Jacek Kaczmarski urodził się w 1957 roku w Warszawie, gdzie ukończył polonistykę. Pracę twórczą rozpoczął wcześnie – pierwsze wiersze i pieśni powstawały w połowie lat 70. Debiutował na FPS w Krakowie w 1977 roku, zdobywając I nagrodę za utwór Obława, rozgłos zyskał u boku przyjaciół, Przemysława Gintrowskiego i Zbigniewa Łapińskiego w legendarnym programie „Mury”, wykonywanym przez trio w 1979 r. Artysta zafascynował widownię odważną – albo lepiej: heroiczną – interpretacją własnych wierszy, poruszających po raz pierwszy w całej polskiej poezji śpiewanej, tematykę historyczną, polityczną, narodową. Doczekał się, osobnego na naszej scenie muzycznej, statusu barda – poety i gitarzysty, który mówi własnym, indywidualnym głosem o rzeczach ważnych dla wielu. W przypadku tego twórcy popularna kategoria poezja śpiewana okazuje się zbyt wąska – Kaczmarski to cała „śpiewana literatura”. Drugi program składu Kaczmarski/Gintrowski/Łapiński nosił tytuł „Raj” (1980). Trzeci, „Muzeum” (1981), zainspirowało malarstwo historyczne, głównie polskie. Pierwszy solowy album Jacka Kaczmarskiego, „Krzyk”, powstał w 1981 roku. Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego artysta pozostał na Zachodzie. Przez cały czas tworzył nowe pieśni i pisał wiersze. Koncertował przed Polonią na wszystkich kontynentach, współpracował z Radiem Wolna Europa. Wrócił do wolnej Polski w 1991 roku i odbył tryumfalne tournee, podejmowany jako postać legendarna. Jeszcze w tym samym roku odnowiło współpracę pamiętne trio. Jacek Kaczmarski, wraz z Gintrowskim i Łapińskim, odbyli wspólne tournee, wkrótce nagrali też nowy materiał studyjny. W połowie dekady Jacek Kaczmarski wydał jeszcze dwa albumy: „Sarmatia” (wraz ze Zbigniewem Łapińskim) i „Pochwała łotrostwa” (solo). Potem zaś, ku niemałemu zaskoczeniu wielbicieli, wyjechał na emigrację do Australii, gdzie jego aktywność twórcza rozszerzyła się o działalność czysto literacką i Kaczmarski jest dziś autorem licznych książek, m.in. popularnej „Plaży dla psów” (1998). Piękna edycja „Ale źródło wciąż bije” (2002) zawiera większość pieśni i wierszy artysty. CD 1 - Źródło 1. O krok 2. Obława 3. Nie lubię 4. Między nami 5. Piosenka napisana mimochodem 6. Źródło 7. Nasza klasa 8. Postmodernizm 9. Wojna postu z karnawałem 10. Przyczynek do legendy o Św. Jerzym 11. Lekcja historii klasycznej 12. Ballada wrześniowa 13. Sen Katarzyny II 14. Krajobraz po uczcie 15. Zesłanie studentów (Malczewski) 16. Modlitwa 17. Zegar 18. Bajka o Głupim Jasiu 19. Wędrówka z cieniem 20. Pożegnanie Okudżawy 21. Epitafium dla W. Wysockiego 22. Mury CD 2 –Wyschnięte strumienie 1. Wiatr 2. Samobójstwo Jesienina 3. Przyjaciele 4. Artyści 5. Kara Barabasza 6. Antylitania na czasy przejściowe 7. Starość Owidiusza 8. Ambasadorowie 9. Martwa natura 10. Portret zbiorowy we wnętrzu - Dom Opieki 11. Marcin Luter 12. Katyń 13. Barykada 14. Jałta 15. Wyschnięte strumienie 16. Krzyk 17. Autoportret z psem 18. Ogłoszenie w kosmos 19. Śniadanie z bogiem 20. Sąd nad Goyą 21. Przepowiednia Jana Chrzciciela 22. Jan Kochanowski 23. Bob Dylan 24. Ilu nas w ciszy

