.
Ten występ jest pamiętany nie tylko ze względu na jakość muzyki, ale także to, co symbolizował: koniec jednej ery i początek kolejnej zarówno w karierze Dylana, jak i w szerszym świecie muzyki popularnej. Bob Dylan pojawił się w BBC w historycznym momencie, który uchwycił go na progu znaczącej artystycznej transformacji - w ciągu kilku miesięcy wydał album "Highway 61 Revisited", na którym znalazł się utwór "Like a Rolling Stone", w którym w pełni przyjął instrumenty elektryczne. Ten występ był częścią europejskiej trasy, która obejmowała wiele występów w Londynie i w całej Europie. Dylan był niezwykle popularny w Wielkiej Brytanii, gdzie jego muzyka miała ogromny wpływ kulturowy, szczególnie na młodych muzyków i scenę folkową. W wywiadach udzielonych w tym czasie Dylan wyraził frustrację z powodu bycia zaszufladkowanym jako piosenkarz protestacyjny i już sugerował, że chce wyrwać się z tej roli. To pragnienie miało się w pełni ujawnić w nadchodzących miesiącach, szczególnie w jego niesławnym momencie "przejścia na elektryczność". Występ odbył się w BBC Television Centre w Londynie w ramach serii „Tonight in Person” i obejmował występ Dylana solo z gitarą akustyczną i harmonijką. Na scenie Dylan był znany ze swojej enigmatycznej i czasami konfrontacyjnej postawy: rzadko mówił między piosenkami i często wydawał się odległy lub zdystansowany, co jeszcze bardziej budowało jego mistycyzm jako artysty, który nie poddawał się łatwej kategoryzacji. Występ BBC jest zapamiętany jako historyczny punkt odniesienia w karierze Dylana.
Lista utworów:
Side 1
1. Ballad of Hollis Brown
2. Mr. Tambourine Man
3. Gates of Eden
Side 2
1. If You Gotta Go, Go Now
2. The Lonesome Death of Hattie Carroll
3. It Ain't Me Babe
Disc 2
Side 1
1. Love Minus Zero/No Limit
2. One Too Many Mornings
3. Boots of Spanish Leather
Side 2
1. It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)
2. She Belongs to Me
3. It's All Over Now, Baby Blue
Obecnie brak na stanie
Album Agi Zaryan „Remembering Nina & Abbey” jest hołdem dla dwóch ikon muzyki XX wieku. Na płycie znalazły się niezapomniane utwory legendarnej Niny Simone oraz charyzmatycznej Abbey Lincoln. Aga Zaryan z lekkością i klasą wykonuje m.in. “My Baby Just Cares For Me”, “Don’t Let Me Be Misunderstood”, “Wild is The Wind”, “I Want a Little Sugar in My Bowl” czy “Lilac Wine”, łącząc różnorodne style muzyczne: jazz, blues, folk i protest songs. Artystce towarzyszą światowe gwiazdy jazzu: Geri Allen, Larry Koonse oraz Brian Blade, przedstawiając zupełnie nową interpretację utworów kultowych amerykańskich wokalistek. Płyta ukazuje się w 10. rocznicę śmierci oraz 80. rocznicę urodziny Niny Simone. Warto podkreślić, że album nagrywano klasyczną techniką z lat 50-tych w legendarnym Conway Recording Studios w Hollywood, dzięki czemu wyróżnia się niezwykłą jakością i wiernością dźwięku.
