.
A1 The Song From The Valleys = Pieśń Z Dolin 2:42A2 War Song = Pieśń Wojenna 3:18A3 The Song From The Hills = Pieśń Ze Wzgórz 4:08A4 Drinking Song = Pieśń Pijacka 3:06A5 Sacred Song = Pieśń Religijna 4:02B1 Seven For Five 2:53B2 Suggestion 4:33B3 Blues 4:02B4 Its Not Bad 2:54B5 Cherokee 4:58
24h
To będzie wielkie wydarzenie - Doktor House wydaje pierwszą płytę! Znakomity brytyjski aktor Hugh Laurie, który zdobył światową sławę rolą genialnego diagnosty i gburowatego człowieka w słynnym amerykańskim serialu, na fonograficznym debiucie w znakomitym stylu oddaje hołd bluesowi starej szkoły. Nie wszyscy wiedzą, ale Hugh Laurie jest równie dobrym muzykiem, co aktorem. Świetnie gra na fortepianie, gitarze, perkusji, harmonijce i saksofonie. Miłość do bluesa. eksplodowała, gdy Hugh był jeszcze młodym chłopcem. "Pewnego dnia usłyszałem w radiu piosenkę. Jestem pewny, że była to »I Can't Quit You Baby« Willego Dixona. Ona zmieniła moje życie. Wkroczyłem do świata bluesa" - opowiada Laurie. Na "Let Them Talk" Anglik prezentuje talent wokalny i pianistyczny. Wspierają go gościnnie między innymi takie sławy, jak Tom Jones, Irma Thomas, Dr. John, Allen Toussaint. Hugh Laurie nagrywał swoje wersje bluesowych klasyków w Los Angeles i w Kingsway Studios, znajdujących się w słynnej French Quarter w Nowym Orleanie. Za produkcję odpowiadał laureat Grammy, Joe Henry. "Let Them Talk" przyrównuje się do tak genialnych muzycznych przedsięwzięć, jak soundtracki do "Buena Vista Social Club" i "Bracie, gdzie jesteś?" braci Coenów. Hugh Laurie zmierzył się na albumie z klasykami między innymi autorstwa Lead Belly'ego, Roberta Johnsona, Raya Charlesa, Louisa Armstronga, Fatsa Wallera. Anglik już kilka razy dowiódł, że ma talent muzyczny i choćby z tego powodu po krążek warto sięgnąć. Z jego pianistycznych umiejętności skorzystał Meat Loaf na swojej ostatniej studyjnej płycie. Nagrany przez niego album powinien zachwycić miłośników starego bluesa i world music, a także lubianego w Polsce serialu "Doktor House". Poza Laurie'em i wspomnianymi gośćmi w nagraniu płyty udział wzięli: Jay Bellerose (perkusja), David Piltch (gitara basowa), Greg Leisz (gitara, dobro, mandolina), Patrick Warren (klawisze) i Kevin Breit (gitara, mandolina). Hugh Laurie będzie promować materiał z "Let Them Talk" na kilku koncertach - w Paryżu, Londynie i Berlinie. Wersja na LP.
Obecnie brak na stanie
Album „Reminiscence” został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Album, przy zachowaniu oryginalnej okładki, został wzbogacony dwujęzyczną książeczką z tekstem Tomasza Szachowskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyta „Reminiscence” zarejestrowana w marcu 1971 roku, dla serii Polish Jazz z numerem 25, jest najważniejszym dokumentem w twórczości Mieczysława Kosza. Krótkie, trwające zaledwie 29 lat życie artysty, zakończone tragedią, nie znajduje odpowiednika w biografii żadnego innego polskiego twórcy jazzowego. Album „Reminiscence” wiernie odzwierciedla główne nurty twórczości i pianistyki Mieczysława Kosza. Na pierwszej części płyty mamy parafrazy znanych z muzyki poważnej utworów, które należały do stałego repertuaru pianisty (Chopin, Borodin, Liszt). W drugiej jej części znajdują się dwie kompozycje pianisty i kończący płytę utwór Bronisława Suchanka, które zmierzają one w stronę free jazzu. Kosz powiedział kiedyś: „W swojej grze nie próbuję odrzucać wszystkich reguł, ale przynajmniej zignorować niektóre z nich”. Uważne przesłuchanie całej muzyki zawartej na płycie „Reminiscence” pozwala ocenić miarę talentu Mieczysława Kosza nie tylko jako genialnego pianisty, ale również w ujęciu czysto twórczym. Tomasz Stańko niezwykle celnie powiedział o jego muzyce: „Muzyka Kosza to zaduma i czekanie na piękno. W tym się spełniał, zrzucał wszelkie balasty”.