„Krzyk” Jacka Kaczmarskiego został nagrany w 1981 roku w Studio Polskich Nagrań przy ulicy Długiej. Na płytę trzeba było jednak długo czekać. Po wprowadzeniu stanu wojennego materiał przeznaczono do zniszczenia. Udało się jednak zachować taśmę z nagraniem, dzięki czemu po latach, w 1989 roku, materiał mógł zostać oficjalnie wydany. Z albumu „Krzyk” pochodzi kilka najbardziej znanych utworów Jacka Kaczmarskiego, oprócz tytułowego, także „Obława” napisana przez Kaczmarskiego na podstawie tekstu Włodzimierza Wysockiego oraz niezapomniana „Lekcja historii klasycznej”. Jackowi Kaczmarskiemu towarzyszy pianista Zbigniew Łapiński. „‹‹Krzyk›› to program złożony z piosenek napisanych w latach 1974-1980, mający charakter diagnozy człowieka w sytuacji bez wyjścia, ubezwłasnowolnionego historią i polityką, a także jego słabościami; bronią pozostaje tylko ironia albo krzyk rozpaczy”. Jacek Kaczmarski Lista utworów: Strona A 1. Nie lubię (J. Kaczmarski – J. Kaczmarski wg W. Wysockiego) 1:49 2. Przedszkole (muz. i sł. K. Kaczmarski) 2:38 3. Poczekalnia (muz. i sł. J. Kaczmarski) 3:16 4. Manewry (muz. i sł. J. Kaczmarski) 3:09 5. Kosmonauci (muz. i sł. J. Kaczmarski) 1:36 6. Pustynia 80 (Z. Łapiński – J. Kaczmarski) 1:51 7. Meldunek (Z. Łapiński – J. Kaczmarski) 2:51 8. Obława (muz. i sł. J. Kaczmarski wg W. Wysockiego) 2:36 Strona B 1. Kasandra (muz. i sł. J. Kaczmarski) 2:29 2. Lekcja historii klasycznej (muz. i sł. J. Kaczmarski) 2:41 3. Misja (muz. i sł. J. Kaczmarski) 2:34 4. Sen Katarzyny II (muz. i sł. J. Kaczmarski) 2:01 5. Starość Piotra Wysockiego (muz. i sł. J. Kaczmarski) 1:38 6. Ballada feudalna (muz. i sł. J. Kaczmarski) 3:12 7. Ballada o spalonej synagodze (muz. i sł. J. Kaczmarskiego) 2:31 8. Nawiedzona wiek XX (muz. i sł. J. Kaczmarski) 1:46 9. Krzyk (muz. i sł. J. Kaczmarski) 1:50 Jacek Kaczmarski – śpiew, gitara Zbigniew Łapiński – fortepian

„Sublimacja” Julii Kamińskiej to debiutancki album aktorki i wokalistki, w którym główną rolę gra bunt. Utwory nie powstały po to, by się ich przyjemnie słuchało. Każda z nich to zamknięta historia, krótka opowieść o danym zjawisku: o współuzależnieniu, o gaslightingu, buncie, tęsknocie, lęku, samotności, pragnieniu bliskości, o niespełnionym pragnieniu posiadania rodziny… Julia kieruje swoją twórczość do osób po przejściach i pokazuje, że mierzenie się z trudnościami jest zagadnieniem uniwersalnym, dotyczącym nas wszystkich. Niektóre z utworów zostały zainspirowane osobistymi doświadczeniami Julii, inne bazują na zasłyszanych historiach lub powstały wyłącznie w oparciu o wyobraźnię autorki. Julia nie wyjawia, które piosenki dotyczą jej życia osobistego. Ta tajemnica daje jej poczucie bezpieczeństwa, jak sama mówi, lubi chować się za podmiotem lirycznym. Autorką tekstów dwóch piosenek jest pisarka i tłumaczka, Jana Karpienko. Producentem albumu jest Paweł Odoszewski. Lista utworów: 1. lawina 2. nic_się_nie_stało 3. granica 4. cassino 5. dobrze_się_mamy_msnr 6. plastry 7. zachcianki 8. różowa_energia 9. wstyd 10. śliniaczek_dmnd 11. hultaj_albo_apostazja 12. szmata 13. raz_dwa_trzy 14. dobrze_się_mamy_msns

Czterdzieści niezapomnianych piosenek Kabaretu Starszych Panów. Wersja zremasterowana, na podstawie oryginalnych taśm analogowych. Na płycie m.in. usłyszymu takie utwory jak: Kuplety Starszych Panów, Piosenka jest dobra na wszystko, Cóż ci to ja uczyniłem, Droga do Ciebiei wiele innych......

Album „Konstelacje” to taka łamigłówka, a może układanka? Może to być odkrywanie, wędrówka, poddanie się emocjom albo wszystko razem. Pewnie warto wiedzieć, że 23-letnia księgowa Evelyn McHale 1 maja 1947 roku wjechała na 86 piętro Empire State Building, powiesiła na balustradzie swój płaszcz, napisała krótki list i skoczyła… Ciało Evelyn wbiło się w dach limuzyny stojącej pod wieżowcem. Przypadkowy przechodzień Robert Wiles, student z aparatem niemalże od razu zrobił zdjęcie. Gdy po paru tygodniach fotografia zjawiskowo wyglądającej, martwej kobiety pojawiła się w gazecie Life uznano ją za obraz „najpiękniejszego samobójstwa”. Narzeczony Evelyn, 24-letni Barry Rhodes z którym miała wziąć ślub miesiąc później, przeżył następne 61 lat samotnie… Pewnie warto zwrócić uwagę na jedno słowo w tytułowym utworze Konstelacje: eon. Eon może oznaczać miliard lat, ale może to też być niezdefiniowany bliżej czas od powstania naszego Wszechświata do jego nieuchronnie nadchodzącej zagłady. Nie powinno nas to jednak martwić – Wszechświatów jest wiele, a George Saunders, którego proza zainspirowała artystkę do napisania piosenki „Kto” twierdzi, że między nimi jest jeszcze Bardo. W ten album można wejść głębiej, ale można inaczej, tylko na emocji, pokładach własnej wrażliwości i oceanie własnych, indywidualnych skojarzeń – to wszystko jest przecież takie ulotne... Przecież każdy ma swoją rybę, każdy na swój sposób czuje tego chłopca o buzi miękkiej jak kwiat tulipanowca, każdy ma swoją niezgodę i swój własny bunt, każdy szuka swego własnego spokoju i własnej równowagi. Każdego dnia ryba jest inna, chłopiec jest inny, a nasz spokój i równowagę odnajdujemy w czymś innym. Może też nie być kolejnego dnia – tutaj, bo gdzieś na pewno jest. Lista utworów: 1. Ku światłu (z udziałem Ireny Santor) 2. Ballada o Evelyn McHale 3. Konstelacje (z udziałem Barbary Wrońskiej) 4. Calm down 5. Do domu 6. Ratunku! 7. Nie ma nieba 8. Na pohybel 9. Kto 10. Zostaw 11. Lux