24h
Jedenasty album Agi Zaryan zatytułowany „Sara”, który zostaje wydany w dwudziestolecie jej debiutu fonograficznego. Z tej okazji planowane są liczne koncerty. W najbliższym czasie Aga zaśpiewa w Oslo, gdzie odbędzie się międzynarodowa premiera albumu. Potem artystka odwiedzi Wrocław, Warszawę i Poznań. Album – „Sara” jest kontynuacją poprzednich albumów wokalistki, "Umiera Piękno" i "Księga Olśnień", gdzie Aga sięgała do wybitnej poezji. Za "Umiera Piękno" i "Księgę Olśnień" otrzymała Fryderyki w kategorii „piosenka poetycka” Aga na swoją nową płytę wybrała wiersze bliskie jej sercu. Jest to poezja Sary Teasdale, wybitnej amerykańskiej poetki żyjącej na przełomie XIX I XX wieku. Dla artystki warstwa muzyczna i literacka są równie ważne. Fenomenalna melodyjność i rytmiczny charakter jej wierszy są genialnym tworzywem dla kompozytorów. Muzyka jest intymna, w ekspresyjny sposób podkreśla wiersze Sary Teasdale i przenosi słuchacza w świat wysublimowanej harmonii i nietuzinkowych melodii. Niesamowitemu brzmieniu głosu Agi towarzyszy dwóch wybitnych gitarzystów Szymon Mika i David Dorůžka, którzy napisali piosenki na album Agi. Parę melodii ułożyła sama artystka. Muzycy grają na kilku rodzajach gitar, bawiąc się różnorodnością brzmień. Nad wszystkim unosi się duch wyjątkowej kobiety - Sary Teasdale, która miała niezwykłą wrażliwość i bardzo kochała muzykę. Sara była jedną z najbardziej uznanych i popularnych za jej życia poetek. Została uhonorowana w 1918 roku nagrodą Pulitzera w dziedzinie poezji – Love Songs. Była to pierwsza nagroda przyznana w tej dziedzinie. Szymon Mika Polski gitarzysta, kompozytor i bandleader łączy w swojej muzyce wpływy polskiego folkloru, muzyki eksperymentalnej, jazzu i swobodnej improwizacji. W 2016 roku uzyskał tytuł magistra z wyróżnieniem na Akademii Muzycznej w Katowicach a następnie kontynuował naukę w Bazylei. Nagrał łącznie około 30 płyt jako lider i muzyk sesyjny. Szymon Mika występował z takimi sławami polskiego jazzu jak Adam Bałdych czy Aga Zaryan, a także z międzynarodowymi nazwiskami jak: Avishai Cohen, Kurt Rosenwinkel, Dave Holland, Wolfgang Muthspiel, Mark Turner i Joshua Redman. David Dorůžka Studiował kompozycję i improwizację na Berklee College of Music w Bostonie pod kierunkiem Joe Lovano, Micka Goodricka i George Garzone, a także miał okazję uczyć się od czołowych światowych muzyków, takich między innymi jak Herbie Hancock, Brian Blade, Joshua Redman i Christian McBride. Trzykrotnie otrzymywał nagrody Anděl w kategorii Jazzowy Album Roku w Czechach. Współpracował z czołówką sceny jazzowej oraz rozrywkowej, takich jak między innymi jak Lizz Wright, Jeff Ballard, Kendrick Scott, Dan Tepfer, George Mraz, Jorge Rossy, Chris Cheek, Arild Andersen, Harish Raghavan, Django Bates, Marcin Wasilewski, Daniele di Bonaventura, Aga Zarya i Ewa Farna. Lista utworów: 1. Central Park at Dusk 2. Blue Squills 3. Barter 4. Coney Island 5. The Mystery 6. A Little While 7. Summer Night, Riverside 8. Spring Rain 9. Jewels 10. Winter Noon 11. Dzień i noc 12. Autumn Dusk
