Solowy album Adama Makowicza „Live Embers” został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Album, przy zachowaniu oryginalnej okładki, został wzbogacony dwujęzyczną książeczką z tekstem Tomasza Szachowskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Adam Makowicz jest najlepiej rozpoznawalnym w świecie polskim pianistą jazzowym. Jego nazwisko i dyskografia są obecne w większości liczących się leksykonów i encyklopedii jazzowych. Należy od lat do ścisłej czołówki muzyków, którzy w latach 50. i 60. tworzyli polską scenę jazzu. Płyta "Live Embers" została wydana w roku 1975 jako nr. 43 w serii Polish Jazz. Była jedynym w pełni solowym nagraniem Adama Makowicza, jakie ukazało się w Polsce. Na albumie znajduje się siedem utworów autorstwa Adama Makowicza m.in. „Żarzące się węgielki” - 2 wersje - to refleksyjne miniatury, tworzące w dwóch zbliżonych wersjach ramy całej płyty; „Raz tak, raz nie”, jedna to z najlepszych kompozycji pianisty. Album dopełniają bardziej osobiste kompozycje pianisty, jak „Opalizacja” i „Ballada dla R”, będące rodzajem interludiów a także zagadkowe „Tańcząca panda” i „Passiflora”. Na płycie znajdziemy również standardy autorstwa Scotta Joplina „Solace” i „Entertainer”, grane przez Makowicza z odrobiną zamierzonej nonszalancji oraz humoru i ze swingiem, który w następnych latach stał się głównym postulatem estetycznym Makowicza. Obok tego coltrane'owskie „Countdown” i „Giant Steps” będące w istocie skrajnie trudnymi jazzowymi etiudami. Album dostępny jest również w wersji analogowej.

Płyta „Unit” jest ważnym ogniwem w karierze Adama Makowicza. Została wydana w 1973 roku w serii Polish Jazz pod numerem 35. Jest to jeden z pierwszych w Polsce albumów fusion w dość kameralnym (duet) ujęciu. Ze względu na kameralne instrumentarium, obaj muzycy musieli dać z siebie wszystko, by wypełnić całą przestrzeń i zrobili to po mistrzowsku pokazując prawdziwą wirtuozerię. Makowicz jest mistrzem stopniowania i kształtowania napięcia poprzez rytm i niewielu jest w świecie pianistów, którzy mu w tym dorównują. Natomiast drive, ekspresja, przekonujący łuk frazy w improwizacjach – to są cechy Bartkowskiego i jego bębnów, bogatych zarówno rytmicznie jak i kolorystycznie, wypełniających przestrzeń czasu w sposób naturalny i fascynujący! Obaj muzycy prowadzą narrację wspólną i jednocześnie niezależną. Dwie opowieści na ten sam temat, z całą masą zaskoczeń, niuansów i nieoczekiwanych zwrotów akcji! W repertuarze, obok własnych kompozycji znalazło się także kilka pozycji klasycznych: efektowny „Seven for Five” Karolaka, „It’ s Not Bad” Komedy oraz standard Raya Noble’a „Cherokee”. Paradoksalnie, płyta „Unit” ma szansę być odkryta na nowo. Makowicz niepoprawny, brzmiący chwilami garażowo, wręcz punkowo, nieokiełznany w pomysłach, wspomagany przez fantastycznego bębniarza, może okazać się dla wielu fanów sporym zaskoczeniem. Lista utworów: 1. The Song From The Valleys / Pieśń Z Dolin 2:39 2. War Song / Pieśń Wojenna 3:16 3. The Song From The Hills / Pieśń Ze Wzgórz 4:05 4. Drinking Song / Pieśń Pijacka 3:55 5. Sacred Song / Pieśń Religijna 4:00 6. Seven For Five 2:50 7. Suggestion / Propozycja 4:30 8. Blues 4:00 9. It's Not Bad / Nie Jest Zle 2:53 10. Cherokee 4:58

A1 The Song From The Valleys = Pieśń Z Dolin 2:42A2 War Song = Pieśń Wojenna 3:18A3 The Song From The Hills = Pieśń Ze Wzgórz 4:08A4 Drinking Song = Pieśń Pijacka 3:06A5 Sacred Song = Pieśń Religijna 4:02B1 Seven For Five 2:53B2 Suggestion 4:33B3 Blues 4:02B4 Its Not Bad 2:54B5 Cherokee 4:58