Obecnie brak na stanie
Album legendarnej grupy jazzowej - Krzysztof Komeda Quintet „Astigmatic” (SACD Hybrid) wydany w limitowanym nakładzie, w cyklu „Polskie Nagrania catalogue selections”. Jest to pierwsza w Polsce edycja tej płyty zrealizowana w formacie SACD (Super Audio Compact Disc). W celu zapewnienia pełnej zgodności ze standardowymi odtwarzaczami płyt CD, niniejszy seria SACD została wykonana jako hybrydowa i zawiera dodatkową warstwę danych w formacie CD Audio, czytaną przez wszystkie odtwarzacze CD. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego na płytach SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz. „Astigmatic”, płyta nagrana przez Kwintet Krzysztofa Komedy to dzieło, które stało się fundamentem polskiej sceny jazzu. Nagrana ponad 50 lat temu, niezmiennie określana jest w opiniach znawców, jak i zwykłych fanów jazzu jako najwybitniejszy album nagrany kiedykolwiek przez polskich muzyków. Tę opinię potwierdzają plebiscyty i ankiety organizowane w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat przez programy radiowe (m.in. Program III PR, Program II PR), jak i fachowe pisma (Jazz Forum). Płyta „Astigmatic” Krzysztofa Komedy niezmiennie dostawała najwięcej głosów. „Astigmatic” to sztandarowe dzieło Krzysztofa Komedy, twórcy, do którego dorobku odwołują się polscy muzycy reprezentujący różne pokolenia i orientacje stylistyczne. Jest mitem, którego siła nie słabnie, mimo tego, że od śmierci kompozytora minęło kilkadziesiąt lat. Lista utworów: 1. Astigmatic 2. Kattorna 3. Svantetic
24h
Edycja płyty „Astigmatic” powinna znaleźć się w zbiorach muzycznych każdego fana Krzysztofa Komedy i polskiego jazzu. Album został wznowiony w ramach kultowej serii „Polish Jazz” przez Polskie Nagrania. Reedycję przygotowano z niezwykłą starannością, autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyty zostały wytłoczone gramaturze 180. „Astigmatic”, płyta nagrana przez Kwintet Krzysztofa Komedy to dzieło, które stało się fundamentem polskiej sceny jazzu. Nagrana ponad 50 lat temu, niezmiennie określana jest w opiniach znawców, jak i zwykłych fanów jazzu jako najwybitniejszy album nagrany kiedykolwiek przez polskich muzyków. Tę opinię potwierdzają plebiscyty i ankiety organizowane w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat przez programy radiowe (m.in. Program III PR, Program II PR), jak i fachowe pisma (Jazz Forum). Płyta „Astigmatic” Krzysztofa Komedy niezmiennie dostawała najwięcej głosów. „Astigmatic” to sztandarowe dzieło Krzysztofa Komedy, twórcy, do którego dorobku odwołują się polscy muzycy reprezentujący różne pokolenia i orientacje stylistyczne. Jest mitem, którego siła nie słabnie, mimo tego, że od śmierci kompozytora minęło kilkadziesiąt lat. Płyta jest dostępna również na CD. Lista utworów: Side A 1. Astigmatic Side B 1. Kattorna 2. Svantetic
24h
Takiego wydania albumu „Astigmatic” jeszcze nie było! Limitowana edycja najsłynniejszej polskiej płyty jazzowej z okazji przypadającej w tym roku 90 rocznicy urodzin Krzysztofa Komedy oraz 50 lat od wydania albumu. Została wytłoczona na różowym, przezroczystym krążku w czarne desenie w gramaturze 180g. Wewnętrzna koperta winyla zawiera dwujęzyczny tekst pióra Tomasza Szachowskiego. Płyta nagrana przez Kwintet Krzysztofa Komedy to dzieło, które stało się fundamentem polskiej sceny jazzu. Wydana 50 lat temu, niezmiennie określana jest w opiniach znawców, jak i zwykłych fanów jazzu jako najwybitniejszy album nagrany kiedykolwiek przez polskich muzyków. Tę opinię potwierdzają plebiscyty i ankiety organizowane w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat przez programy radiowe (m.in. Program III PR, Program II PR), jak i fachowe pisma (Jazz Forum). Płyta „Astigmatic” Krzysztofa Komedy niezmiennie dostawała najwięcej głosów. „Astigmatic” to sztandarowe dzieło Krzysztofa Komedy, twórcy, do którego dorobku odwołują się polscy muzycy reprezentujący różne pokolenia i orientacje stylistyczne. Jest mitem, którego siła nie słabnie, mimo tego, że od śmierci kompozytora minęło kilkadziesiąt lat. Nowa edycja płyty „Astigmatic” powinna znaleźć się w zbiorach muzycznych każdego fana Krzysztofa Komedy i polskiego jazzu. Lista utworów: Side A 1. Astigmatic Side B 1. Kattorna 2. Svantetic
Obecnie brak na stanie