1. Alla Luce del Sole 4:18 2. Gira Con Me Questa Notte 4:42 3. You're Still You 3:40 4. Cinema Paradiso (Se) 3:25 5. To Where You Are 3:53 6. Alejate 4:50 7. Canto Alla Vita 4:16 8. Let Me Fall From Cirque du Soleil 4:12 9. Vincent (Starry, Starry Night) 4:39 10. Un Amore per Sempre 4:26 11. Home To Stay 4:33 12. Jesu, Joy of Man's Desiring 5:01 13. The Prayer 4:25

"Closer", pierwotnie wydany w 2003 roku, to drugi album amerykańskiego wokalisty Josha Grobana, który ugruntował jego pozycję jako jednego z najbardziej rozpoznawalnych tenorów popowych. Album ten, łącząc klasyczne popowe ballady z wpływami muzyki klasycznej, prezentuje głębokie, emocjonalne interpretacje utworów w wielu językach, w tym angielskim, włoskim i francuskim. Zawiera takie hity jak "You Raise Me Up" i "Remember When It Rained", ukazując niezwykły zakres głosu Grobana oraz jego zdolność do przekazywania emocji. Lista utworów: CD 1 1. Oceano 2. My Confession 3. Mi Mancherai (Il Postino) [feat. Joshua Bell] 4. Si Volvieras a Mi 5. When You Say You Love Me 6. Per Te 7. All'improvviso Amore 8. Broken Vow 9. Caruso 10. Remember When It Rained 11. Hymne a L'amour 12. You Raise Me Up 13. Never Let Go [feat. Deep Forest] CD 2 1. You Raise Me Up (Extended Version) + 2. Mi Morena 3. You're The Only Place 4. My December 5. She's Out Of My Life 6. Broken Vow (Vocal/Piano Version) + + wcześniej niewydane

"Closer", pierwotnie wydany w 2003 roku, to drugi album amerykańskiego wokalisty Josha Grobana, który ugruntował jego pozycję jako jednego z najbardziej rozpoznawalnych tenorów popowych. Album ten, łącząc klasyczne popowe ballady z wpływami muzyki klasycznej, prezentuje głębokie, emocjonalne interpretacje utworów w wielu językach, w tym angielskim, włoskim i francuskim. Zawiera takie hity jak "You Raise Me Up" i "Remember When It Rained", ukazując niezwykły zakres głosu Grobana oraz jego zdolność do przekazywania emocji. Lista utworów: 1. Oceano 2. My Confession 3. Mi Mancherai (Il Postino) [feat. Joshua Bell] 4. Si Volvieras a Mi 5. When You Say You Love Me 6. Per Te 7. All’improvviso Amore 8. Broken Vow 9. Caruso 10. Remember When It Rained 11. Hymne a L’amour 12. You Raise Me Up 13. Never Let Go [feat. Deep Forest] 14. You Raise Me Up (Extended Version) + 15. Mi Morena * 16. You’re The Only Place * 17. My December * 18. She’s Out Of My Life * 19. Broken Vow (Vocal/Piano Version) + *Rarity +Previously Unreleased