To będzie wielkie wydarzenie - Doktor House wydaje pierwszą płytę! Znakomity brytyjski aktor Hugh Laurie, który zdobył światową sławę rolą genialnego diagnosty i gburowatego człowieka w słynnym amerykańskim serialu, na fonograficznym debiucie w znakomitym stylu oddaje hołd bluesowi starej szkoły. Nie wszyscy wiedzą, ale Hugh Laurie jest równie dobrym muzykiem, co aktorem. Świetnie gra na fortepianie, gitarze, perkusji, harmonijce i saksofonie. Miłość do bluesa. eksplodowała, gdy Hugh był jeszcze młodym chłopcem. "Pewnego dnia usłyszałem w radiu piosenkę. Jestem pewny, że była to »I Can't Quit You Baby« Willego Dixona. Ona zmieniła moje życie. Wkroczyłem do świata bluesa" - opowiada Laurie. Na "Let Them Talk" Anglik prezentuje talent wokalny i pianistyczny. Wspierają go gościnnie między innymi takie sławy, jak Tom Jones, Irma Thomas, Dr. John, Allen Toussaint. Hugh Laurie nagrywał swoje wersje bluesowych klasyków w Los Angeles i w Kingsway Studios, znajdujących się w słynnej French Quarter w Nowym Orleanie. Za produkcję odpowiadał laureat Grammy, Joe Henry. "Let Them Talk" przyrównuje się do tak genialnych muzycznych przedsięwzięć, jak soundtracki do "Buena Vista Social Club" i "Bracie, gdzie jesteś?" braci Coenów. Hugh Laurie zmierzył się na albumie z klasykami między innymi autorstwa Lead Belly'ego, Roberta Johnsona, Raya Charlesa, Louisa Armstronga, Fatsa Wallera. Anglik już kilka razy dowiódł, że ma talent muzyczny i choćby z tego powodu po krążek warto sięgnąć. Z jego pianistycznych umiejętności skorzystał Meat Loaf na swojej ostatniej studyjnej płycie. Nagrany przez niego album powinien zachwycić miłośników starego bluesa i world music, a także lubianego w Polsce serialu "Doktor House". Poza Laurie'em i wspomnianymi gośćmi w nagraniu płyty udział wzięli: Jay Bellerose (perkusja), David Piltch (gitara basowa), Greg Leisz (gitara, dobro, mandolina), Patrick Warren (klawisze) i Kevin Breit (gitara, mandolina). Hugh Laurie będzie promować materiał z "Let Them Talk" na kilku koncertach - w Paryżu, Londynie i Berlinie. Wersja na LP.

Album „Reminiscence” został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Album, przy zachowaniu oryginalnej okładki, został wzbogacony dwujęzyczną książeczką z tekstem Tomasza Szachowskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyta „Reminiscence” zarejestrowana w marcu 1971 roku, dla serii Polish Jazz z numerem 25, jest najważniejszym dokumentem w twórczości Mieczysława Kosza. Krótkie, trwające zaledwie 29 lat życie artysty, zakończone tragedią, nie znajduje odpowiednika w biografii żadnego innego polskiego twórcy jazzowego. Album „Reminiscence” wiernie odzwierciedla główne nurty twórczości i pianistyki Mieczysława Kosza. Na pierwszej części płyty mamy parafrazy znanych z muzyki poważnej utworów, które należały do stałego repertuaru pianisty (Chopin, Borodin, Liszt). W drugiej jej części znajdują się dwie kompozycje pianisty i kończący płytę utwór Bronisława Suchanka, które zmierzają one w stronę free jazzu. Kosz powiedział kiedyś: „W swojej grze nie próbuję odrzucać wszystkich reguł, ale przynajmniej zignorować niektóre z nich”. Uważne przesłuchanie całej muzyki zawartej na płycie „Reminiscence” pozwala ocenić miarę talentu Mieczysława Kosza nie tylko jako genialnego pianisty, ale również w ujęciu czysto twórczym. Tomasz Stańko niezwykle celnie powiedział o jego muzyce: „Muzyka Kosza to zaduma i czekanie na piękno. W tym się spełniał, zrzucał wszelkie balasty”.

Album legendarnej grupy jazzowej - Krzysztof Komeda Quintet „Astigmatic” (SACD Hybrid) wydany w limitowanym nakładzie, w cyklu „Polskie Nagrania catalogue selections”. Jest to pierwsza w Polsce edycja tej płyty zrealizowana w formacie SACD (Super Audio Compact Disc). W celu zapewnienia pełnej zgodności ze standardowymi odtwarzaczami płyt CD, niniejszy seria SACD została wykonana jako hybrydowa i zawiera dodatkową warstwę danych w formacie CD Audio, czytaną przez wszystkie odtwarzacze CD. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego na płytach SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz. „Astigmatic”, płyta nagrana przez Kwintet Krzysztofa Komedy to dzieło, które stało się fundamentem polskiej sceny jazzu. Nagrana ponad 50 lat temu, niezmiennie określana jest w opiniach znawców, jak i zwykłych fanów jazzu jako najwybitniejszy album nagrany kiedykolwiek przez polskich muzyków. Tę opinię potwierdzają plebiscyty i ankiety organizowane w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat przez programy radiowe (m.in. Program III PR, Program II PR), jak i fachowe pisma (Jazz Forum). Płyta „Astigmatic” Krzysztofa Komedy niezmiennie dostawała najwięcej głosów. „Astigmatic” to sztandarowe dzieło Krzysztofa Komedy, twórcy, do którego dorobku odwołują się polscy muzycy reprezentujący różne pokolenia i orientacje stylistyczne. Jest mitem, którego siła nie słabnie, mimo tego, że od śmierci kompozytora minęło kilkadziesiąt lat. Lista utworów: 1. Astigmatic 2. Kattorna 3. Svantetic

