string orchestra & bell) Side B Tabula Rasa (for 2 violins, string orchestra & prepared piano) 1. Ludus (with movement) 2. Silentium (without movement)

Dzieło wszechczasów w mistrzowskim wykonaniu Anne-Sophie Mutter i człowieka, który ją przed laty odkrył, Maestro Herberta von Karajana. Lista utworów: Side A 1. Concerto No.1 in E major ‘Spring’ / ‘La primavera’ RV269 2. Konzert Nr.1 E-dur „Der Frühling 3. Concerto n° 1 en mi majeur « Le printemps » 4. I. Allegro 5. II. Largo 6. III. Allegro 7. Concerto No.2 in G minor ‘Summer’ / ‘L’estate’ RV315 8. Konzert Nr.2 g-moll „Der Sommer” 9. Concerto n° 2 en sol mineur « L’été » 10. I. Allegro non molto 11. II. Adagio 12. III. Presto Side B 1. Concerto No.3 in F major ‘Autumn’ / ‘L’autunno’ RV293 2. Konzert Nr.3 F-dur „Der Herbst” 3. Concerto n° 3 en fa majeur « L’automne » 4. I. Allegro 4.53 5. II. Adagio molto 2.46 6. III. Allegro 3.17 7 Concerto No.4 in F minor ‘Winter’ / ‘L’inverno’ RV297 8 Konzert Nr.4 f-moll „Der Winter” 9. Concerto n° 4 en fa mineur « L’hiver » 10. I. Allegro non molto 3.25 11. II. Largo 1.58 12. III. Allegro 3.12 13. Anne-Sophie Mutter violin 14. Wiener Philharmoniker 15. Leader: Werner Hink 16. Continuo: William Tim Read & Herbert von Karajan harpsichord · Rudolf Scholz organ 17. Conducted by Herbert von Karaja

W kronice muzycznej innowacji i klasyki, album „Kronos Quartet Performs Philip Glass” to wyjątkowe połączenie dwóch gigantów współczesnej muzyki klasycznej. Wydany w 1993 roku, ten przełomowy album prezentuje Kronos Quartet w interpretacji dzieł ikony minimalizmu, Philipa Glassa. Zestawienie zawiera utwory takie jak „Company”, „Facades” oraz zjawiskowe kwartety smyczkowe, ukazując majestatyczną prostotę i emocjonalne bogactwo muzyki Glassa. Kronos Quartet, z niezrównaną precyzją i wrażliwością, przenosi słuchacza w podróż przez hipnotyzujące motywy i pulsujące tekstury, celebrując zarówno dziedzictwo kompozytora, jak i własną artystyczną wizję. To niezapomniane doświadczenie muzyczne, które z pewnością zachwyci miłośników zarówno kwartetu, jak i samego Glassa. Lista utworów: String Quartet No. 5 (1991) (21:53) 1. I (1:11) 2. II (2:59) 3. III (5:28) 4. IV (4:38) 5. V (7:36) String Quartet No. 4 (Buczak) (1990) (23:01) 6. I (7:54) 7. II (6:18) 8. III (8:38) String Quartet No. 2 (Company) (1983) (7:24) 9. I (2:09) 10. II (1:34) 11. III (1:28) 12. IV (2:04) String Quartet No. 3 (Mishima) (1985) (15:30) 13. 1957-Award Montage (3:27) 14. November 25-Ichigaya (1:19) 15. 1934-Grandmother And Kimitake (2:41) 16. 1962-Body Building (1:40) 17. Blood Oath (3:11) 18. Mishima/Closing (2:56)

Płyta Kronos Quartet - "Black Angels" to fascynujący muzyczny album, który eksploruje granice współczesnej muzyki klasycznej. Wykonawcy, znani z wyjątkowego zespołu smyczkowego Kronos Quartet, prezentują na tej płycie interpretację kompozycji George'a Crumba, która nosi tytuł "Black Angels". To dzieło stanowi niezwykłą podróż dźwiękową, w której eksperymentalna forma i emocjonalna głębia przenikają się w niezwykły sposób. Kompozycja ta odzwierciedla napięcia i konflikty społeczne lat 60. XX wieku, tworząc jednocześnie poruszającą opowieść muzyczną. Kronos Quartet w mistrzowski sposób oddaje ducha tego utworu, zachwycając słuchaczy swoją wirtuozerią i wyjątkowym wyczuciem emocji.