24h
Zmysłowy głos Pierwszej Damy Polskiego Jazzu, gość specjalny i ikona muzyki jazzowej Freddy Cole (czy ktoś słyszał jak śpiewa brat legendarnego Nat King Cole’a?), selekcja ponadczasowych evergreenów o tematyce świątecznej oraz wspaniałe aranżacje orkiestrowe. To kwintesencja albumu "What Xmas Means To Me". Zbliżają się Święta a my już dziś możemy napisać, że Aga Zaryan wykreowała album, który z pewnością będzie kandydować do tytułu jazzowej klasyki XXI wieku. Aga swoim śpiewem już od pierwszych dźwięków przenosi nas w atmosferę pełną świątecznej aury i radosnego uniesienia. Ten jazzowy majstersztyk to niepowtarzalna okazja na rozkoszowanie się muzyką ponad znanymi nam podziałami. Subtelne i przemyślane aranżacje orkiestrowe oraz wytrawna gra zespołu przypominają dokonania najwybitniejszych twórców gatunku zza oceanu, a słuchacz powoli zapomina, czy to Nowy Jork, Nowy Orlean, czy Tatry. Olbrzymim atutem jest wybór utworów, który serwuje nam Artystka. Przeboje „Santa Claus Is Coming To Town” czy „Jingle Bells” przeplatają się z pełnym zadumy „Someday at Christmas” Steviego Wondera oraz nastrojowym „The Christmas Song”. Aga Zaryan dodając do muzyki charakterystyczną dla siebie magię i ciepło tworzy nową jakość. Płyta została zrealizowana w towarzystwie wybornego zespołu European Jazz Sextet oraz wspaniałej orkiestry Prague Filmharmonic Orchestra. Nagrania odbywały się w Nowym Jorku, Warszawie oraz w Pradze. Jednym słowem klasyk.
24h
Wznowienie płyty "Umiera Piękno" Płyta "Umiera piękno" ukazała się z okazji obchodów 63. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Liryczny charakter płyty, utrzymany w poetyce jazzu pokazuje "ludzką" twarz Powstania – miłość, radości życia, jego smutki, codzienność, a także uniesienia patriotycznej walki w Powstaniu Warszawskim. Na płycie znajduje się dziewięć utworów autorstwa Krystyny Krahelskiej, Józefa Żywiny, Anny Świrszczyńska, ks. Jana Twardowskiego, Miry Grelichowskiej i Elżbiety Szemplińskiej. Adze Zaryan w studio towarzyszy trio w składzie: Michał Tokaj – autor muzyki (fortepian), Michał Barański (kontrabas), Łukasz Żyta (perkusja) wzbogacone brzmieniem dodatkowych instrumentów: harfy, oboju i sekcji smyczków. 1. Kalinowym mostem chodziłam 2. Warszawa widziana po raz trzeci 3. Wiersz o nas i chłopcach 4. Miłość 5. Żoliborz 6. Umiera piękno 7. Kolęda warszawska 8. Piosenka o powstaniu 9. Miłość (repryza)
24h
Piąta już płyta to autorski album z tekstami piosenek wokalistki Agi Zaryan i wierszami współczesnej amerykańskiej poetki Denise Levertov. Muzykę skomponowali: Michał Tokaj, Larry Koonse (znany ze współpracy z Natalie Cole czy Dianą Krall), David Dorużka i Zbigniew Wegehaupt. Nagrane zostało dwanaście utworów, w których słychać wpływy bossa novy, samby, rytmów afrykańskich, jazzu, a nawet jazzrocka! Kompozycje zaskakują świeżością i bogactwem tradycji. Stylistycznie materiał na nowa płytę różni się od dotychczasowych dokonań artystki. Ze względu na różnorodność, pozostaje jednak w nurcie szeroko rozumianej muzyki jazzowej. Liryczne, nastrojowe