"Disintegration" – ósmy studyjny album zespołu The Cure, wydany w 1989. Dotarł do 12. miejsca listy Billboard 200.
The Cure stali się mrocznym i tajemniczym zespołem we wczesnych latach 80. dzięki albumom takim jak "Faith" i "Pornography". Zerwali z tym wizerunkiem dzięki lekkim popowym singlom takim jak "Let's Go To Bed" czy "The Lovecats" i towarzyszącym im teledyskom Tima Pope'a. Kolejne albumy: "The Top", "The Head On The Door" i "Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me", kontynuowały eksperymenty popowe, aczkolwiek wszystkie trzy pokazywały elementy mroczniejszej strony Smitha, zarówno muzycznie, jak i lirycznie.
"Disintegration reprezentuje powrót do mrocznych stylów, ale ukazuje też ciągłe poszukiwania nowych pomysłów i brzmień. Był to pierwszy album The Cure nagrany z przeznaczeniem na CD, czego powodem był brak miejsca dla utworów "Last Dance" i "Homesick" na wydaniu winylowym. Wersja kompaktowa trwa ponad 71 minut, dużo więcej niż standardowy album rockowy. Połowa z dwunastu utworów trwa ponad 6 minut.
Album zadebiutował na 3 miejscu w Wielkiej Brytanii, a także powoli wspinał się na 12 miejsce podczas 55-tygodniowego pobytu na liście Billboardu w Stanach Zjednoczonych. 28 czerwca 1989 otrzymał złotą, a 20 października 1989 platynową płytę w USA. 1 lipca 2004 został albumem podwójnie platynowym.
W 1998 w odcinku South Parku pt. "Mecha-Streisand", w którym gościnnie wystąpił Robert Smith, Kyle nazwał płytę "Disintegration": "najlepszym albumem wszech czasów".
Album jest uważany za drugą część "trylogii" Roberta Smitha, składającej się ponadto z "Pornography" oraz "Bloodflowers". W 2002 The Cure zagrali wszystkie trzy albumy w całości dla publiczności w Berlinie. Koncert ten został wydany na DVD jako "Trilogy" w 2003.
W 2003 album został sklasyfikowany na 326 miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone. W dniu 6 sierpnia 2010 wydano złożoną z trzech płyt wersję Deluxe.
The Cure:
Robert Smith – śpiew, gitara, instrumenty klawiszowe, sześciostrunowa gitara basowa
Simon Gallup – gitara basowa, instrumenty klawiszowe
Boris Williams – perkusja
Porl Thompson – gitary
Roger O’Donnell – instrumenty klawiszowe
Laurence "Lol" Tolhurst – "inne instrumenty"
Rok albumu:
1989
Rok wydania:
2010
Wydawnictwo 1/2:
Universal Music
Release ID Discogs:
9610970