Limitowana edycja albumu zespołu Laboratorium „Quasimodo” (SACD Hybrid) wydana w limitowanym nakładzie, w cyklu „Polskie Nagrania catalogue selections”. Jest to pierwsza w Polsce edycja tej płyty zrealizowana w formacie SACD (Super Audio Compact Disc). Album „Quasimodo” był drugim krążkiem nagranym przez Laboratorium w prestiżowej serii Polish Jazz i piątym w dyskografii zespołu. Zarejestrowany materiał wpisywał się w stylistykę ekspresyjnego fusion zaprezentowaną na Modern Pentathlon, ukazując jednocześnie progresywne oblicze zespołu, zorientowanego na ciągłe poszukiwania. Album przygotowano niezwykle starannie pod względem formy całości, struktury poszczególnych kompozycji i szaty brzmieniowej. Na repertuar albumu składają się cztery rozbudowane utwory i cztery krótkie improwizowane fragmenty, z których dwa można traktować jako intra. Taki charakter ma Przejazd, będący wstępem do I’m Sorry, I’m Not a Driver, a także Etiudka, akustyczna impresja Grzywacza, wprowadzająca Śniegową panienkę. Mimo niemal czterech dekad, jakie upłynęły od nagrania płyty, muzyka Quasimodo nie straciła niczego ze swej atrakcyjności. Wciąż brzmi nowocześnie, a melodyjne tematy i wyrafinowane improwizacje solistów mogą nadal inspirować jazzmanów młodego pokolenia. Pierwszy raz w Polsce klasyka polskiej muzyki rozrywkowej ukazuje się na nośniku SACD. Cykl zawiera najważniejsze płyty z katalogu Polskich Nagrań, które zostały na nowo zremasterowane i wydane z niespotykaną dotąd starannością w formacie SACD. Wybór tego formatu jest ukłonem w stronę audiofilów. Reedycja najważniejszych płyt w formacie SACD, ze względu na dostępność archiwów Polskich Nagrań w postaci analogowych taśm matek, jest naturalnym wyborem umożliwiającym najdoskonalsze zbliżenie się albumów do analogowego oryginału wynosząc je na niespotykany dotąd na polskim rynku muzycznym poziom. W celu zapewnienia pełnej zgodności ze standardowymi odtwarzaczami płyt CD, niniejszy seria SACD została wykonana jako hybrydowa i zawiera dodatkową warstwę danych w formacie CD Audio, czytaną przez wszystkie odtwarzacze CD. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego na płytach SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz. 1. Przejazd (Krzysztof Ścierański) 2. I'm Sorry, I'm not a Driver (Krzysztof Ścierański) 3. Etiudka (Janusz Grzywacz) Śniegowa panienka (Marek Stryszowski) 4. Lady Rolland (Marek Stryszowski) 5. Quasimodo (Janusz Grzywacz) 6. Kyokushinkai (Paweł Ścierański, Mieczysław Górka) 7. Ikona in memory of Zbigniew Seifert
24h
Album „Reminiscence” został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. Reedycję przygotowano z niezwykłą starannością, autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyty zostały wytłoczone gramaturze 180. Płyta „Reminiscence” zarejestrowana w marcu 1971 roku, dla serii Polish Jazz z numerem 25, jest najważniejszym dokumentem w twórczości Mieczysława Kosza. Krótkie, trwające zaledwie 29 lat życie artysty, zakończone tragedią, nie znajduje odpowiednika w biografii żadnego innego polskiego twórcy jazzowego. Album „Reminiscence” wiernie odzwierciedla główne nurty twórczości i pianistyki Mieczysława Kosza. Na pierwszej części płyty mamy parafrazy znanych z muzyki poważnej utworów, które należały do stałego repertuaru pianisty (Chopin, Borodin, Liszt). W drugiej jej części znajdują się dwie kompozycje pianisty i kończący płytę utwór Bronisława Suchanka, które zmierzają one w stronę free jazzu. Kosz powiedział kiedyś: „W swojej grze nie próbuję odrzucać wszystkich reguł, ale przynajmniej zignorować niektóre z nich”. Uważne przesłuchanie całej muzyki zawartej na płycie „Reminiscence” pozwala ocenić miarę talentu Mieczysława Kosza nie tylko jako genialnego pianisty, ale również w ujęciu czysto twórczym. Tomasz Stańko niezwykle celnie powiedział o jego muzyce: „Muzyka Kosza to zaduma i czekanie na piękno. W tym się spełniał, zrzucał wszelkie balasty”. Lista utworów: Side A 1. Tańce połowieckie 2. Preludium C-moll c-moll 3. Marzenie miłosne 4. Yesterday Side B 1. Wspomnienie 2. For You 3. Spełnienie
Obecnie brak na stanie
Takiej edycji płyty „Go Right” Kwintetu Andrzeja Kurylewicza jeszcze nie było! Album został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. Dla fana polskiego jazzu „Go Right” Kwintetu Andrzeja Kurylewicza jest wydawnictwem tak samo znaczącym, jak wydana pod nr XL 001 VII Symfonia Beethovena (pod batutą Witolda Rowickiego) dla sympatyka klasyki i pełnowymiarowy debiut Niebiesko-Czarnych dla miłośnika big-beatu. Mamy bowiem do czynienia z płytą pionierską. Podczas gdy podobne formacje w Polsce mogły liczyć jedynie na wydanie czwórki, lub na udział w Kronikach festiwalowych Jazz Jamboree, Kwintet Kurylewicza nagrał pierwszą w Polsce jazzową płytę długogrającą. Sukces tego wydawnictwa zapoczątkował legendarną już dziś serię wydawniczą Polskich Nagrań – Polish Jazz. Na co dzień, Kwintet Andrzeja Kurylewicza, chętnie sięgał do amerykańskich standardów, jednakże album „Go Right” jest wypełniony ich autorskimi kompozycjami (Karolak, Ptaszyn i Kurylewicz). To pierwsze tak obszerne opracowanie tej znakomitej płyty w historii. Album, przy zachowaniu oryginalnej okładki, został wzbogacony obszerną, dwujęzyczną książeczką z tekstem Michała Wilczyńskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyta dostępna jest również w wersji analogowej.