ballady w połączeniu z tekstami Agi Zaryan i filozoficznymi wierszami Denise Levertov, tworzą niepowtarzalny klimat. Teksty utworów Agi Zaryan to historie związane z doświadczeniami artystki, opisujące jej widzenie rzeczywistości. Dzięki słowom napisanym przez Agę kompozycje nabrały bardzo osobistego charakteru ( np. “My Name”, “Cherry Tree Avenue” czy “Temptation Game” ) Będzie to kolejny (po bestsellerowym “Picking Up the Pieces”) album tematyczny w języku angielskim. Utwór Looking Walking Being zachęca do zanurzenia się w świecie, a nie przypatrywaniu mu się z boku, do czerpania doznań wszelkimi zmysłami. Do tego tematu nawiązują pozostałe kompozycje. “Świat nie jest do oglądania trzeba w nim być “ Album był nagrywany w studiach w Warszawie oraz w Los Angeles. W sesjach brali udział pierwszorzędni muzycy o międzynarodowej reputacji. Nowe brzmienie zostało osiągnięte między innymi poprzez poszerzenie składu zespołu. Michał Tokaj – fortepian, Michał Barański – kontrabas, Łukasz Żyta – perkusja, David Dorużka - gitary, i światowej sławy amerykański perkusjonistaMunyungo Jackson znany m.in ze współpracy z Milesem Davisem, Stingiem oraz Stevie Wonderem 1. Cherry Tree Avenue 2. Looking Walking Being 3. Let Me 4. For The New Year 5. The Stars Are As Lonely As Us 6. Seeking My Love 7. February Evening in New York 8. My Name 9. Temptation Game 10. Wanting The Moon 11. What is This Thing Called Happiness 12. The Thread
24h
Wznowienie płyty "Picking Up the Pieces" Płyta wokalistki jazzowej, znanej dotychczas jako Agnieszka Skrzypek, została nagrana w lutym 2006 roku w Los Angeles z wybitnymi muzykami Darkiem Oleszkiewiczem, Larry Koonsem, Munyuango Jacksonem i Nolanem Shaheedem. Muzycy ci na co dzień biorą udział w wielu projektach i nagraniach, znani są ze współpracy z gwiazdami światowej sceny, takimi jak: Stevie Wonder, Marvin Gaye, Phil Collins, Anita Baker, Sting, Miles Davis, Sarah Vaughan, Brad Meldau, James Moody, Dianne Reeves czy Diana Krall. Każdy z jedenastu utworów znajdujących się na płycie stanowi opowieść o różnych kobietach, ich sytuacjach życiowych, duchowych i emocjonalnych. Wszystkie znajdują się w trudnym momencie swojego życia, każda z nich podjęła ważną decyzje lub stoi na progu jej podjęcia. Słowa są opowiedzianymi muzycznie historiami, w których poznajemy bohaterki piosenek, stany, w jakich się znajdują. Są to również stany, w których była lub jest i sama Aga Zaryan. Niemal połowa utworów to intymne duety wokalistki z kontrabasem i gitarą. W pozostałych słyszymy nastrojowe instrumenty perkusyjne i solo kornetu. Muzycy interpretują kompozycje własne i dawne lub współczesne standardy jazzowe, choć wśród jedenastu perełek znalazła się również „Suzanne” Leonarda Cohena. Wszystkie improwizacje oscylują między swingiem, balladą, bluesem i bossa novą. Lista utworów: Day Dream (muz. i sł. Billy Strayhorn) 1. Throw it Away (muz. i sł. Abbey Lincoln) 2. Picking up the Pieces (muz. Larry Koonse, sł. Aga Zaryan) 3. Woman's Work (muz. Darek Oles Oleszkiewicz, sł. Dorothy Nimmo) 4. Answer Me, My Love (muz. Gerhard Winkler & Fred Rauch, sł. Carl Sigman) 5. The Man I Love (muz. i sł. George & Ira Gershwin) 6. Here's to life (muz. Artie Butler, sł. Phyllis Molinary) 7. It Might as Well be Spring (muz. Richard Rodger, sł. Oscar Hammerstein II) 8. Sophisticated Lady (muz. Duke Ellington, sł. Mitchell Parish & Irving Mills) 9. Suzanne (muz. i sł. Leonard Cohen) 10. Tender as a Rose (muz. i sł. lyrics Phil Moore)