Przedstawiamy wyjątkowy, kolorowy winyl Katarzyny Groniec - Konstelacje. To pierwsze wydawnictwo Artystki na dużym krążku. „Konstelacje” to taka łamigłówka, a może układanka? Może to być odkrywanie, wędrówka, poddanie się emocjom albo wszystko razem. Pewnie warto wiedzieć, że 23-letnia księgowa Evelyn McHale 1 maja 1947 roku wjechała na 86 piętro Empire State Building, powiesiła na balustradzie swój płaszcz, napisała krótki list i skoczyła… Ciało Evelyn wbiło się w dach limuzyny stojącej pod wieżowcem. Przypadkowy przechodzień Robert Wiles, student z aparatem niemalże od razu zrobił zdjęcie. Gdy po paru tygodniach fotografia zjawiskowo wyglądającej, martwej kobiety pojawiła się w gazecie Life uznano ją za obraz „najpiękniejszego samobójstwa”. Narzeczony Evelyn, 24-letni Barry Rhodes z którym miała wziąć ślub miesiąc później, przeżył następne 61 lat samotnie… Pewnie warto zwrócić uwagę na jedno słowo w tytułowym utworze Konstelacje: eon. Eon może oznaczać miliard lat, ale może to też być niezdefiniowany bliżej czas od powstania naszego Wszechświata do jego nieuchronnie nadchodzącej zagłady. Nie powinno nas to jednak martwić – Wszechświatów jest wiele, a George Saunders, którego proza zainspirowała artystkę do napisania piosenki „Kto” twierdzi, że między nimi jest jeszcze Bardo. W ten album można wejść głębiej, ale można inaczej, tylko na emocji, pokładach własnej wrażliwości i oceanie własnych, indywidualnych skojarzeń – to wszystko jest przecież takie ulotne... Przecież każdy ma swoją rybę, każdy na swój sposób czuje tego chłopca o buzi miękkiej jak kwiat tulipanowca, każdy ma swoją niezgodę i swój własny bunt, każdy szuka swego własnego spokoju i własnej równowagi. Każdego dnia ryba jest inna, chłopiec jest inny, a nasz spokój i równowagę odnajdujemy w czymś innym. Może też nie być kolejnego dnia – tutaj, bo gdzieś na pewno jest. Lista utworów: Side A 1. Ku światłu (z udziałem Ireny Santor) 2. Ballada o Evelyn McHale 3. Konstelacje (z udziałem Barbary Wrońskiej) 4. Calm down 5. Do domu Side B 1. Ratunku! 2. Nie ma nieba 3. Na pohybel 4. Kto 5. Zostaw 6. Lux

Sylwia Grzeszczak wokalistka, kompozytor, autorka tekstów... jednym słowem człowiek orkiestra... szerszej publiczności dała się poznać poprzez współprace z Liberem i niezwykły duet – połączenie młodzieńczej siły i doświadczenia, pięknego śpiewu i gry na fortepianie z elektryzującym rapem, który kolejny rok z rzędu podbija serca fanów w całej Polsce. Ich największe hity „Co z nami będzie”, „Nowe szanse” czy „Mijamy się” długo utrzymywały się na szczytach największych polskich rozgłośni radiowych jak Rmf Fm, Radio Zet czy Radio Eska. Dla Sylwii ważną datą roku 2011 stał się 11 października – dzień premiery jej pierwszej solowej płyty pt. „Sen o przyszłości”. Album ten jeszcze przed premierą uzyskał status złotej, a niecałe dwa tygodnie później pokrył się platyną, do dziś płyta sprzedała się prawie w 90-tysiącach egzemplarzy.

Wokalistka, kompozytor, autorka tekstów... Jednym słowem człowiek orkiestra... Szerszej publiczności dała się poznać poprzez współpracę z Liberem i niezwykły duet – połączenie młodzieńczej siły i doświadczenia, pięknego śpiewu i gry na fortepianie z elektryzującym rapem, który kolejny rok z rzędu podbija serca fanów w całej Polsce. Ich największe hity „Co z nami będzie”, „Nowe szanse” czy „Mijamy się” długo utrzymywały się na szczytach największych polskich rozgłośni radiowych jak Rmf Fm, Radio Zet czy Radio Eska. Ta ostatnia doceniła ich twórczość podczas gali rozdania nagród w 2009 roku, gdzie Sylwia wraz z Liberem odebrali osobne statuetki jako artystka i artysta roku, oraz wspólną za album roku (pt. „Ona i On”). Sukces Sylwii i Libera natychmiast przełożył się na liczne koncerty w kraju i za granicą. Już blisko 200 razy zaczarowali fanów swoimi występami, które łączą świeżość nowoczesnych brzmień z magią klasycznych instrumentów. Sylwia to jedyna popowa wokalistka, która oprócz tego że ma ponadprzeciętny głos, potrafi również doskonale grać na fortepianie ( jest zawodową pianistką). Liber natomiast od ponad 10 lat elektryzuje fanów swoim oryginalnym rapem, oraz tekstami które zawsze niosą głęboki przekaz. Płytę zapowiadał singiel pt MAŁE RZECZY, który stał się niekwestionowanym Hitem Lata. Te wakacje bez wątpienia należą do Sylwii, która wygrała wiele konkursów m.i.n Koncert Lata Radia Zet i TVP2 , Hitow na Czasie Radia Eska i TVP 1, plebiscyt Plotka na Polski Hit Lata, zdobyła również Brązowy Samowar na Festiwalu Piosenki Rosyjskiej organizowanym przez TVP2 i Radio Zet. Teledysk do piosenki pobił też wszelkie rekordy oglądalności osiągając tylko w internecie ponad 10 milionów wejść. Zainteresowanie Sylwią jest tak duże, że w lipcu była na 1 miejscu wśród najczęściej wyszukiwanych osób w internecie.