24h
„Quasimodo” był drugim krążkiem nagranym przez Laboratorium w prestiżowej serii Polish Jazz i piątym w dyskografii zespołu. Zarejestrowany materiał wpisywał się w stylistykę ekspresyjnego fusion zaprezentowaną na „Modern Pentathlon”, ukazując jednocześnie progresywne oblicze zespołu, zorientowanego na ciągłe poszukiwania. Album przygotowano niezwykle starannie pod względem formy całości, struktury poszczególnych kompozycji i szaty brzmieniowej. Na repertuar albumu składają się cztery rozbudowane utwory i cztery krótkie improwizowane fragmenty, z których dwa można traktować jako intra. Taki charakter ma „Przejazd”, będący wstępem do „I’m Sorry, I’m Not a Driver”, a także „Etiudka”, akustyczna impresja Grzywacza, wprowadzająca „Śniegową panienkę”. Mimo niemal czterech dekad, jakie upłynęły od nagrania płyty, muzyka „Quasimodo” nie straciła niczego ze swej atrakcyjności. Wciąż brzmi nowocześnie, a melodyjne tematy i wyrafinowane improwizacje solistów mogą nadal inspirować jazzmanów młodego pokolenia. Płyta dostępna także w wersji CD. Traklista: Side A 1. Przejazd (Krzysztof Ścierański) I’m Sorry, I’m not a Driver (Krzysztof Ścierański) 2. Etiudka (Janusz Grzywacz) Śniegowa panienka (Marek Stryszowski) 3. Lady Rolland (Marek Stryszowski) Side B 1. Quasimodo (Janusz Grzywacz) 2. Kyokushinkai (Paweł Ścierański, Mieczysław Górka) 3. Ikona – in memory of Zbigniew Seifert
Obecnie brak na stanie
Longplay „Mainstream” to czysty jazz, oparty na przejrzystych, sprawdzonych formach, z improwizacjami muzyków o niekwestionowanym autorytecie. Słucha się tych wykonań znakomicie! Każdy słuchacz znajdzie tu z pewnością coś dla siebie. Jedni będą śledzić rozpostarte na szerokim łuku solówki Ptaszyna, inni podążą za niezrównanym timingiem i wyobraźnią harmoniczną Karolaka, jeszcze inni dostrzegą odmienność gry Marka Blizińskiego. Całość oparta jest na mocnym fundamencie sekcji, co gwarantuje wyrazisty i swingujący beat Bartkowskiego. „Mainstream” to czysty jazz, oparty na przejrzystych, sprawdzonych formach, z improwizacjami muzyków o niekwestionowanym autorytecie. Wydaje się, że po wielu latach, jakie minęły od premiery albumu, jego przesłanie jest nadal aktualne. 500 ręcznie numerowanych egzemplarzy 180g, błękitny winyl z pomarańczowym labelem, koperta wewnętrzna zawiera zdjęcia i liner note w języku polskim i angielskim, autorem tekstu jest Tomasz Szachowski Jan Ptaszyn Wróblewski - Tenor Saxophone Wojciech Karolak - Hammond Organ Drums – Czesław Bartkowski Guitar – Marek Bliziński Lista utworów: Side A 1. I Hear Music 2. My Favourite Things 3. Dookoła Wojtek Side B 1. Walkin\' 2. I Got It Bad 3. It Could Happen To You
Obecnie brak na stanie
„Mainstream” Jana Ptaszyna Wróblewskiego i Wojciecha Karolaka to czysty jazz, oparty na przejrzystych, sprawdzonych formach, z improwizacjami muzyków o niekwestionowanym autorytecie. Słucha się tych wykonań znakomicie! Każdy słuchacz znajdzie tu z pewnością coś dla siebie. Jedni będą śledzić rozpostarte na szerokim łuku solówki Ptaszyna, inni podążą za niezrównanym timingiem i wyobraźnią harmoniczną Karolaka, jeszcze inni dostrzegą odmienność gry Marka Blizińskiego. Całość oparta jest na mocnym fundamencie sekcji, co gwarantuje wyrazisty i swingujący beat Bartkowskiego. „Mainstream” to czysty jazz, oparty na przejrzystych, sprawdzonych formach, z improwizacjami muzyków o niekwestionowanym autorytecie. Wydaje się, że po wielu latach, jakie minęły od premiery albumu, jego przesłanie jest nadal aktualne. Do płyty dołączono booklet z obszernym komentarzem w języku polskim i angielskim, autorem tekstu jest Tomasz Szachowski. Jan Ptaszyn Wróblewski - Tenor Saxophone Wojciech Karolak - Hammond Organ Drums – Czesław Bartkowski Guitar – Marek Bliziński Lista utworów: 1. I Hear Music 2. My Favourite Things 3. Dookoła Wojtek 4. Walkin' 5. I Got It Bad 6. It Could Happen To You
24h
Rewelacyjny album Wojciecha Karolaka „Easy!” w tym roku obchodzi swoją 45 rocznicę. Legendarnego nagrania dokonano w styczniu 1974 roku z całą plejadą gwiazd polskiego jazzu. W składzie big bandu, który poprowadził Jan „Ptaszyn” Wróblewski udział wzięli m.in. Zbigniew Namysłowski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Tomasz Stańko, Czesław Bartkowski oraz Novi Singers jako chórek. Jak pisał Wojciech Karolak w krótkim komentarzu zamieszczonym na okładce oryginalnego, winylowego wydania płyty: „Moim zamiarem było zrealizowanie płyty zawierającej muzykę rozrywkową nagraną przez muzyków jazzowych. Zrobiona na luzie i przeznaczona do słuchania na luzie, może wpadać jednym uchem, wypadać drugim. A jeżeli przy okazji sprawi słuchaczowi trochę przyjemności – będzie można uznać, że jej funkcja została spełniona.” Spełniona została z naddatkiem, bowiem „Easy!” nie tylko sprawdziło się jako muzyka lekka, łatwa i przyjemna. To rozbujane niebo dla tych, którzy szukają w jazzie pozytywnej energii, ciekawych melodii i finezyjnych aranżacji. „Easy!” to perła w polskiej dyskografii ceniona także na świecie. Lista utworów: Side A 1. A Day In The City 2. DACP 796 Endless transit 3. Instant Groove 4. Strzeż się szczeżui Side B 1. Easy! 2. Why Not Samba 3. Seven Shades of Blue 4. Goodbye
Obecnie brak na stanie
Rewelacyjny album Wojciecha Karolaka „Easy!” w tym roku obchodzi swoją 45 rocznicę. Legendarnego nagrania dokonano w styczniu 1974 roku z całą plejadą gwiazd polskiego jazzu. W składzie big bandu, który poprowadził Jan „Ptaszyn” Wróblewski udział wzięli m.in. Zbigniew Namysłowski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Tomasz Stańko, Czesław Bartkowski oraz Novi Singers jako chórek! Jak pisał Wojciech Karolak w krótkim komentarzu zamieszczonym na okładce oryginalnego, winylowego wydania płyty: „Moim zamiarem było zrealizowanie płyty zawierającej muzykę rozrywkową nagraną przez muzyków jazzowych. Zrobiona na luzie i przeznaczona do słuchania na luzie, może wpadać jednym uchem, wypadać drugim. A jeżeli przy okazji sprawi słuchaczowi trochę przyjemności – będzie można uznać, że jej funkcja została spełniona.” Spełniona została z naddatkiem, bowiem „Easy!” nie tylko sprawdziło się jako muzyka lekka, łatwa i przyjemna. To rozbujane niebo dla tych, którzy szukają w jazzie pozytywnej energii, ciekawych melodii i finezyjnych aranżacji. Easy! to perła w polskiej dyskografii ceniona także na świecie.