24h
Wznowienie płyty "My Lullaby". Aga Zaryan wybrała i zinterpretowała utwory ważnych dla niej kompozytorów, takich jak Herbie Hancock, Thelonious Monk, czy Bill Evans. Tytułowa "My Lullaby" to piosenka napisana i podarowana jej przez Janusza Supernaka. Z kolei "To See a World" napisał dla Agi Michał Tokaj do słów "Proroctw Niewinności" wielkiego poety Williama Blake'a. Dziesięć wspaniałych piosenek - zarówno standardów, jak też kompozycji współczesnych. Nagrania zostały zarejestrowane w składzie: Aga Zaryan – śpiew Tomasz Szukalski – saksofon tenorowy Michał Tokaj – fortepian Darek Oleszkiewicz – kontrabas Łukasz Żyta – perkusja
24h
Do perkusji zasiadł namówiony przez ojca, tajniki gry na saksofonie i harmonijce ustnej zgłębił samodzielnie, śpiewać nie uczył się wcale, bo śpiewać umiał od zawsze. Był jedną z barwniejszych postaci polskiej estrady, ale w pamięci zapisał się jako wyśmienity wokalista obdarzony przez los talentami – niezwykłą barwą i skalą głosu, imponującą muzykalnością, wspaniałym poczuciem rytmu, estradowym wdziękiem i umiejętnością szybkiego nawiązywania kontaktu z publicznością. Gdyby od piosenki Czarny Ali-Baba przyszło mu zaczynać karierę piosenkarską, szybko stałby się ulubieńcem tłumów. Ale właśnie wtedy obchodził jubileusz dwudziestolecia pracy estradowej. Podczas jubileuszowej fety w teatrze STU przypomniano mu amatorskich Czartów, a także Beatmenów i Telstar, przygrywających rówieśnikom do tańca, krakowskich dixielandowców z Old Metropolitan Band i Beale Street Band, rockmanów z Kwadratu i Grupy Doktora Q, a nawet kabaretowe trio Sam, czyli Sikorowski, Piasecki i Zaucha. Śpiewać zaczął w Dżamblach od standardów bluesowych i rockowych. Ale w ówczesnych realiach drogę do radia i telewizji otwierały banalne piosenki. Z pomocą Strzeleckiego kurka złożył daninę ekranową, by już nieskrępowanie – jak pisali o nim i Dżamblach krytycy – wyprzedzać czas i „zasypywać przepaść dzielącą modne i wciąż mocne uderzenie i trudny jazz”. Tę muzykę ktoś słusznie nazwał wkrótce jazz-rockiem. Kariera Dżambli, choć krótka, wyznaczyła Andrzejowi Zausze stałe miejsce na polskiej scenie muzycznej. Pierwsza płyta prekursorów polskiego jazz-rocka okazała się jednak ostatnią. Andrzej Zaucha trafił do Anawy, opuszczonej przez Marka Grechutę. Współpraca z nią zaowocowała nowymi doświadczeniami, w których bardziej niż jazzowe frazowanie, liczyła się interpretacja tekstu, walor słowa wyartykułowanego z wyśmienitą dykcją. Ale i ta przygoda muzyczna Zauchy trwała krótko. Ślad na szczęście pozostał, a Andrzej Zaucha stał się artystą rozpoznawalnym. Zanim jednak znalazł swoje miejsce w