"Lianne La Havas", trzeci album wokalistki i pierwszy od pięciu lat, zachwyca swym pięknem i celnymi obserwacjami. Materiał w całości został zrealizowany na warunkach Lianne, co było niemałym wyzwaniem, chociażby pod względem logistycznym. La Havas spędziła bowiem dużo czasu, podróżując między Wielką Brytania a Stanami i pracując nad swoją artystyczną tożsamością. W efekcie powstało pełne przestrzeni i rozświetlone dzieło. Skąpane w słońcu dźwięki przypominają (np. w "Seven Times") dokonania brazylijskiego wokalisty i autora piosenek Miltona Nascimento. Słychać też echa dokonań Joni Mitchell czy jazzowych eksperymentów Jaco Pastoriousa ("Green Papaya"), z kolei perkusyjne rytmy i ciepłe brzmienia przywodzą na myśl muzykę z czasów złotej ery Ala Greena ("Read My Mind"). Na całej płycie przebija się ponadto siła, która ma swe korzenie w R&B lat 90. spod znaku Destiny's Child. Lista utworów: Side A 1. Bittersweet 2. Read My Mind 3. Green Papaya 4. Can’t Fight 5. Paper Thin Side B 1. Weird Fishes 2. Please Don’t Make Me Cry 3. Seven Times 4. Courage 5. Sour Flower

Znakomita polska piosenkarka Edyta Geppert w bieżącym roku obchodzi 25-lecie swojej pracy na estradzie. W związku z tym Jubileuszem Agencja Artystyczna "EDYTA", sprawująca od początku kariery opiekę nad wszelkimi działaniami artystycznymi Edyty Geppert, wydaje płytę - już dwunastą w dorobku Artystki. Album został nagrany z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Radiowej. Wszystkie piosenki skomponował Seweryn Krajewski, a ich aranżacja jest dziełem Krzysztofa Herdzina. Lista utworów: 1. Bo już nic nie muszę 2. Za inna 3. Gdyby łzy 4. Do trzeciej z cnót 5. Szukaj mnie 6. Nie żałuję 7. W blaskach zachodu 8. Łzy księżyca 9. Kiedy mnie już nie będzie 10. Życie nie stawia pytań 11. Śpiewka o pękniętym sercu 12. Miasteczko Pana Andersena 13. Sentymentu mgła 14. Zapowiedź 15. Jak to jest z moim śpiewaniem

Wydany w 1994 roku czwarty studyjny album jednej z największych dam polskiej piosenki, niezwykle wszechstronnej Edyty Geppert. Artystka nagrała na płytę 13 piosenek do słów, między innymi, Josifa Brodskiego (w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka), Agnieszki Osieckiej, Jacka Cygana. Aranżacje muzyczne są dziełem Jerzego Satanowskiego oraz Tomasza Bajerskiego. W studiu Edytę Geppert wspomogli wybitni muzycy, choćby Andrzej Jagodziński (fortepian), Włodzimierz Nahorny (fortepian), Henryk Miśkiewicz (trąbka), Henryk Alber (gitara). Sesja nagraniowa odbyła się w Warszawie. Lista utworów: 1. Piosenka o Bośni 2. Pijmy 3. Jutro 4. Największy Teatr Świata 5. To nic, ze sen 6. Przepraszam, ze Żyję 7. Lukrezia Borgia 8. Śpiewajmy 9. Ballada 10. Opuszczona 11. WyjaŚnienie 12. Jestem, więc myślę 13. By

To jest album, na który fani czekali od wielu lat. Na płycie znajdziemy wszystkie największe hity Edyty Geppert, m.in. "Jaka róża, taki cierń", "Och życie, kocham cię nad życie", "Zamiast", "Nie, nie żałuję" czy "Szukaj mnie". Album "The Best of" pokazuje wszechstronny talent Edyty Geppert. Jest czego słuchać. Polecamy wszystkim, niezależnie od wieku.

Anna German - polska piosenkarka, kompozytorka i aktorka, wielokrotna laureatka największych światowych festiwali m.in. w Monte Carlo, Bratysławie, Neapolu, San Remo, Cannes, Sopocie, Opolu i Kołobrzegu. Uznawana za najpopularniejszą piosenkarkę Polonii Amerykańskiej. Zdobywczyni wielu nagród i wyróżnień muzycznych. Rozpoznawalna ze względu na swój mocny i charyzmatyczny głos. Mimo że od jej śmierci minęło ponad 30 lat, pozostaje wiecznie żywa w pamięci wielu Polaków, a jej piosenki do dnia dzisiejszego zachwycają oryginalnymi aranżacjami i spójnymi kompozycjami. „Złota kolekcja – Bal u Posejdona” to album wydany w 1999 roku nakładem wytwórni EMI Music Poland. Jest zbiorem 21 największych utworów Anny German, dlatego nie mogło na nim zabraknąć piosenki tytułowej Bal u Posejdona czy utworów Człowieczy los, Tańczące Eurydyki, Greckie Wino. Złota kolekcja to ponad godzina muzycznych uniesień przy delikatnych brzmieniach i wysokich nutach lekkiego sopranu Anny German.