Obecnie brak na stanie
Płyta "Tiritaka" została wznowiona przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Przy zachowaniu oryginalnej okładki, album został wzbogacony dwujęzyczną książeczką z tekstem Tomasza Szachowskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. "Tiritaka" to znakomity album quintetu Kazimierza Jonkisza. Jest to jedyny album w serii Polish Jazz, gdzie rolę lidera całej formacji pełni perkusista. To nawiązanie do pięknej tradycji, która wywodzi się jeszcze z czasów świetności amerykańskich big-bandów swingowych, prowadzonych przez takich mistrzów jak Chick Webb, Gene Krupa czy Lionel Hampton. W skład kwintetu wchodzą: genialny skrzypek Krzesimir Dębski (na krótko przed założeniem własnej grupy String Connection, która w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych dominowała na polskiej scenie), saksofonista Andrzej Olejniczak, który grał w najważniejszych polskich zespołach lat 70-tych, takich jak Extra Ball i Sun Ship, pianista Janusz Skowron oraz młody basista Andrzej Łukasik. "Tiritaka" to jazz w najlepszym wydaniu i jeden z najsilniejszych albumów legendarnej serii jazzowej. Ten album powinien mieć w swojej kolekcji każdy miłośnik jazzu. Płyta dostępna jest również w wersji analogowej.
24h
Niewielki, ale jakże wspaniały, fragment twórczości wielkiej postaci świata jazzu i fusion, amerykańskiego pianisty, kompozytora Keitha Jarretta. Jego wspaniała, trwająca blisko pół wieku kariera, rozpoczęła się w drugiej połowie lat 60. W cyklu "Original Album Series" znalazło się pięć albumów solowych Jarretta, z których cztery ukazały się w okresie 1967-1971, a jeden w roku 1975. Kartonowy rękawek zawiera tytuły "Life Between The Exit Signs" (1967), "Restoration Ruin" (1968), "Somewhere Before" (1968), "The Mourning Of A Star" (1971) oraz "El Juicio" (The Judgement) (1975). Prawdziwe delikatesy dla miłośników jazzu z najwyższej możliwej półki. Lista utworów: CD 1: Life Between the Exit Signs 1. Lisbon Stomp 2. Love No. 1 3. Love No. 2 4. Everything I Love (Cole Porter) 5. Margot 6. Long Time Gone (But Not Withdrawn) 7. Life Between the Exit Signs 8. Church Dreams CD 2: Restoration Ruin 1. Restoration Ruin 2. All Right 3. For You and Me 4. Have a Real Time 5. Sioux City Sue New 6. You're Fortunate 7. Fire and Rain 8. Now He Knows Better 9. Wonders 10. Where Are You Going? CD 3: Somewhere Before 1. My Back Pages 2. Pretty Ballad 3. Moving Soon 4. Somewhere Before 5. New Rag 6. A Moment for Tears 7. Pouts' Over (And the Day's Not Through) 8. Dedicated to You" 9. Old Rag CD 4: The Mourning of a Star 1. Follow the Crooked Path (Though It Be Longer) 2. Interlude No. 3 3. Standing Outside 4. Everything That Lives Laments 5. Interlude No. 1 6. Trust 7. All I Want (Joni Mitchell) 8. Traces of You 9. The Mourning of a Star 10. Interlude No. 2 11. Sympathy CD 5: El Juicio (The Judgement) 1. Gypsy Moth 2. Toll Road 3. Pardon My Rags 4. Pre-Judgement Atmosphere 5. El Juicio 6. Piece for Ornette (L. V.) 7. Piece for Ornette (S. V.)