muzyce, spędził za granicą sześć lat, grając i śpiewając w zespole rozrywkowym Mini Max. Powrócił na estradę w 1980 roku. I wtedy okazało się, jak bardzo jest potrzebny polskiej piosence. „Trzeba robić to, co się lubi i wtedy robi się to dobrze”. Mówił tak, gdy trenował kajakarstwo i odnosił sukcesy sportowe. Tej samej zasadzie hołdował, gdy zauroczyła go muzyka. Kolejne doświadczenia systematycznie wyzwalały drzemiące w nim zdolności artystyczne. Wystąpił w spektaklach muzycznych. Pojawił się też w epizodycznych rolach filmowych. „To świetny aktor, który gra piosenkarza” – powiedział kiedyś o nim profesor Bardini. Zaucha jazzman korzystał z każdej okazji, by pokazać, co tak naprawdę jest jego „serca biciem”. „Bo – jak mówił w jednym z wywiadów – jazzowe kawałki to po prostu ładne piosenki. Wszystko zależy tylko od tego, jak się je poda”. Swoboda we frazowaniu, wyczucie swingu, nieco chropawy głęboki głos o „czarnej” barwie były znakiem firmowym jego jazzowej wokalistyki. Jego najlepsze dni miały dopiero nadejść. Dożywał czasów, gdy mogły się spełnić marzenia każdego artysty. Stało się jednak inaczej. Zginął 10 października 1991 roku, zastrzelony wraz z towarzyszącą mu aktorką Zuzanną Leśniak. Zabójcą był jej mąż, francuski reżyser Ives G. Co po nim zostało? Trochę rozwichrzonego dorobku, którego nikt wcześniej nie porządkował. Kilkanaście wywiadów prasowych, recenzje płyt, kilkadziesiąt teledysków i setki artykułów omawiających sensacyjne okoliczności jego śmierci.
24h
Po sukcesie komercyjnym albumu "A Book of Luminous Things" z poezją Czesława Miłosza, Aga Zaryan zdecydowała się nagrać album w wersji polskojęzycznej. Efekt jest zaskakujący, kompozycje w języku ojczystym tworzy zupełnie nową jakość. Bardzo mocnym walorem albumu jest siła przekazu i uniwersalny charakter wybranych wierszy, np. "Sens" "Piosenka o końcu świata", "Ten świat", czy zdecydowany faworyt podczas koncertów, nastrojowa balada o zabarwieniu erotycznym "Mówię do swojego ciała". Dwanaście kompozycji do wierszy Czesława Miłosza oraz jego ulubionych poetek: Anny Świrszczyńskiej, Jane Hirshfield i Denise Levertov, tworzy zupełnie inny wizerunek noblisty. Brak w nim dystansu, patosu i hermetyczności, które często przesłaniały istotę twórczości wielkiego poety - myśliciela. Aga Zaryan we właściwy sobie sposób wprowadziła aurę muzyczno-poetyckiej magii. Wspaniałe aranżacje orkiestrowe przeplatają się z nastrojowymi balladami. Uniwersalny i głęboki charakter poezji Czesława Miłosza w połączeniu z głosem Agi Zaryan tworzą niepowtarzalny nastrój albumu. Płyta została nagrana przez światowej sławy muzyków w studiu Castle Oaks w Los Angeles oraz w Warszawie. 1. Muzyka Jak Woda 2. Jak Niedźwiedź Przy Niedźwiedzicy/Zasypianie/Śpiące Rzęsy 3. To Jedno (Duet Z Grzegorzem Turnauem) 4. Przepaska Na Oczy 5. Jesienna Pigwa 6. Sens 7. Dar 8. Przypowieść O Maku 9. Mówię Do Swego Ciała 10. Piosenka O Końcu Świata, 11. O Modlitwie 12. Ten Świat
24h