„Nie jestem taka, jak myślisz, nie jestem taka jak inne, nie jestem jaką mnie widzisz pomimo twarzy niewinnej”… To słowa premierowej piosenki „Nie jestem taka, jak myślisz”, Krzysztofa Cwynara, która otwiera płytę z doskonałym wyborem 22 pięknych kompozycji w wykonaniu Anny German. W połowie lat ’70, utwór ten miał być przełomem w karierze Anny German i zapowiedzią całkowitej zmiany emploi artystki i dotychczasowego repertuaru. W tamtych odległych latach , wielkim marzeniem pieśniarki był show – widowisko estradowe, w którym chciała się zaprezentować w utworach kabaretowych, dowcipnych, śmiesznych… Z wieloma rekwizytami, zmianą kilku kostiumów, i scenografii… Sporo, takich charakterystycznych piosenek, napisał dla niej Krzysztof Cwynar, ta otwierająca krążek ZŁOTEJ KOLEKCJI , VOL. 2, jest zwiastunem tego, co miało nastąpić… Kilka kolejnych , starannie wyszukanych i wybranych piosenek – takich jak: : „Maria Magdalena”, „I Love You”(Pieśń Gondoliera), czy „Jak co roku”, „Piosenka o kowboju” i „Napisz dla mnie piosenkę”, czekało na swoją płytową premierę aż 53 lata! Wymienione utwory Anna German, nagrała będąc jeszcze studentką geologii Uniwersytetu Wrocławskiego w 1960 i 1961 r. dla Polskiego Radia we Wrocławiu. Są to pierwsze – bezcenne, archiwalne i to studyjne piosenki, zarejestrowane przez młodziutką i wtedy nieznaną szerszej publiczności Annę German. Przyszłą Wielką Gwiazdę Estrady, która w tamtym czasie nie do końca wiązała swoją przyszłość ze śpiewaniem i estradą… Kolejna premierowa piosenka na kompakcie, to utwór „Powracające słowa”, Marka Sarta, nagrana przez artystkę w 1967 r., do filmu Zofii Dybowskiej Aleksandrowicz „Marynarka to męska Przygoda”, w którym obok Kazimierza Brusikiewicza, wcieliła się w postać śpiewającego kapitana Marynarki Wojennej. Na płycie nie mogło zabraknąć utworów dawnego duetu artystycznego GERMAN - GARTNER. Mistrzowskie wykonanie takich utworów jak: „Stanęliśmy nad jeziorem”, czy „Nasza ścieżka”, to już klasyka i bogactwo naszej polskiej kultury. Okres tej wspaniałej współpracy od prawie początku lat 60-tych, zaowocował pasmem nagród dla tej spółki nie tylko na krajowych Festiwalach Piosenki, ale przede wszystkim za granicą a w szczególności na zachodzie. Nie zapomnieliśmy o pięknym utworze „Deszczem, zawieją”, Wojciecha Piętowskiego, w którym już chyba nie można cudowniej zaśpiewać o Polsce i Polskości. Na płycie znajdują się również piosenki dedykowane mężowi Anny German, - „Nie żałuj” i „Wołam Cię”, – za miłość, wierność, bezgraniczne oddanie i pomoc na którą zawsze mogła liczyć . Za uszanowanie i rozumienie wolności ARTYSTKI… Płyta od pierwszej do ostatniej piosenki pokazuje artystyczną ewolucję Anny German, dokonaną na przestrzeni 20 lat jej zbyt krótkiej kariery. „Złota Kolekcja: Nie jestem taka, jak myślisz” to prawdziwa muzyczna perełka na naszym rynku, pokazująca wiele artystycznych obliczy tej Wielkiej Artystki!

Niniejszy dwupłytowy album piosenek Anny German stanowi wybór spośród repertuaru, jaki się znalazł na dwunastu longplayach artystki zarejestrowanych dla Polskich Nagrań. Album zawiera najsłynniejsze polskie przeboje Anny German w wersjach studyjnych tj. Człowieczy los, Tańczące Eurydyki, Bal u Posejdona oraz 2 utwory w języku rosyjskim Jesli ty mnie wierisz, Russkaja razdolnaja a także włoskim i hiszpańskim (Kochaj mnie jaka jestem, Wróć do Sorrento, La mamma Cztery karty).

Ośmy longplay Polskich Nagrań (1983 r.) z piosenkami Anny German był już tylko wspomnieniem wspaniałej Artystki i jej niezapomnianych przebojów. Rozpoczyna się piosenką „Człowieczy los”, a kończy jakże znamienną, noszącą tytuł „Wszystko w życiu ma swój kres”. Płyta w całości, wydaje się być opowieścią z życia i o życiu Anny German, niestety zbyt krótkim, bo trwającym tylko czterdzieści sześć lat. Pozostały wspomnienia i piosenki, które po latach, wciąż są niezapomniane.