Adam Kośmieja jest jednym z najbardziej odkrywczych i nowoczesnych polskich pianistów. Nazywany muzycznym kameleonem wykonuje zarówno repertuar klasyczny, jak i szeroko pojętą muzykę nową wykorzystując multimedia. Jego najnowszy album "Infinity" to nowe, autorskie odczytanie popularnego utworu „Canto Ostinato” Simeona ten Holta. Utwór oryginalnie napisany na cztery fortepiany został przez Adama nagrany na fortepian solo i zmultiplikowany w systemie Dolby Atmos. „Odczuwam ten utwór bardzo przestrzennie, niemal kosmicznie – mówi Adam Kośmieja - i przez wiele miesięcy pracowałem nad satysfakcjonującą mnie formalną siatką i mapą nawigacyjną tego utworu. Cała podróż muzyczna na moim albumie trwa ok.46min (plus 2 single) i podzielona jest na 6 części - faz, którym nadałem tytuły nawiązujące do całościowej koncepcji albumu - nieskończonego horyzontu, fizyczności dźwięku, czasu, mechaniki, ruchu”. „Canto Ostinato” Simeona ten Holta to przepiękna muzyka transu, medytacji i dużych emocji, które budują kulminacje oparte na powtarzających się strukturach muzycznych. Jej powtarzalność, motoryczność i przestrzenność wychodzi mocno poza rejony klasycznego wykonawstwa muzyki fortepianowej. Nowe błyskotliwe i wirtuozowskie odczytanie tej muzyki przez Adama Kośmieję jest fascynującą i wciągającą podróżą w świat wolności i muzycznego rytuału. Lista utworów: 1. In The Beginning (Canto Ostinato: Sections 1-29) 2. Ascent (Canto Ostinato: Sections 30-68) 3. Human (Canto Ostinato: Sections 69-87) 4. Algorithm A (Canto Ostinato: Sections 88-90) 5. B mhtiroglA (Canto Ostinato: Sections 91-94) 6. Finale (Canto Ostinato: Sections 95-106) - 7. Human (single version) 8. Algorithm (single version)

Komplet 57 mazurków Fryderyka Chopina – to najbardziej osobiste wyznanie kompozytora, w którym tak wyraziście słyszy się „ton jego duszy”. Komponował mazurki przez całe życie, a każdy kolejny stawał się wyrazem radości i zauroczenia pięknem rodzimej muzyki, natomiast już na emigracji mazurki – to przede wszystkim przejaw tęsknoty do rodziny, do tego wszystkiego, co pozostało w kraju nad Wisłą. Tak właśnie Mazurki Chopina interpretuje znakomita pianistka pochodząca z Japonii - Rinko Kobayashi; interpretuje w charakterze kroniki osobistego życia ich autora. Lista utworów: CD 1 29 Mazurków 1 - 4. 4 Mazurki op. 6: fis-moll. cis-moll, E-dur, es-moll 7 – 9. 5 Mazurków op. 7: B-dur, a-moll, f-moll, As-dur, C-dur 10 – 13. 4 Mazurki op. 17: B-dur, e-moll, As-dur, a-moll 14 – 17. 4 Mazurki op. 24: g-moll, C-dur, As-dur, b-moll 18 – 21. 4 Mazurki op. 30: c-moll, h-moll, Des-dur, cis-moll 22 – 25. 4 Mazurki op. 33: gis-moll, D-dur, C-dur, h-moll 26 – 29. 4 Mazurki op. 41: cis-moll, e-moll, H-dur, As-dur CD 2 28 Mazurków 1 – 3. 3 Mazurki op. 50: G-dur, As-dur, cis-moll 4 – 6. 3 Mazurki op. 56: H-dur, C-dur, c-moll 7 – 9. 3 Mazurki op. 59: a-moll, As-dur, fis-moll 10 – 12. 3 Mazurki op. 63: H-dur, f-moll, cis-moll 13. Mazurek a-moll (A Emile Gaillard) 14. Mazurek a-moll (Notre temps, nr 2) 15 – 18. 4 Mazurki op. 67: G-dur, g-moll, C-dur, a-moll 19 – 22. 4 Mazurki op. 68: C-dur, a-moll, F-dur, f-moll 23. Mazurek B-dur (nr 52) 24. Mazurek G-dur (nr 53) 25. Mazurek D-dur (nr 54/55 – II wersja) 26. Mazurek B-dur (nr 56) 27. Mazurek C-dur (nr 57) 28. Mazurek As-dur (nr 58)