Aga Zaryan nagrała płytę która redefiniuje granice muzyki jazzowej na wielu poziomach. „High & Low” jest różnorodna stylistycznie, dojrzała emocjonalnie, świadoma społecznie, muzycznie wyrafinowana. Zaryan zaskakuje nowym brzmieniem swojej muzyki, swobodnie czerpie z bogatych tradycji r&b, funku, bossa novy i jazzu. Wokalistka hipnotyzuje głosem, silnym, to znów delikatnym i zmysłowym. „Spirit Voices” to pierwszy singiel, który zapowiada płytę. Kompozycja autorstwa Paula Simona w wykonaniu Agi Zaryan jest pełna pozytywnej energii. Mieni się wielowymiarową warstwą rytmiczną i wspaniałym wykonaniem instrumentalistów, którzy wzięli udział w nagraniu albumu. Aga Zaryan – Vocals Michał Tokaj – Keyboards David Dorůžka – Guitars Sławek Kurkiewicz – Electric Bass Pedro Segundo – Drums / Percussion Łukasz Żyta – Drums (4 / 9) Muzycy: Munyungo Jackson – Percussion (3) Marcin Kaletka – Tenor Saxophone Robert Majewski – Trumpet / Flugelhorn Grzegorz Nagórski – Trombone Corbin Jones – Tuba (5 / 9 / 10) Irena Kijewska – Background Vocals Lista utworów: LP 1 Side A 1. Back 2. High & Low 3. Not Here For Long Side B 1.Paths 2. Spirit Voices 3. Proof LP 2 Side C 1.Dreams, Themes & Schemes 2. Turn Me On 3. A Story From A Tram (Listen, Little Man) Side D 1. Boo To You Too 2. Geri 3. Evil
Obecnie brak na stanie
ZAZ, czyli Isabelle Geffroy, to artystka pełna pozytywnej energii, zarażająca optymizmem, tryskająca radością życia. Francuzka emanuje energią i radością zarówno wtedy, gdy śpiewa swoje piosenki na ulicy, jak i podczas występów w wielkich obiektach przed wielotysięczną publicznością. Niejednokrotnie mieli okazję tego doświadczyć liczni polscy fani ZAZ. Dowodzi tego także, pochodzące z 2011 roku pierwsze koncertowe wydawnictwo artystki, "Sans Tsu Tsou". Album dokumentuje pierwsze tournée ZAZ, podczas którego wystąpiła dla dziesiątków tysięcy fanów między innymi we Francji, w Niemczech, czy Szwajcarii. Zarejestrowano tu porywające wykonania 16 piosenek artystki, wśród których znalazł się też pierwszy wielki przebój ZAZ, "Je Veux". Francuzka sprezentowała fanom również pięć wcześniej niepublikowanych kompozycji.
24h
Repertuar niniejszego dwupłytowego albumu został wybrany z czterech płyt winylowych wydanych przez Polskie Nagrania. Nie wahamy się ich zaliczyć do "winyli kultowych", gdyż jeszcze za czasów ich "winylowego żywota" zyskały one opinię publikacji nadzwyczajnych. Dlatego więc po latach na pierwszym kompakcie powtarzamy w całości płytę Dżambli „Wołanie o słońce nad światem” – ze wszystkimi dziewięcioma utworami nagranymi w 1971 roku. Po nich z czarnego krążka SXL 1066 Anawa, dołączamy dziewięć z jedenastu piosenek – wszystkie w których śpiewa Andrzej Zaucha. Kompakt numer 2 rozpoczyna się zestawem siedmiu utworów jazzowych zarejestrowanych z Big Bandem (na winylu SX 2565 było ich osiem). Następnie już w całości dajemy „Wszystkie stworzenia duże i małe” (SX 2119) dotąd rzadko wykorzystywane w kompilacjach, obecnie dostępnych na rynku. Jest naszym zamiarem, by wybitny talent artystyczny Andrzeja Zauchy, raz jeszcze zaświecił blaskiem tych czterech różnych barw, utrwalony w mikrorowkach czterech winylowych płyt.