Edycja płyty „Astigmatic” powinna znaleźć się w zbiorach muzycznych każdego fana Krzysztofa Komedy i polskiego jazzu. Album został wznowiony w ramach kultowej serii „Polish Jazz” przez Polskie Nagrania. Reedycję przygotowano z niezwykłą starannością, autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyty zostały wytłoczone gramaturze 180. „Astigmatic”, płyta nagrana przez Kwintet Krzysztofa Komedy to dzieło, które stało się fundamentem polskiej sceny jazzu. Nagrana ponad 50 lat temu, niezmiennie określana jest w opiniach znawców, jak i zwykłych fanów jazzu jako najwybitniejszy album nagrany kiedykolwiek przez polskich muzyków. Tę opinię potwierdzają plebiscyty i ankiety organizowane w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat przez programy radiowe (m.in. Program III PR, Program II PR), jak i fachowe pisma (Jazz Forum). Płyta „Astigmatic” Krzysztofa Komedy niezmiennie dostawała najwięcej głosów. „Astigmatic” to sztandarowe dzieło Krzysztofa Komedy, twórcy, do którego dorobku odwołują się polscy muzycy reprezentujący różne pokolenia i orientacje stylistyczne. Jest mitem, którego siła nie słabnie, mimo tego, że od śmierci kompozytora minęło kilkadziesiąt lat. Płyta jest dostępna również na CD. Lista utworów: Side A 1. Astigmatic Side B 1. Kattorna 2. Svantetic

Takiego wydania albumu „Astigmatic” jeszcze nie było! Limitowana edycja najsłynniejszej polskiej płyty jazzowej z okazji przypadającej w tym roku 90 rocznicy urodzin Krzysztofa Komedy oraz 50 lat od wydania albumu. Została wytłoczona na różowym, przezroczystym krążku w czarne desenie w gramaturze 180g. Wewnętrzna koperta winyla zawiera dwujęzyczny tekst pióra Tomasza Szachowskiego. Płyta nagrana przez Kwintet Krzysztofa Komedy to dzieło, które stało się fundamentem polskiej sceny jazzu. Wydana 50 lat temu, niezmiennie określana jest w opiniach znawców, jak i zwykłych fanów jazzu jako najwybitniejszy album nagrany kiedykolwiek przez polskich muzyków. Tę opinię potwierdzają plebiscyty i ankiety organizowane w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat przez programy radiowe (m.in. Program III PR, Program II PR), jak i fachowe pisma (Jazz Forum). Płyta „Astigmatic” Krzysztofa Komedy niezmiennie dostawała najwięcej głosów. „Astigmatic” to sztandarowe dzieło Krzysztofa Komedy, twórcy, do którego dorobku odwołują się polscy muzycy reprezentujący różne pokolenia i orientacje stylistyczne. Jest mitem, którego siła nie słabnie, mimo tego, że od śmierci kompozytora minęło kilkadziesiąt lat. Nowa edycja płyty „Astigmatic” powinna znaleźć się w zbiorach muzycznych każdego fana Krzysztofa Komedy i polskiego jazzu. Lista utworów: Side A 1. Astigmatic Side B 1. Kattorna 2. Svantetic

„Quasimodo” był drugim krążkiem nagranym przez Laboratorium w prestiżowej serii Polish Jazz i piątym w dyskografii zespołu. Zarejestrowany materiał wpisywał się w stylistykę ekspresyjnego fusion zaprezentowaną na „Modern Pentathlon”, ukazując jednocześnie progresywne oblicze zespołu, zorientowanego na ciągłe poszukiwania. Album przygotowano niezwykle starannie pod względem formy całości, struktury poszczególnych kompozycji i szaty brzmieniowej. Na repertuar albumu składają się cztery rozbudowane utwory i cztery krótkie improwizowane fragmenty, z których dwa można traktować jako intra. Taki charakter ma „Przejazd”, będący wstępem do „I’m Sorry, I’m Not a Driver”, a także „Etiudka”, akustyczna impresja Grzywacza, wprowadzająca „Śniegową panienkę”. Mimo niemal czterech dekad, jakie upłynęły od nagrania płyty, muzyka „Quasimodo” nie straciła niczego ze swej atrakcyjności. Wciąż brzmi nowocześnie, a melodyjne tematy i wyrafinowane improwizacje solistów mogą nadal inspirować jazzmanów młodego pokolenia. Płyta dostępna także w wersji CD. Traklista: Side A 1. Przejazd (Krzysztof Ścierański) I’m Sorry, I’m not a Driver (Krzysztof Ścierański) 2. Etiudka (Janusz Grzywacz) Śniegowa panienka (Marek Stryszowski) 3. Lady Rolland (Marek Stryszowski) Side B 1. Quasimodo (Janusz Grzywacz) 2. Kyokushinkai (Paweł Ścierański, Mieczysław Górka) 3. Ikona – in memory of Zbigniew Seifert