W świecie, w którym niemal każdy artysta poświęca się całkowicie jednemu stylowi, Nigel Kennedy zadziwia. Jego pasja do muzyki jest tak przejmująca i głęboka, że nie znosi narzucanych odgórnie kategorii. W jednej chwili potrafi grać na bezcennych kilkusetletnich skrzypcach, aby przenieść się za moment na nowoczesny instrument elektryczny i strząsać pył z sufitów. Wielki szacunek do muzyki klasycznej łączy się u niego zupełnie naturalnie z umiłowaniem bardzo różnorodnych dziedzin, gatunków i stylów muzycznych. Album „East meets East” czerpie inspirację z muzyki świata, a słynny skrzypek do współpracy zaprosił jedną z najważniejszych grup wykonujących world-music, Kroke, aby wspólnie odkrywać muzyczne korzenie Europy. Lista utworów: 1. Ajde Jano 2. Lullaby for Kamila 3. T 4.2 4. Eden 5. Dafino 6. Jovano Jovanke 7. Ederlezi 8. Kazimierz 9. One Voice 10. Tribute to Maria Tanase 11. Time 4 Time 12. Vino 13. Lost in Time 14. Kukush

Lista utworów: 1. La Clemenza di Scipione: Pugna il guerriero - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 4:17 2. Artaserse - Cavatina: Perché tarda è mai la morte - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 3:10 3. Sentimi, non partir...Al mio bene - Recitativo: Sentimi, non partir - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 3:08 4. Sentimi, non partir...Al mio bene - Rondo: Al mio bene - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 4:02 5. Orfeo ed Euridice: La legge accetto, o Dei - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 5:15 6. Adriano in Siria: Cara, la dolce fiamma - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 13:08 7. Adriano in Siria: Tutti nemici, e rei - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 2:44 8. Carattaco: Perfida Cartismandua! - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 3:11 9. Carattaco: Fra l'orrore di tanto spavento - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 4:45 10. Artaserse: No, che non ha la sorte - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 1:30 11. Artaserse: Vo solcando un mar crudele - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 6:51 12. Ebben si vada...lo ti lascio: Ebben si vada - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 0:45 13. Ebben si vada....lo ti lascio - Rondo: lo ti lascio - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 5:10 14. Temistocle: Ch'io parta - Philippe Jaroussky/Le Cercle De L'Harmonie /Jérémie Rhorer 5:10