Reedycja albumu wydanego w 1991 roku. Solowy program Przemysława Gintrowskiego, „Kamienie” – zarejestrowany na płycie dopiero latem 1991 roku – narodził się pod koniec mrocznych i wyzbytych nadziei lat 80, co dobrze tłumaczy tematykę poruszaną w nowych pieśniach barda. Wykonywany był na recitalach artysty z parateatralną, ruchomą scenografią (m.in. nowatorskie efekty świetlne) zdolnego reżysera młodego pokolenia, Leszka Mądzika. Historia – od antyku („Ifigenia”), po wiek XIX, a nawet XX („Wyspiański”) – miesza się tutaj z polityką, tym razem personifikowaną. Można powiedzieć, że owe „Kamienie” Gintrowskiego, to jednostki, które historię współtworzyły. Postacie historyczne, legendarne i mityczne. Zawsze wybitne, co nie oznacza, że zawsze... moralne. Przeciwnie. Wśród bohaterów tych pieśni spotykamy despotów („Iwan Groźny”), cyników („Machiavelli”), czy postaci „kontrowersyjne” („Margrabia Wielopolski”). Byłby to jednak obraz jednostronny, gdyby zabrakło w nim bohaterów z gruntu pozytywnych, jak „Książę Józef Poniatowski” albo też literacki „Anhelli” z poematu Słowackiego. Zawsze są to jednak postaci tragiczne. A nawet jeżeli pieśniarz dostrzega cień nadziei na niepodległy byt i upatruje go w sztuce („Wyspiański”), przestrzega nas, że nieustannie grozić nam będą „Barbarzyńcy” – owa zmora intelektualistów od Rzymian, przez Witkacego, po Zbigniewa Herberta. Autorem niemal wszystkich wierszy jest Jerzy Czech (choć bohaterów swych pieśni wybrał sam Przemysław Gintrowski, twórca muzyki), ale właśnie Herberta nie mogło wśród nich zabraknąć. Wybitny poeta, samotny filozof naszych czasów, fascynował zawsze i Gintrowskiego i Kaczmarskiego – tutaj reprezentuje go wiersz Damastes z przydomkiem Prokrustes mówi, przypowiastka o mitycznym wynalazcy „łoża madejowego”, który jest przekonany, że „postęp wymaga ofiar”. A czy jest tak rzeczywiście? Czy słuszna sprawa jest w polityce tylko „konceptem prostaczym”, jak chce Machiavelli przemawiający ustami Gintrowskiego? Czy nasz byt narodowy zawsze charakteryzować będzie „Chopin i groch i kapusta i od czasu do czasu – powstanie”, jak ubolewa „Margrabia Wielopolski”? Przemysław Gintrowski prowokuje nas do stawiania pytań, a jego pieśni są nadal aktualne. Niestety?

Lista utworów: 1. Mury 2. Modlitwa o wschodzie słońca 3. Wojna postu z karnawałem 4. Antylitania na czasy przejściowe 5. Przyjaciele, których nie miałem 6. Pokolenie 7. Rozmowa 8. Karmaniola 9. Pejzaż z szubienicą 10. Strącanie aniołów 11. Hymn 12. Dziady 13. Wieża Babel 14. Arka Noego 15. Rzeź niewiniątek 16. Śmiech 17. Zatruta studnia 18. Wigilia na Syberii 19. Kantyczka z lotu ptaka 20. Powrót 21. Mur

Urodziła się w Wałbrzychu, wychowała w Człuchowie, przygodę z estradą zaczęła w Koszalinie, przez jakiś czas mieszkała w Warszawie, od kilkunastu lat jest łodzianką, jej piosenki zna publiczność Europy, Ameryki i Azji. Jej wyuczoną specjalnością jest handel wewnętrzny, jest bowiem z wykształcenia ekonomistką. Ale nigdy nie miała okazji sprawdzić się w tej roli. Zafascynowana estradą, zachęcona nagrodami w lokalnych konkursach i przeglądach, postanowiła zostać piosenkarką. Najpierw związała się z Zespołem Pieśni i Tańca Transportowiec w Koszalinie, później została solistką big bandu prowadzonego przez Ryszarda Balickiego i Ryszarda Poznakowskiego. W 1968 roku znalazła się w grupie finalistów Giełdy Piosenki, ogólnopolskiego konkursu dla piosenkarzy-amatorów. Ten pierwszy sukces dał jej szansę udziału w konkursie amatorów na FPR w Zielonej Górze oraz na FPŻ w Kołobrzegu, gdzie zdobyła II nagrodę. Rok później zdobyła na kołobrzeskim festiwalu nagrodę publiczności. Stamtąd trafiła do Flotylli, zawodowego zespołu artystycznego Marynarki Wojennej. Współpracowała z nim przez pięć lat (1971-76), doskonaląc jednocześnie muzyczne i estradowe umiejętności pod kierunkiem Danuty Baduszkowej, szefa artystycznego zespołu i dyrektorki Teatru Muzycznego w Gdyni. W 1976 roku zadebiutowała jako solistka na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Soczi. Przywiozła stamtąd II nagrodę i propozycję współpracy z agencjami koncertowymi NRD. Jej nazwisko coraz częściej pojawiało się programach rewiowych, na antenie radiowej i telewizyjnej. Wkrótce znalazła się w gronie gwiazd piosenki z całej niemal Europy, związanych stałym kontraktem ze znaną wówczas berlińską rewią Friedrichstadt Palaste. Przez siedem lat występowała prawie wyłącznie tam. Na rodzimą estradę powróciła w 1981 roku. Dokonała licznych nagrań płytowych i dla archiwum Polskiego Radia z orkiestrami Henryka Debicha, Zbigniewa Górnego, Jerzego Miliana i Aleksandra Maliszewskiego. Zrealizowała recitale telewizyjne w Poznaniu, Gdańsku, Wrocławiu, Katowicach, Łodzi i Warszawie, m.in. Spotkanie z gwiazdą i Bo ten demon charleston. Jest także laureatką zespołowej II nagrody, wspólnie z Ewą Śnieżanką i Kazimierzem Kowalskim na Coupe d’Europe w Villach (Austria) w 1977 roku, I nagrody za interpretację na Festiwalu Przebojów w Rostoku (NRD) w 1978 roku, III nagrody i nagrody publiczności na Festiwalu Piosenki w Dreźnie (NRD) w 1979 roku. W 1981 roku zdobyła Grand Prix na Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn (Szwecja) i na MFP Sopot ’84 za Blue Box. Koncertowała za granicą, wielokrotnie w NRD, RFN i Czechosłowacji oraz we Francji, Japonii, Szwajcarii, Mongolii, na Kubie i w ośrodkach polonijnych USA i Kanady.