Album „Reminiscence” został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. Reedycję przygotowano z niezwykłą starannością, autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyty zostały wytłoczone gramaturze 180. Płyta „Reminiscence” zarejestrowana w marcu 1971 roku, dla serii Polish Jazz z numerem 25, jest najważniejszym dokumentem w twórczości Mieczysława Kosza. Krótkie, trwające zaledwie 29 lat życie artysty, zakończone tragedią, nie znajduje odpowiednika w biografii żadnego innego polskiego twórcy jazzowego. Album „Reminiscence” wiernie odzwierciedla główne nurty twórczości i pianistyki Mieczysława Kosza. Na pierwszej części płyty mamy parafrazy znanych z muzyki poważnej utworów, które należały do stałego repertuaru pianisty (Chopin, Borodin, Liszt). W drugiej jej części znajdują się dwie kompozycje pianisty i kończący płytę utwór Bronisława Suchanka, które zmierzają one w stronę free jazzu. Kosz powiedział kiedyś: „W swojej grze nie próbuję odrzucać wszystkich reguł, ale przynajmniej zignorować niektóre z nich”. Uważne przesłuchanie całej muzyki zawartej na płycie „Reminiscence” pozwala ocenić miarę talentu Mieczysława Kosza nie tylko jako genialnego pianisty, ale również w ujęciu czysto twórczym. Tomasz Stańko niezwykle celnie powiedział o jego muzyce: „Muzyka Kosza to zaduma i czekanie na piękno. W tym się spełniał, zrzucał wszelkie balasty”. Lista utworów: Side A 1. Tańce połowieckie 2. Preludium C-moll c-moll 3. Marzenie miłosne 4. Yesterday Side B 1. Wspomnienie 2. For You 3. Spełnienie

Takiej edycji płyty „Go Right” Kwintetu Andrzeja Kurylewicza jeszcze nie było! Album został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. Dla fana polskiego jazzu „Go Right” Kwintetu Andrzeja Kurylewicza jest wydawnictwem tak samo znaczącym, jak wydana pod nr XL 001 VII Symfonia Beethovena (pod batutą Witolda Rowickiego) dla sympatyka klasyki i pełnowymiarowy debiut Niebiesko-Czarnych dla miłośnika big-beatu. Mamy bowiem do czynienia z płytą pionierską. Podczas gdy podobne formacje w Polsce mogły liczyć jedynie na wydanie czwórki, lub na udział w Kronikach festiwalowych Jazz Jamboree, Kwintet Kurylewicza nagrał pierwszą w Polsce jazzową płytę długogrającą. Sukces tego wydawnictwa zapoczątkował legendarną już dziś serię wydawniczą Polskich Nagrań – Polish Jazz. Na co dzień, Kwintet Andrzeja Kurylewicza, chętnie sięgał do amerykańskich standardów, jednakże album „Go Right” jest wypełniony ich autorskimi kompozycjami (Karolak, Ptaszyn i Kurylewicz). To pierwsze tak obszerne opracowanie tej znakomitej płyty w historii. Album, przy zachowaniu oryginalnej okładki, został wzbogacony obszerną, dwujęzyczną książeczką z tekstem Michała Wilczyńskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyta dostępna jest również w wersji analogowej.

Limitowana edycja albumu zespołu Laboratorium „Quasimodo” (SACD Hybrid) wydana w limitowanym nakładzie, w cyklu „Polskie Nagrania catalogue selections”. Jest to pierwsza w Polsce edycja tej płyty zrealizowana w formacie SACD (Super Audio Compact Disc). Album „Quasimodo” był drugim krążkiem nagranym przez Laboratorium w prestiżowej serii Polish Jazz i piątym w dyskografii zespołu. Zarejestrowany materiał wpisywał się w stylistykę ekspresyjnego fusion zaprezentowaną na Modern Pentathlon, ukazując jednocześnie progresywne oblicze zespołu, zorientowanego na ciągłe poszukiwania. Album przygotowano niezwykle starannie pod względem formy całości, struktury poszczególnych kompozycji i szaty brzmieniowej. Na repertuar albumu składają się cztery rozbudowane utwory i cztery krótkie improwizowane fragmenty, z których dwa można traktować jako intra. Taki charakter ma Przejazd, będący wstępem do I’m Sorry, I’m Not a Driver, a także Etiudka, akustyczna impresja Grzywacza, wprowadzająca Śniegową panienkę. Mimo niemal czterech dekad, jakie upłynęły od nagrania płyty, muzyka Quasimodo nie straciła niczego ze swej atrakcyjności. Wciąż brzmi nowocześnie, a melodyjne tematy i wyrafinowane improwizacje solistów mogą nadal inspirować jazzmanów młodego pokolenia. Pierwszy raz w Polsce klasyka polskiej muzyki rozrywkowej ukazuje się na nośniku SACD. Cykl zawiera najważniejsze płyty z katalogu Polskich Nagrań, które zostały na nowo zremasterowane i wydane z niespotykaną dotąd starannością w formacie SACD. Wybór tego formatu jest ukłonem w stronę audiofilów. Reedycja najważniejszych płyt w formacie SACD, ze względu na dostępność archiwów Polskich Nagrań w postaci analogowych taśm matek, jest naturalnym wyborem umożliwiającym najdoskonalsze zbliżenie się albumów do analogowego oryginału wynosząc je na niespotykany dotąd na polskim rynku muzycznym poziom. W celu zapewnienia pełnej zgodności ze standardowymi odtwarzaczami płyt CD, niniejszy seria SACD została wykonana jako hybrydowa i zawiera dodatkową warstwę danych w formacie CD Audio, czytaną przez wszystkie odtwarzacze CD. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego na płytach SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz. 1. Przejazd (Krzysztof Ścierański) 2. I'm Sorry, I'm not a Driver (Krzysztof Ścierański) 3. Etiudka (Janusz Grzywacz) Śniegowa panienka (Marek Stryszowski) 4. Lady Rolland (Marek Stryszowski) 5. Quasimodo (Janusz Grzywacz) 6. Kyokushinkai (Paweł Ścierański, Mieczysław Górka) 7. Ikona in memory of Zbigniew Seifert