„Poza wielką muzyczną wartością dzieł Cavalliego, jego opery znane są z bogactwa i nowoczesności, jak również z różnorodności i złożoności postaci” – mówi słynny francuski kontratenor Philippe Jaroussky. „Reżyserzy i teatry operowe są niezwykle chętni do wystawiania jego kompozycji. Opery Cavalliego pełne są fantazji, szaleństwa, humoru i emocji. Oferują różnorodność, której nie znajdujemy w XVIII-wiecznej operze seria” – dodaje. Francesco Cavalli (1602-76), to postać niezwykle istotna w historii opery. Jego dzieła renesans przeżyły w latach 60. XX w., a zainteresowanie nimi nieustannie rośnie. Cavalli, jako najważniejszy następca Monteverdiego, działał w Wenecji w czasie, gdy opera przenosiła się z arystokratycznych pałaców do teatrów publicznych. Muzycznie, jego opery znane są z płynnej ekspresji recitar cantando („śpiewnej recytacji”), a dramaturgicznie ze swojego charakterystycznego tonu narracji, łączącego dostojny, mitologiczny tragiczny dramat, ze złośliwą a nawet pikantną komedią. Jak mówi Philippe Jaroussky: „Cavalli odegrał ogromną rolę w tworzeniu opery – nowego gatunku powołanego do życia przez Monteverdiego i innych – jako popularnej formy rozrywki. Skomponował wiele oper dla Teatro San Cassiano – pierwszego teatru prezentującego opery w Wenecji”. Cavalli był także aktywny na polu muzyki religijnej. Jako chłopiec śpiewał pod dyrekcją Monteverdiego w chórze Bazyliki Św. Marka. Został organistą, a ostatecznie w roku 1668 poszedł w ślady Monteverdiego, zostając maestro di cappella katedry – ta funkcja odpowiadała współczesnemu dyrektorowi muzycznemu. Przygotowując się do nagrania albumu „Ombra Mai Fù”, Jaroussky studiował większość z 37 zachowanych oper Cavalliego. „Chciałem naprawdę wykorzystać czas trwania albumu do pokazania różnorodności i wszelkich właściwości muzyki Cavalliego. Czasem wydaje się ona niezwykle prosta, a jednak ma bardzo szczególny i charakterystyczny rys melodyczny i harmoniczny. Album zaprojektowany jest tak, aby zilustrować kontrasty obecne w jego operach, gdy pojawiają się, przechodząc z jednej sceny do następnej, gdzie po lamento może następować fragment całkowicie humorystyczny. Jaroussky połączył utwory wokalne i instrumentalne, pochodzące z ponad 12 oper Cavalliego. Repertuar obejmuje zarówno bardzo znane dzieła, jak „Calisto”, „Ercole amante”, „Ormindo” i „Giasoone”, poprzez „Eliogobalo”, niedawno wystawione w Paryżu i Amsterdamie, do takich rzadkości, jak „Statira”, „principessa di Persia” i „La virtu dei strali d’Amore”. Na płycie znalazły się duety z sopranistką Emőke Baráth (której album „Voglio cantar”, prezentował twórczość Barbary Strozzi – uczennicy Cavalliego) oraz z kontraltem Marie-Nicole Lemieux, która walczy z nim w komicznym duecie „Ninfa bella” z „Calisto”. Tytułowy utwór pochodzi z opery „Xerse”, datowanej na 1654 r., powstałej w oparciu o to samo libretto co dzieło Haendla Serse napisane 80 lat później. Poza środowiskiem operowym dzieło Haendla znane jest głównie jako Largo, propozycja Cavalliego, choć mniej znana, jest bardziej urokliwa i pełna wdzięku.

Caldara in Vienna (Forgotten Castrato Arias) 1. L'Olimpiade - Aria: Lo seguitai felice - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 4:17 2. Demofoonte - Aria: Misero pargoletto - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 8:16 3. La clemenza di Tito - Recitativo: Numi assistenza - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 0:57 4. La clemenza di Tito - Aria: Opprimete i contumaci - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 4:24 5. L'Olimpiade - Aria: Mentre dormi amor fomenti (Licida) - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 5:26 6. Temistocle -Aria: Non tremar vassallo indegno - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 3:26 7. La clemenza di Tito - Aria: Se mai senti spirarti sul volto - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 8:55 8. Scipione nelle Spagne - Aria: Se mai senti spirarti sul volto - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 2:32 9. Ifigenia in Aulide - Aria: Tutto fa nocchiero - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 7:28 10. Adriano in Siria - Aria: Tutti nemici e rei - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 4:50 11. Lucio Papirio dittatore - Recitativo: Son io Fabio? - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 0:37 12. Lucio Pairio dittatore - Aria: Troppo è insoffribile fiero martir - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 5:56 13. Temistocle - Aria: Contrasto assai più degno - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 2:51 14. Enone - Aria: Vado, o sposa - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 5:39 15. Achille in Sciro - Philippe Jaroussky/Concerto Köln/Emmanuelle Haïm 1:55