24h
Jubileuszowa edycja albumu Andrzeja Zauchy „Wszystkie stworzenia duże i małe” wydana na czarnym CD z okazji 65-lecia Polskich Nagrań. Płyta „Wszystkie stworzenia duże i małe”, to pierwszy solowy album w karierze Andrzeja Zauchy. Został wydany wiosną 1983 roku z charakterystyczną okładką Andrzeja Pągowskiego. Od strony muzycznej to bardzo udana fuzja funku, soulu i wysmakowanego popu – nie zabrakło dynamicznych, pełnych energii kompozycji „Spocznij kapturku...”, ale też utworów wolniejszych, lekko rozmarzonych „Miauczy kwiczy” czy rozbujane „Tak się czuję”. Doskonale wypadł tytułowy duet z Ewą Bem, a także kilka gościnnych solowych popisów Józefa Skrzeka na syntezatorach Mooga. Nad wszystkim rzecz jasna króluje sam Zaucha, który prowadzi przez opowieści Wojciecha Jagielskiego mocnym i pewnym głosem. Jak sam Zaucha mówił: „W muzyce rozrywkowej powinien zaistnieć moment swingowania. Jeśli jest to kołysanie, można przy tym zatańczyć, to znaczy, że tam jest element swingu, wszystko się porusza. Muzyka rozrywkowa, przy której nie da się zatańczyć, to w ogóle nie jest muzyka, która porywa duszę i ciało.” Przy „Wszystkich stworzeniach dużych i małych” da się tańczyć. Dusza i ciało na pewno będą usatysfakcjonowane.
24h
ZAZ, czyli Isabelle Geffroy, obdarzona niezwykłym talentem oraz wielką sceniczną charyzmą francuska artystka, już swoją imienną, debiutancką płytą wzbudziła zachwyt oraz zyskała wielką popularność. Wydany w 2013 roku drugi album ""Recto Verso"" pozycję artystki umocnił. Album zawiera smakowitą, typową dla ZAZ mieszankę stylów, w tym jazz, blues, pop, soul, folk. Promowała go świetna, przebojowa piosenka ""On Ira"". Inne znakomite utwory z tego wydawnictwa to ""Si"" i ""Gamine"". Tak jak w przypadku debiutu, ""Recto Verso"" zyskał diamentowy status we Francji oraz platynowy w Polsce.
24h
"A Book of Luminous Things" to największe dzieło w dotychczasowym dorobku Agi Zaryan. Uniwersalny i głęboki charakter poezji Czesława Miłosza w połączeniu z głosem Agi Zaryan tworzą niepowtarzalny nastrój albumu. Płyta jest złożona z 12 anglojęzycznych piosenek do wierszy Czesława Miłosza oraz jego ulubionych poetek. Album został nagrany przez światowej sławy muzyków w studio Castle Oaks w Los Angeles. W Warszawie powstały nagrania Polskiej Orkiestry Radiowej. 1. Music like Water 2. Like a He-Bear and She-Bear/Falling Asleep/Eyelashes 3. This Only 4. Eye Mask 5. Autumn Quince 6. Meaning 7. A Gift 8. A Parable of the Poppy 9. I Talk to My Body 10. A Song on the End of the World 11. On prayer 12. This World
24h
Debiutancka płyta wyjątkowej artystki, którą pokochała polska publiczność – ZAZ. Imienny materiał miał premierę w 2010 roku i stał się wielkim wydarzeniem w ojczyźnie Francuzki. A także w Polsce. Zarówno nad Sekwaną, jak i nad Wisłą płyta ""ZAZ"" wspięła się na pierwsze miejsce notowania albumów. We Francji uzyskała status diamentowy, w Polsce podwójnie platynowy. Z ""ZAZ"" pochodzą pierwsze wielkie hity Isabelle Geffroy, jak naprawdę nazywa się artystka - ""Je Veux"" i ""Le Long de la Route"". Na debiucie ZAZ zawarła kwintesencję swego muzycznego stylu, na który składają się pop, blues, jazz, folk, soul oraz francuska chanson. Z jej utworów bije wielka radość życia. Potrafi porwać zarówno z tłum w wielkiej hali, jak i zachwycić, śpiewając na ulicy swoim wyjątkowym, z miejsca rozpoznawalnym głosem.
24h