Longplay „Mainstream” to czysty jazz, oparty na przejrzystych, sprawdzonych formach, z improwizacjami muzyków o niekwestionowanym autorytecie. Słucha się tych wykonań znakomicie! Każdy słuchacz znajdzie tu z pewnością coś dla siebie. Jedni będą śledzić rozpostarte na szerokim łuku solówki Ptaszyna, inni podążą za niezrównanym timingiem i wyobraźnią harmoniczną Karolaka, jeszcze inni dostrzegą odmienność gry Marka Blizińskiego. Całość oparta jest na mocnym fundamencie sekcji, co gwarantuje wyrazisty i swingujący beat Bartkowskiego. „Mainstream” to czysty jazz, oparty na przejrzystych, sprawdzonych formach, z improwizacjami muzyków o niekwestionowanym autorytecie. Wydaje się, że po wielu latach, jakie minęły od premiery albumu, jego przesłanie jest nadal aktualne. 500 ręcznie numerowanych egzemplarzy 180g, błękitny winyl z pomarańczowym labelem, koperta wewnętrzna zawiera zdjęcia i liner note w języku polskim i angielskim, autorem tekstu jest Tomasz Szachowski Jan Ptaszyn Wróblewski - Tenor Saxophone Wojciech Karolak - Hammond Organ Drums – Czesław Bartkowski Guitar – Marek Bliziński Lista utworów: Side A 1. I Hear Music 2. My Favourite Things 3. Dookoła Wojtek Side B 1. Walkin\' 2. I Got It Bad 3. It Could Happen To You

„Mainstream” Jana Ptaszyna Wróblewskiego i Wojciecha Karolaka to czysty jazz, oparty na przejrzystych, sprawdzonych formach, z improwizacjami muzyków o niekwestionowanym autorytecie. Słucha się tych wykonań znakomicie! Każdy słuchacz znajdzie tu z pewnością coś dla siebie. Jedni będą śledzić rozpostarte na szerokim łuku solówki Ptaszyna, inni podążą za niezrównanym timingiem i wyobraźnią harmoniczną Karolaka, jeszcze inni dostrzegą odmienność gry Marka Blizińskiego. Całość oparta jest na mocnym fundamencie sekcji, co gwarantuje wyrazisty i swingujący beat Bartkowskiego. „Mainstream” to czysty jazz, oparty na przejrzystych, sprawdzonych formach, z improwizacjami muzyków o niekwestionowanym autorytecie. Wydaje się, że po wielu latach, jakie minęły od premiery albumu, jego przesłanie jest nadal aktualne. Do płyty dołączono booklet z obszernym komentarzem w języku polskim i angielskim, autorem tekstu jest Tomasz Szachowski. Jan Ptaszyn Wróblewski - Tenor Saxophone Wojciech Karolak - Hammond Organ Drums – Czesław Bartkowski Guitar – Marek Bliziński Lista utworów: 1. I Hear Music 2. My Favourite Things 3. Dookoła Wojtek 4. Walkin' 5. I Got It Bad 6. It Could Happen To You

Rewelacyjny album Wojciecha Karolaka „Easy!” w tym roku obchodzi swoją 45 rocznicę. Legendarnego nagrania dokonano w styczniu 1974 roku z całą plejadą gwiazd polskiego jazzu. W składzie big bandu, który poprowadził Jan „Ptaszyn” Wróblewski udział wzięli m.in. Zbigniew Namysłowski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Tomasz Stańko, Czesław Bartkowski oraz Novi Singers jako chórek. Jak pisał Wojciech Karolak w krótkim komentarzu zamieszczonym na okładce oryginalnego, winylowego wydania płyty: „Moim zamiarem było zrealizowanie płyty zawierającej muzykę rozrywkową nagraną przez muzyków jazzowych. Zrobiona na luzie i przeznaczona do słuchania na luzie, może wpadać jednym uchem, wypadać drugim. A jeżeli przy okazji sprawi słuchaczowi trochę przyjemności – będzie można uznać, że jej funkcja została spełniona.” Spełniona została z naddatkiem, bowiem „Easy!” nie tylko sprawdziło się jako muzyka lekka, łatwa i przyjemna. To rozbujane niebo dla tych, którzy szukają w jazzie pozytywnej energii, ciekawych melodii i finezyjnych aranżacji. „Easy!” to perła w polskiej dyskografii ceniona także na świecie. Lista utworów: Side A 1. A Day In The City 2. DACP 796 Endless transit 3. Instant Groove 4. Strzeż się szczeżui Side B 1. Easy! 2. Why Not Samba 3. Seven Shades of Blue 4. Goodbye