Obecnie brak na stanie
„Skomponowałem 7 utworów ułożonych w koncepcyjną opowieść w formie Księgi, opowiadającej o najważniejszych dla mnie tematach, będących tajemnicami dla każdego wrażliwca zadającego sobie pytania o sens życia, o to, kim jesteśmy i po co żyjemy. Człowiek, Narodziny, Wszechświat, Duch, Wiara, Miłość, Czas – to tytuły tych muzycznych rozdziałów, w których zawarłem swoje refleksje, uczucia i autobiograficzne wątki” – tak o swoim nowym dziele pisze Krzysztof Herdzin. Zatem jest to płyta bardzo osobista i bardzo ważna w dorobku pianisty. Numer 20 w jego autorskiej dyskografii, wydana w przededniu 50 urodzin artysty. Jest to także jego pierwszy album w serii „Polish Jazz”! W edycji winylowej znalazło się sześć utworów. Język muzyczny, jakim się tu posługuje kompozytor, wywodzi się z tradycji romantycznej, impresjonistycznej i neoklasycznej a także z istotnych nurtów współczesnego jazzu, mających swoje źródła m.in. w działalności progresywnych twórców nowojorskich a także europejskich, związanych z estetyką wydawnictwa płytowego ECM. Dzieło „The Book of Secrets” rozpisane jest na rzadko spotykany skład, bo obok tria z fortepianem i saksofonu tenorowego mamy tu pięć klarnetów. Gościem specjalnym na tym wyjątkowym albumie jest Rick Margitza - saksofonista należący do ścisłej światowej czołówki (udział w nagraniu kilku płyt Milesa Davisa). Korespondujące ze sobą partie fortepianu i saksofonu tenorowego stanowią istotną, a być może najważniejszą wartość płyty. Osobiste przesłanie kompozytora znajduje swój wyraz w założonym planie estetycznym, będącym odzwierciedleniem życia każdego z nas. Krzysztof Herdzin, snując opowieść o sobie, stawia w podtekście pytanie – na ile to o czym mówię może być uniwersalne? Próba poszukania odpowiedzi będzie wartością dodaną całego przedsięwzięcia. Pianista formułuje to tak: „Głęboko wierzę, że każdy wrażliwy meloman usłyszy w moich kompozycjach, tak cudownie odegranych przez wybitnych, muzycznych przyjaciół, prawdę, dobrą energię i dobry przekaz, skłaniający do chwili kontemplacji”. W nagraniu udział wzięli: Rick Margitza - tenor sax, Krzysztof Herdzin - piano, glockenspiel, harmonium, vocal, shakers, caxixi, shekere, conga, Robert Kubiszyn - double bass, bass guitar, Cezary Konrad - drums, Wiesław Wysocki - clarinet, Łukasz Poprawski - clarinet, Marcin Kajper - clarinet, Mariusz "Fazi" Mielczarek - alto clarinet, Przemysław Florczak - bass clarinet Lista utworów: 1. Human 2. Birth 3. Universe 4. Spirit 5. Love 6. Time
24h
Wyprodukowana przez Hamasyana i nagrana wiosną ubiegłego roku w Los Angeles płyta StandArt jest pierwszym amerykańskim wydawnictwem Hamasyana, który wcześniej wydawał tylko oryginalne kompozycje i tradycyjną muzykę ormiańską. Na płycie znalazły się utwory z repertuaru Richarda Rodgersa, Charliego Parkera, Davida Raksina i innych artystów z okresu od lat 20. do 50. Lista utworów: 1. De-Dah 2. I Didn't Know What Time It Was 3. All the Things You Are (feat. Mark Turner) 4. Big Foot (feat. Joshua Redman) 5. When a Woman Loves a Man 6. Softly, as in a Morning Sunrise 7. I Should Care (feat. Ambrose Akinmusire) 8. Invasion During an Operetta (feat. Ambrose Akinmusire) 9. Laura
24h
Pochodząca z Nowej Karoliny piosenkarka, autorka tekstów i multiinstrumentalistka jest członkinią-założycielką zespołu Carolina Chocolate Drops, z którym w 2011 roku otrzymała nagrodę Grammy za najlepszy tradycyjny album folkowy. "You're The One" to pierwszy solowy album wokalistki od ponad sześciu lat. Album zawiera oryginalne nagrania i został wyprodukowany przez Jacka Splasha (Alicia Keys, Solange) Lista utworów: 1. Too Little, Too Late, Too Bad 2. You're the One 3. Yet to Be (feat. Jason Isbell) 4. Wrong King of Right 5. Another Wasted Life 6. You Louisiana Man 7. If You Don't Know How Sweet It Is 8. Hen in the Foxhouse 9. Who Are You Dreaming Of 10. You Put the Sugar in My Bowl 11. Way Over Yonder 12. Good Ol' Cide
24h
Kinga Głyk powraca z albumem "Real Life". Producentem albumu jest Kinga Głyk, a współproducentem pięciokrotny zdobywca nagrody GRAMMY Michael League (Snarky Puppy, David Crosby). Basistka i kompozytorka przedstawia płytę, która przekracza granice gatunków i została nagrana przy udziale kolejnego laureata GRAMMY, inżyniera dźwięku i producenta Nica Harda (Snarky Puppy, Charlie Hunter, Ute Lemper). "Real Life" to pierwszy album Kingi Głyk od ponad czterech lat, a zarazem najbardziej charakterystyczne dzieło jej wciąż ewoluującej kariery. Jako współproducent, League pomógł wyeksponować kompozytorskie talenty Głyk, a jej wirtuozerska gra na basie stanowi idealne fundamenty dla przestrzennej interakcji i dynamicznego rozwoju grupy. Choć utwory takie jak "Unfollower" czy pełne życia "Swimming In The Sky" są pozbawione