Jubileuszowa edycja albumu Krystyny Giżowskiej „Jestem jak inne” wydana na czarnej płycie CD z okazji 65-lecia Polskich Nagrań. Jest to debiut fonograficzny Krystyny Giżowskiej, który został wydany w 1980. Repertuar na płycie jest bardzo różnorodny, znajdziemy tu balladę, pop, disco i folk oraz piosenkę francuską. Artystce towarzyszy fantastyczny big band legendarnego Gustava Broma, kwintet pod kierownictwem Adama Sławińskiego oraz Alibabki. Lista utworów: 1. Jestem jak inne (2:28) 2. Gdy dzień dobry mówi pech (3:35) 3. Pieśń o szczęściu (2:31) 4. Przyrzeczenia, obiecanki (3:34) 5. Warszawskie envoi (2:51) 6. Dam sobie radę (3:27) 7. Moje złote lata (4:11) 8. Luster szklane tajemnice (3:01) 9.Tam za echem, tam za śmiechem (4:45) 10. Ballada o zwyczajnym dniu (2:31) 11.Ta jedna róża (4:45)

Dla przyjaciół był Gniadym. Złośliwi recenzenci nazwali go Boskim Gniatkowskim. Dla miłośniczek swego talentu był polskim Bingiem Crosbym, a nawet Rudolfem Valentino polskiej piosenki. Śpiewane przez niego refreny powodowały zmysłowe falowanie piersi pań w każdym wieku i dyskretne wycieranie łez wzruszenia. Wszędzie bił rekordy popularności. Z łatwością zjednywał sobie każdą publiczność, nieliczną w salach koncertowych i kilkusettysięczną widownię imprez plenerowych. Bez trudu zwyciężał w prasowych plebiscytach i konkursach radiowych. Na estradzie pojawił się w 1954 roku. A gdy zwyciężył w konkursie dla piosenkarzy amatorów, natychmiast stał się gwiazdą radiowej anteny, partnerem nagrań w duecie z Janem Dankiem i najcenniejszą "eksportową" postacią polskiej piosenki lat 60. Na zachodzie Europy koncertował z orkiestrami Maxa Gregera i Güntera Gollascha. Na wschodzie – od Ałma Aty po Soczi – śpiewał zagraniczne przeboje, ale tylko po polsku. Poznała go i ceniła rodzima publiczność Australii, Kanady i Stanów Zjednoczonych. Mijały mody, zmieniały się style, a piosenki z jego repertuaru zawsze miały oddaną, zawsze gorąco oklaskującą publiczność, ochoczo nucącą z nim i bez niego "Kuba wyspa jak wulkan gorąca", "Ryżowe pola w wodzie mokną", "Appasionata – wspomnienia dawnych dni" Lista utworów: 1. Appasionata 2. Cicha woda 3. Bella bella donna 4. Przez łzy nie widać słońca 5. Indonezja 6. Piosenka kubańska 7. Arrivederci Roma 8. Paryż śni 9. Wrocławskie gwiazdy 10. Na pamiątkę 11. Kobieta i mężczyzna 12. Vaya Con Dios 13. Światła rampy 14. Archipelag 15. Jeden uśmiech 16. Nie powiesz nic 17. W piosenkach moich kwitną bzy 18. Most na rzece Kwai 19. Za kilka lat 20. Podmoskiewskie wieczory 21. Volare 22. W kalendarzu jest taki dzień 23. Around the world