Rewelacyjny album Wojciecha Karolaka „Easy!” w tym roku obchodzi swoją 45 rocznicę. Legendarnego nagrania dokonano w styczniu 1974 roku z całą plejadą gwiazd polskiego jazzu. W składzie big bandu, który poprowadził Jan „Ptaszyn” Wróblewski udział wzięli m.in. Zbigniew Namysłowski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Tomasz Stańko, Czesław Bartkowski oraz Novi Singers jako chórek! Jak pisał Wojciech Karolak w krótkim komentarzu zamieszczonym na okładce oryginalnego, winylowego wydania płyty: „Moim zamiarem było zrealizowanie płyty zawierającej muzykę rozrywkową nagraną przez muzyków jazzowych. Zrobiona na luzie i przeznaczona do słuchania na luzie, może wpadać jednym uchem, wypadać drugim. A jeżeli przy okazji sprawi słuchaczowi trochę przyjemności – będzie można uznać, że jej funkcja została spełniona.” Spełniona została z naddatkiem, bowiem „Easy!” nie tylko sprawdziło się jako muzyka lekka, łatwa i przyjemna. To rozbujane niebo dla tych, którzy szukają w jazzie pozytywnej energii, ciekawych melodii i finezyjnych aranżacji. Easy! to perła w polskiej dyskografii ceniona także na świecie.

Płyta "Tiritaka" została wznowiona przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Przy zachowaniu oryginalnej okładki, album został wzbogacony dwujęzyczną książeczką z tekstem Tomasza Szachowskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. "Tiritaka" to znakomity album quintetu Kazimierza Jonkisza. Jest to jedyny album w serii Polish Jazz, gdzie rolę lidera całej formacji pełni perkusista. To nawiązanie do pięknej tradycji, która wywodzi się jeszcze z czasów świetności amerykańskich big-bandów swingowych, prowadzonych przez takich mistrzów jak Chick Webb, Gene Krupa czy Lionel Hampton. W skład kwintetu wchodzą: genialny skrzypek Krzesimir Dębski (na krótko przed założeniem własnej grupy String Connection, która w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych dominowała na polskiej scenie), saksofonista Andrzej Olejniczak, który grał w najważniejszych polskich zespołach lat 70-tych, takich jak Extra Ball i Sun Ship, pianista Janusz Skowron oraz młody basista Andrzej Łukasik. "Tiritaka" to jazz w najlepszym wydaniu i jeden z najsilniejszych albumów legendarnej serii jazzowej. Ten album powinien mieć w swojej kolekcji każdy miłośnik jazzu. Płyta dostępna jest również w wersji analogowej.

Niewielki, ale jakże wspaniały, fragment twórczości wielkiej postaci świata jazzu i fusion, amerykańskiego pianisty, kompozytora Keitha Jarretta. Jego wspaniała, trwająca blisko pół wieku kariera, rozpoczęła się w drugiej połowie lat 60. W cyklu "Original Album Series" znalazło się pięć albumów solowych Jarretta, z których cztery ukazały się w okresie 1967-1971, a jeden w roku 1975. Kartonowy rękawek zawiera tytuły "Life Between The Exit Signs" (1967), "Restoration Ruin" (1968), "Somewhere Before" (1968), "The Mourning Of A Star" (1971) oraz "El Juicio" (The Judgement) (1975). Prawdziwe delikatesy dla miłośników jazzu z najwyższej możliwej półki. Lista utworów: CD 1: Life Between the Exit Signs 1. Lisbon Stomp 2. Love No. 1 3. Love No. 2 4. Everything I Love (Cole Porter) 5. Margot 6. Long Time Gone (But Not Withdrawn) 7. Life Between the Exit Signs 8. Church Dreams CD 2: Restoration Ruin 1. Restoration Ruin 2. All Right 3. For You and Me 4. Have a Real Time 5. Sioux City Sue New 6. You're Fortunate 7. Fire and Rain 8. Now He Knows Better 9. Wonders 10. Where Are You Going? CD 3: Somewhere Before 1. My Back Pages 2. Pretty Ballad 3. Moving Soon 4. Somewhere Before 5. New Rag 6. A Moment for Tears 7. Pouts' Over (And the Day's Not Through) 8. Dedicated to You" 9. Old Rag CD 4: The Mourning of a Star 1. Follow the Crooked Path (Though It Be Longer) 2. Interlude No. 3 3. Standing Outside 4. Everything That Lives Laments 5. Interlude No. 1 6. Trust 7. All I Want (Joni Mitchell) 8. Traces of You 9. The Mourning of a Star 10. Interlude No. 2 11. Sympathy CD 5: El Juicio (The Judgement) 1. Gypsy Moth 2. Toll Road 3. Pardon My Rags 4. Pre-Judgement Atmosphere 5. El Juicio 6. Piece for Ornette (L. V.) 7. Piece for Ornette (S. V.)