Philippe Jaroussky zasłużenie cieszy się opinią supergwiazdy wśród kontratenorów. Od momentu, gdy w wytwórni Virgin Classics (obecnie Erato) ukazała się jego pierwsza solowa płyta, zyskał reputację jednego z najwybitnejszych kontratenorów swojego pokolenia. Znany jest szczególnie dzięki niezwykłej klarowności głosu oraz różnorodnemu repertuarowi, a także wyjątkowym umiejętnościom dramatycznym i szczególnej muzycznej wrażliwości. Początkowo eksplorował przede wszystkim nieprzebrane pokłady arcydzieł epoki baroku, aby następnie wyjść poza utarte przez wielu innych kontratenorów schematy, wydając w 2009 roku album p.t. Opium, składający się z interpretacji francuskich pieśni z końca XIX i początku XX wieku, na którym gościnnie pojawili się także inni artyści z jego ojczyzny – bracia Renaud i Gautier Capuçon oraz Emmanuel Pahud. Po wydaniu dwóch barokowych arcydzieł – "Stabat Mater" Pergolesiego z sopranistką Julią Lezhnevą oraz zbioru arii operowych Nicoli Antonia Porpory, ktrórego uczniem był legendarny kastrat Farinelli – Philippe Jaroussky zamknął się w studio z założoną przez siebie orkiestrą Ensemble Artaserse, aby nagrać "Pietà", jedno z najpiękniejszych sakralnych dokonań Vivaldiego. Na DVD znajdziemy również studyjne nagranie "Stabat Mater" Vivaldiego oraz materiał wideo ukazujący Philippe'a Jaroussky’ego, wędrującegp po Wenecji śladami kompozytora.

Philippe Jaroussky wykorzystał swój muzyczny i dramatyczny talent do interpretacji programu złożonego z włoskich oratoriów epoki baroku - w tym pięciu arii, które są światową premierach fonograficzną. Nazwa „La Vanità Del Mondo” pochodzi od oratorium Pietro Torriego, a wśród innych kompozytorów wybranych na płytę są Händel, Scarlatti, Vivaldi, Hasse, Fago i Caldara. „Myślę, że kompozytorzy tego okresu często dają z siebie wszystko, opowiadając wielkie historie Starego Testamentu” - mówi Jaroussky. „A jeśli opowieści oratoryjne są bardziej statyczne niż operowe, to pozwalają na głębszą refleksję nad miejscem ludzkości we wszechświecie. Myślę, że rezonuje to ze szczególną intensywnością w 2020 roku, roku pandemii”. Artists: Philippe Jaroussky, countertenor & conductor Yannis François, bass-baritone (Oloferne - track 2) Ensemble Artaserse

To pierwszy album francuskiego kontratenora poświęcony w całości dziełom Jerzego Fryderyka Haendla (1685-1759). Wiele z nagranych arii (przede wszystkim z oper londyńskich skomponowanych między 1711 a 1742 rokiem) w przeszłości zostało napisanych przez kompozytora specjalnie dla słynnego kastrata Senesino. Muzycy: Alessandro Tampieri violin (leader) Petr Ruzicka violin Guillaume Humbrecht violin Patrick Oliva violin Raul Orellana violin José Manuel Navarro violin Giorgia Simbula violin Katia Krasutskaya violin Marco Massera viola Inigo Aranzasti Pardo viola Elisa Joglar cello Ruth Verona cello Guillaume Arrignon double bass Michele Pasotti the orbo Vincent Blanchard oboe Guillaume Cuiller oboe Nicolas André bassoon Adrien Mabire flute Benoît Tainturier flute Yoko Nakamura harpsichord, organ

Mistrz barokowej ekspresji: wolne części utworów Antonio Vivaldiego ukazują całe bogactwo wyobraźni tego kompozytora, gdy z uczuciem odmalowuje delikatne odwołania do świata przyrody, wyczarowuje uwodzicielski urok śródziemnomorskich nocy we wzruszających kantylenach i porusza nas z chwytającą za serce prostotą swych sakralnych arii.