słów, to wypełnione są głębokim przekazem osobistych historii. Jej emocjonalne podejście do instrumentu imponuje swoim indywidualnym przemieszczaniem się między partią solową a rytmiczną, niezatartą melodyką i elastycznym groove'em. Głyk towarzyszą podobnie myślący muzycy, tacy jak saksofonista Casey Benjamin (Robert Glasper Experiment, Stefon Harris) i perkusista Robert "Sput" Searight (Snarky Puppy, Kirk Franklin, Ghost-Note), a także grupa doskonałych klawiszowców, w tym Caleb McCampbell (Beyoncé, Michael Bublé), Julian Pollack (Marcus Miller, David Sanborn, Joe Lovano), Nicholas Semrad (Miss Lauryn Hill, Talib Kweli, Bootsy Collins) i długoletni współpracownik Brett Williams (Marcus Miller, Mumford and Sons, Stevie Wonder). League, który jest również basistą - gra na klawiszach, a także na gitarze elektrycznej, sitarze elektrycznym i basie baritone bez progów. Lista utworów: 1. Fast Life 2. Unfollower 3. Who Cares 4. Island 5. Not Real 6. Swimming in the Sky 7. The Friend You Call 8. That Right There 9. Sadness Does Not Last Forever Produced by Kinga Głyk. Co-produced by Michael League
24h
Kinga Głyk – niezwykle utalentowana gitarzystka, która stała się odkryciem krajowej sceny. Mając zaledwie 20 lat stoi na czele własnego zespołu jazzowo-bluesowo-funkowego, grając w nim na gitarze basowej i komponując utwory. Adam Makowicz powiedział o niej: "Muzyczne zdolności Kingi już dzisiaj pozwoliły jej zapisać się na stałe w historii polskiego jazzu." "Dream" to jej trzecia autorska płyta. Zawiera dziewięć kompozycji, z których siedem skomponowała Kinga Głyk. Dwie to covery, Erica Claptona ("Tears In Heaven") oraz Jaco Pastoriusa ("Teen Town"). Basistkę wspomogli zagraniczni muzycy - Anglik Tim Garland na saksofonie (m.in. Kenny Wheeler, Chick Corea), pianista z Izraela Nitai Hershkovits (m.in. Avishai Cohen Trio) oraz perkusista Gregory Hutchinson z Nowego Jorku. Album promuje singiel "Tears in Heaven". Winyl ma gramaturę 180. Muzycy: Kinga Głyk- gitara basowa Gregory Hutchinson- perkusja Nitai Hershkovits- klawisze Tim Garland- saksofon / klarnet basowy
24h
"Real Life" to pierwszy album Kingi Głyk od ponad czterech lat, a zarazem najbardziej charakterystyczne dzieło jej wciąż ewoluującej kariery. Tym razem nasza utalentowana gitarzystka basowa postanowiła stworzyć coś zupełnie wyjątkowego - unikalną odmianę współczesnej muzyki instrumentalnej, inspirowaną jazzem i funkiem, ale jednocześnie oryginalną pod względem aranżacji i podejścia estetycznego. Producentem albumu jest Kinga Głyk, a współproducentem pięciokrotny zdobywca nagrody GRAMMY - Michael League (Snarky Puppy, David Crosby). Basistka i kompozytorka przedstawia płytę, która przekracza granice gatunków i została nagrana przy udziale kolejnego laureata GRAMMY, inżyniera dźwięku i producenta Nica Harda (Snarky Puppy, Charlie Hunter, Ute Lemper) Jako współproducent League pomógł wyeksponować kompozytorskie talenty Głyk, a jej wirtuozerska gra na basie stanowi idealne fundamenty do interakcji w zespole. Choć utwory takie jak "Unfollower" czy pełne życia "Swimming In The Sky" są pozbawione słów, to wypełnione są głębokim przekazem osobistych historii. Jej emocjonalne podejście do instrumentu imponuje swoim płynnym poruszaniem się między partią solową a rytmiczną, melodyką i elastycznym groove'em. Głyk towarzyszą podobnie myślący muzycy, tacy jak saksofonista Casey Benjamin (Robert Glasper Experiment, Stefon Harris) i perkusista Robert "Sput" Searight (Snarky Puppy, Kirk Franklin, Ghost-Note), a także grupa doskonałych klawiszowców, w tym Caleb McCampbell (Beyoncé, Michael Bublé), Julian Pollack (Marcus Miller, David Sanborn, Joe Lovano), Nicholas Semrad (Miss Lauryn Hill, Talib Kweli, Bootsy Collins) i długoletni współpracownik Brett Williams (Marcus Miller, Mumford and Sons, Stevie Wonder). League, który jest również basistą - gra na klawiszach, a także na gitarze elektrycznej, sitarze elektrycznym i basie baritone bez progów. Lista utworów: 1. Fast Life 2. Unfollower 3. Who Cares 4. Island 5. Not Real 6. Swimming in the Sky 7. The Friend You Call 8. That Right There 9. Sadness Does Not Last Forever Produced by Kinga Głyk. Co-produced by Michael League
24h