„Skomponowałem 7 utworów ułożonych w koncepcyjną opowieść w formie Księgi, opowiadającej o najważniejszych dla mnie tematach, będących tajemnicami dla każdego wrażliwca zadającego sobie pytania o sens życia, o to, kim jesteśmy i po co żyjemy. Człowiek, Narodziny, Wszechświat, Duch, Wiara, Miłość, Czas – to tytuły tych muzycznych rozdziałów, w których zawarłem swoje refleksje, uczucia i autobiograficzne wątki” – tak o swoim nowym dziele pisze Krzysztof Herdzin. Zatem jest to płyta bardzo osobista i bardzo ważna w dorobku pianisty. Numer 20 w jego autorskiej dyskografii, wydana w przededniu 50 urodzin artysty. Jest to także jego pierwszy album w serii „Polish Jazz”! W edycji winylowej znalazło się sześć utworów. Język muzyczny, jakim się tu posługuje kompozytor, wywodzi się z tradycji romantycznej, impresjonistycznej i neoklasycznej a także z istotnych nurtów współczesnego jazzu, mających swoje źródła m.in. w działalności progresywnych twórców nowojorskich a także europejskich, związanych z estetyką wydawnictwa płytowego ECM. Dzieło „The Book of Secrets” rozpisane jest na rzadko spotykany skład, bo obok tria z fortepianem i saksofonu tenorowego mamy tu pięć klarnetów. Gościem specjalnym na tym wyjątkowym albumie jest Rick Margitza - saksofonista należący do ścisłej światowej czołówki (udział w nagraniu kilku płyt Milesa Davisa). Korespondujące ze sobą partie fortepianu i saksofonu tenorowego stanowią istotną, a być może najważniejszą wartość płyty. Osobiste przesłanie kompozytora znajduje swój wyraz w założonym planie estetycznym, będącym odzwierciedleniem życia każdego z nas. Krzysztof Herdzin, snując opowieść o sobie, stawia w podtekście pytanie – na ile to o czym mówię może być uniwersalne? Próba poszukania odpowiedzi będzie wartością dodaną całego przedsięwzięcia. Pianista formułuje to tak: „Głęboko wierzę, że każdy wrażliwy meloman usłyszy w moich kompozycjach, tak cudownie odegranych przez wybitnych, muzycznych przyjaciół, prawdę, dobrą energię i dobry przekaz, skłaniający do chwili kontemplacji”. W nagraniu udział wzięli: Rick Margitza - tenor sax, Krzysztof Herdzin - piano, glockenspiel, harmonium, vocal, shakers, caxixi, shekere, conga, Robert Kubiszyn - double bass, bass guitar, Cezary Konrad - drums, Wiesław Wysocki - clarinet, Łukasz Poprawski - clarinet, Marcin Kajper - clarinet, Mariusz "Fazi" Mielczarek - alto clarinet, Przemysław Florczak - bass clarinet Lista utworów: 1. Human 2. Birth 3. Universe 4. Spirit 5. Love 6. Time

Wyprodukowana przez Hamasyana i nagrana wiosną ubiegłego roku w Los Angeles płyta StandArt jest pierwszym amerykańskim wydawnictwem Hamasyana, który wcześniej wydawał tylko oryginalne kompozycje i tradycyjną muzykę ormiańską. Na płycie znalazły się utwory z repertuaru Richarda Rodgersa, Charliego Parkera, Davida Raksina i innych artystów z okresu od lat 20. do 50. Lista utworów: 1. De-Dah 2. I Didn't Know What Time It Was 3. All the Things You Are (feat. Mark Turner) 4. Big Foot (feat. Joshua Redman) 5. When a Woman Loves a Man 6. Softly, as in a Morning Sunrise 7. I Should Care (feat. Ambrose Akinmusire) 8. Invasion During an Operetta (feat. Ambrose Akinmusire) 9. Laura

Pochodząca z Nowej Karoliny piosenkarka, autorka tekstów i multiinstrumentalistka jest członkinią-założycielką zespołu Carolina Chocolate Drops, z którym w 2011 roku otrzymała nagrodę Grammy za najlepszy tradycyjny album folkowy. "You're The One" to pierwszy solowy album wokalistki od ponad sześciu lat. Album zawiera oryginalne nagrania i został wyprodukowany przez Jacka Splasha (Alicia Keys, Solange) Lista utworów: 1. Too Little, Too Late, Too Bad 2. You're the One 3. Yet to Be (feat. Jason Isbell) 4. Wrong King of Right 5. Another Wasted Life 6. You Louisiana Man 7. If You Don't Know How Sweet It Is 8. Hen in the Foxhouse 9. Who Are You Dreaming Of 10. You Put the Sugar in My Bowl 11. Way Over Yonder 12. Good Ol' Cide

Kinga Głyk powraca z albumem "Real Life". Producentem albumu jest Kinga Głyk, a współproducentem pięciokrotny zdobywca nagrody GRAMMY Michael League (Snarky Puppy, David Crosby). Basistka i kompozytorka przedstawia płytę, która przekracza granice gatunków i została nagrana przy udziale kolejnego laureata GRAMMY, inżyniera dźwięku i producenta Nica Harda (Snarky Puppy, Charlie Hunter, Ute Lemper). "Real Life" to pierwszy album Kingi Głyk od ponad czterech lat, a zarazem najbardziej charakterystyczne dzieło jej wciąż ewoluującej kariery. Jako współproducent, League pomógł wyeksponować kompozytorskie talenty Głyk, a jej wirtuozerska gra na basie stanowi idealne fundamenty dla przestrzennej interakcji i dynamicznego rozwoju grupy. Choć utwory takie jak "Unfollower" czy pełne życia "Swimming In The Sky" są pozbawione słów, to wypełnione są głębokim przekazem osobistych historii. Jej emocjonalne podejście do instrumentu imponuje swoim indywidualnym przemieszczaniem się między partią solową a rytmiczną, niezatartą melodyką i elastycznym groove'em. Głyk towarzyszą podobnie myślący muzycy, tacy jak saksofonista Casey Benjamin (Robert Glasper Experiment, Stefon Harris) i perkusista Robert "Sput" Searight (Snarky Puppy, Kirk Franklin, Ghost-Note), a także grupa doskonałych klawiszowców, w tym Caleb McCampbell (Beyoncé, Michael Bublé), Julian Pollack (Marcus Miller, David Sanborn, Joe Lovano), Nicholas Semrad (Miss Lauryn Hill, Talib Kweli, Bootsy Collins) i długoletni współpracownik Brett Williams (Marcus Miller, Mumford and Sons, Stevie Wonder). League, który jest również basistą - gra na klawiszach, a także na gitarze elektrycznej, sitarze elektrycznym i basie baritone bez progów. Lista utworów: 1. Fast Life 2. Unfollower 3. Who Cares 4. Island 5. Not Real 6. Swimming in the Sky 7. The Friend You Call 8. That Right There 9. Sadness Does Not Last Forever Produced by Kinga Głyk. Co-produced by Michael League

Kinga Głyk – niezwykle utalentowana gitarzystka, która stała się odkryciem krajowej sceny. Mając zaledwie 20 lat stoi na czele własnego zespołu jazzowo-bluesowo-funkowego, grając w nim na gitarze basowej i komponując utwory. Adam Makowicz powiedział o niej: "Muzyczne zdolności Kingi już dzisiaj pozwoliły jej zapisać się na stałe w historii polskiego jazzu." "Dream" to jej trzecia autorska płyta. Zawiera dziewięć kompozycji, z których siedem skomponowała Kinga Głyk. Dwie to covery, Erica Claptona ("Tears In Heaven") oraz Jaco Pastoriusa ("Teen Town"). Basistkę wspomogli zagraniczni muzycy - Anglik Tim Garland na saksofonie (m.in. Kenny Wheeler, Chick Corea), pianista z Izraela Nitai Hershkovits (m.in. Avishai Cohen Trio) oraz perkusista Gregory Hutchinson z Nowego Jorku. Album promuje singiel "Tears in Heaven". Winyl ma gramaturę 180. Muzycy: Kinga Głyk- gitara basowa Gregory Hutchinson- perkusja Nitai Hershkovits- klawisze Tim Garland- saksofon / klarnet basowy

"Real Life" to pierwszy album Kingi Głyk od ponad czterech lat, a zarazem najbardziej charakterystyczne dzieło jej wciąż ewoluującej kariery. Tym razem nasza utalentowana gitarzystka basowa postanowiła stworzyć coś zupełnie wyjątkowego - unikalną odmianę współczesnej muzyki instrumentalnej, inspirowaną jazzem i funkiem, ale jednocześnie oryginalną pod względem aranżacji i podejścia estetycznego. Producentem albumu jest Kinga Głyk, a współproducentem pięciokrotny zdobywca nagrody GRAMMY - Michael League (Snarky Puppy, David Crosby). Basistka i kompozytorka przedstawia płytę, która przekracza granice gatunków i została nagrana przy udziale kolejnego laureata GRAMMY, inżyniera dźwięku i producenta Nica Harda (Snarky Puppy, Charlie Hunter, Ute Lemper) Jako współproducent League pomógł wyeksponować kompozytorskie talenty Głyk, a jej wirtuozerska gra na basie stanowi idealne fundamenty do interakcji w zespole. Choć utwory takie jak "Unfollower" czy pełne życia "Swimming In The Sky" są pozbawione słów, to wypełnione są głębokim przekazem osobistych historii. Jej emocjonalne podejście do instrumentu imponuje swoim płynnym poruszaniem się między partią solową a rytmiczną, melodyką i elastycznym groove'em. Głyk towarzyszą podobnie myślący muzycy, tacy jak saksofonista Casey Benjamin (Robert Glasper Experiment, Stefon Harris) i perkusista Robert "Sput" Searight (Snarky Puppy, Kirk Franklin, Ghost-Note), a także grupa doskonałych klawiszowców, w tym Caleb McCampbell (Beyoncé, Michael Bublé), Julian Pollack (Marcus Miller, David Sanborn, Joe Lovano), Nicholas Semrad (Miss Lauryn Hill, Talib Kweli, Bootsy Collins) i długoletni współpracownik Brett Williams (Marcus Miller, Mumford and Sons, Stevie Wonder). League, który jest również basistą - gra na klawiszach, a także na gitarze elektrycznej, sitarze elektrycznym i basie baritone bez progów. Lista utworów: 1. Fast Life 2. Unfollower 3. Who Cares 4. Island 5. Not Real 6. Swimming in the Sky 7. The Friend You Call 8. That Right There 9. Sadness Does Not Last Forever Produced by Kinga Głyk. Co-produced by Michael League