„Śpiewam nie najlepiej, dlatego gram na basie” – mówi Kinga Głyk. Brzmi to podejrzanie skromnie biorąc pod uwagę szum jaki otaczał jej osobę przez ostatnie dwa lata. Jednakże to właśnie tymi słowami nasza młodziutka gitarzystka basowa treściwie podsumowuje o czym jest jej najnowszy album „Feelings”. Z niezrównanym kunsztem i nonszalancją pozwala swojej gitarze z uczuciem opowiadać historie. Kinga Głyk określa album „Feelings” jako najbardziej osobisty z jej dotychczasowej twórczości. Siedem z dwunastu utworów zostało napisanych wyłącznie przez nią, dwa napisała razem ze swoim pianistą i producentem Pawłem Tomaszewskim. „W przeciwieństwie do mojego ostatniego albumu „Dream” zespół i ja nie improwizowaliśmy w studio” mówi Kinga. „Zanim przystąpiliśmy do nagrania wszystko było precyzyjnie skomponowane”. Co nie znaczy, że muzyka Kingi brzmi na przeintelektualizowaną. Wręcz przeciwnie - w „What Is Life”, który stanowi rdzeń albumu „Feelings”, Kinga Głyk zadaje pytanie: „Kim bylibyśmy bez uczuć? Pozwalają nam doświadczyć tak wiele, uczą nas, czasem przynoszą ból, czasem radość. Emocje – bez nich bylibyśmy puści. Słowa nie zawsze są w stanie wyrazić nasze uczucia, ale muzyka tak”. Muzycznie Kinga łączy swoje luźne podejście do jazzu z zapierającymi dech momentami narracji bazującymi na przemian na R’n’B, groove i funku. W singlowym utworze „Joy Joy” - Brett Williams (klawiszowiec Marcusa Millera) wyzwala radość energetycznym funkiem i „dokręca śrubę” jazzującym rock’n’rollem w utworze „Mercy” (Duffy). „Lennie’s Pennies”, w oryginale grane przez Lennie Tristano, w interpretacji Kingi staje się apoteozą groove ukazując jej trio w swojej prawdziwej istocie: genialne solówki, odświeżająco niesztampowe improwizacje oraz zwarte granie zespołowe.. Lista utworów: 1. Let's Play Some Funky Groove 2. Lennie's Pennies 3. Joy Joy (feat. Brett Williams) 4. Intro to What Is Life 5. What Is Life 6. Mercy (feat. Brett Williams) 7. OverDrive 8. Ballada (feat. Brett Williams) 9. Low Blow 10. Classic (feat. Bobby Sparks II) 11. 5 Cookies (feat. Anomalie) 12. Enu Maseti (feat. Mateus Asato & Ruth Waldron)
24h
„The Orchid” to nowy tytuł w serii Polish Jazz o numerze 85! Perkusiści to wyjątkowa rzadkość w serii. Maciej Gołyźniak - utytułowany polski perkusista jest trzecim po Czesławie Bartkowskim i Kazimierzu Jonkiszu liderem, którego album pojawia się w tej legendarnej serii, wydawanej od lat 60-tych. Do realizacji swojego autorskiego projektu w trio Maciej Gołyźniak zaprosił znakomitych instrumentalistów: Roberta Szydło (bas), Łukasza Damrycha (piano) oraz gościnnie w czterech utworach Łukasza Korybalskiego (flugelhorn). Maciej Gołyźniak poruszający się dotąd muzycznie w przebojowym popie, alternatywie i progresywnym rocku tym razem przemawia do nas językiem, o który niewielu go podejrzewa, a który od zawsze grał mu w duszy - JAZZ! Jak mówi sam Artysta: „Ta płyta to dla mnie wyjątkowy konglomerat nastrojów i fascynacji. Obecna w naszej kulturze i sztuce nostalgia, ale też chłód bardzo mi z kolei bliskiej Skandynawii. Poza tym, niezwykle inspirujące mnie nowojorskie myślenie brzmieniem. Z jednej strony ulubione przeze mnie ostinato, współczesny hiphopowy groove, ale jednak jazzowe harmonie. I produkcja, którą zaanektowałem na potrzeby tej płyty z dotychczasowych doświadczeń. Praca nad albumem przypominała na przemian tygiel wrzący euforią i spokojny przybój oceanu. To jednak zdecydowanie nostalgiczna płyta. Muzyczna podróż z Polski do Stanów z przystankiem w ulubionej Skandynawii”. Jeśli potraktować „The Orchid” jako zapis takiej właśnie podróży, to notatnik z niej pełen jest zapisanych chwil, nastrojów i klimatów, które zostają w pamięci na długo po jej zakończeniu. Czasem na zawsze. Piotr Metz w obszernym komentarzu do płyty napisał: „Gołyźniak czuł tę muzykę od dawna, wiedział jak powinna zabrzmieć, jak podejść do kompozycji i nagrań. Warunkiem była praca z pełnym zaufaniem do partnerów (…) Był liderem i równocześnie tylko członkiem zespołu. Nie zatracił jednak na pewno jednego – natychmiast rozpoznawalnego brzmienia, charakteryzującego się ciemną barwą bębnów, zdecydowanym, niezwykle precyzyjnym a jednocześnie pełnym, wybrzmiewającym uderzeniem – bez względu na tempo, w którym gra. (…) Można tu przywołać podobieństwo w konstruowaniu muzycznej wypowiedzi do wczesnych płyt Mahavishnu Orchestra czy drugiej odsłony Weather Report, gdzie ważniejsze są ściśle powiązane ze sobą, skomplikowane motywy melodyczno-rytmiczne, niż swobodna improwizacja znakomitych muzyków. Na „The Orchid” kompozycje są formami klasycznie zamkniętymi. Muzycy rozmawiają ze sobą, ale nikt nikogo nie przekrzykuje. To bardzo kulturalna rozmowa. Ale na taką powściągliwość, stać tak naprawdę tylko wirtuozów”. Album został wydany w atrakcyjnej formie na białym krążku z żółtym labelem w gramaturze 180. Na wewnętrznej koszulce płyty został wydrukowany tak oczekiwany przez fanów wydawnictwa komentarz do płyty pióra Piotra Metza wraz ze znakomitymi, nastrojowymi fotografiami Wiktora Franko i tłumaczeniem na język angielski. Lista utworów: Side A 1. The Restless Rains (6:30) 2. Never Lean On Anything You Know (4:11) 3. The Orchid (8:00) Side B 1. Elwood Curtis, Brooklyn Ave 1567 (5:01) 2. The Writing Is On The Wall (7:00) 3. Colors Of Autumn (3:57) 4. Shore To Shore (3:21)
24h