.
Dzieło wszechczasów w mistrzowskim wykonaniu Anne-Sophie Mutter i człowieka, który ją przed laty odkrył, Maestro Herberta von Karajana. Lista utworów: Side A 1. Concerto No.1 in E major ‘Spring’ / ‘La primavera’ RV269 2. Konzert Nr.1 E-dur „Der Frühling 3. Concerto n° 1 en mi majeur « Le printemps » 4. I. Allegro 5. II. Largo 6. III. Allegro 7. Concerto No.2 in G minor ‘Summer’ / ‘L’estate’ RV315 8. Konzert Nr.2 g-moll „Der Sommer” 9. Concerto n° 2 en sol mineur « L’été » 10. I. Allegro non molto 11. II. Adagio 12. III. Presto Side B 1. Concerto No.3 in F major ‘Autumn’ / ‘L’autunno’ RV293 2. Konzert Nr.3 F-dur „Der Herbst” 3. Concerto n° 3 en fa majeur « L’automne » 4. I. Allegro 4.53 5. II. Adagio molto 2.46 6. III. Allegro 3.17 7 Concerto No.4 in F minor ‘Winter’ / ‘L’inverno’ RV297 8 Konzert Nr.4 f-moll „Der Winter” 9. Concerto n° 4 en fa mineur « L’hiver » 10. I. Allegro non molto 3.25 11. II. Largo 1.58 12. III. Allegro 3.12 13. Anne-Sophie Mutter violin 14. Wiener Philharmoniker 15. Leader: Werner Hink 16. Continuo: William Tim Read & Herbert von Karajan harpsichord · Rudolf Scholz organ 17. Conducted by Herbert von Karaja
Lista utworów: 1. Helena (3:22) 2. Give 'Em Hell, Kid (2:18) 3. To the End (3:01) 4. You Know What They Do to Guys Like Us in Prison (2:53) 5. I'm Not Okay (I Promise) (3:08) 6. The Ghost of You (3:23) 7. The Jetset Life Is Gonna Kill You (3:37) 8. Interlude (0:57) 9. Thank You for the Venom (3:41) 10. Hang 'Em High (2:47) 11. It's Not a Fashion Statement, It's a Deathwish (3:30) 12. Cemetery Drive (3:08) 13. I Never Told You What I Do for a Living (3:51)
Studyjny album zespołu przez dłuższy czas był owiany tajemnicą do tego stopnia, że dla wielu było zaskoczeniem, kiedy okazało się, że tajemnicza nazwa The Black Parade wiąże się właśnie z My Chemical Romance; sam album jest inny niż wszystkie - epicki, teatralny, ukazujący śmierć jako coś nieuniknionego, coś co czeka każdego z nas; "Chcę wierzyć, że gdy umierasz, śmierć przychodzi do ciebie w taki sposób, jak zechcesz” - opowiada Gerard. "Jako najsilniejsze wspomnienie z dzieciństwa czy dorosłego życia. Takim wspomnieniem dla bohatera tej płyty, nazwanego The Patient, jest chwila, gdy ojciec zabrał go w dzieciństwie na paradę. Kiedy w szpitalu dopada go śmierć, przychodzi w formie czarnej parady”. Zespół - w skład którego wchodzą poza tym gitarzysta Ray Toro, basista Mikey Way, gitarzysta Frank Iero i perkusista Bob Bryar - pracował nad "The Black Parade” od czasu premiery platynowego albumu "Three Cheers For Sweet Revenge” z 2004 roku. Tamta płyta sprzedała się na całym świecie w ilości przekraczającej dwa miliony egzemplarzy. Nagrywanie nowego materiału ruszyło w kwietniu, u boku znanego producenta Roba Cavallo (Goo Goo Dolls, Alanis Morissette). Zamierzali stworzyć dzieło, z którego prowokatorski, wybuchowy zespół zostanie zapamiętany. "Każdy ma płyty, które wywarły na niego wpływ w okresie kształtowania osobowości” - mówi Mikey Way. "Gdy słyszysz piosenkę, przenosi cię do tamtego czasy. Chcieliśmy nagrać krążek, który będzie działał na ludzi właśnie w ten sposób”; pierwszy singel Welcome To The Black Parade jest PP na MTV Polska, podbił też listy przebojów wszystkich stacji muzycznych w Europie i Stanach. Album będzie promowany w MTV oraz w rockowych stacjach radiowych (Eska Rock, Antyradio).
Mistrzowie emo wracają po czterech latach, które minęły od wydania platynowego krążka "The Black Parade". Całość promuje singel "Na Na Na (Na Na Na....)". My Chemical Romance w studiu ponownie skorzystali z usług zasłużonego Roba Cavallo. Również on odpowiadał za brzmienie "The Black Parade" oraz albumów choćby Dave Matthews Band, The Goo Goo Dolls, czy Green Day. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują na to, że MCR poszli dalej niż na "The Black Parade" i album "Danger Days: The True Lives Of The Fabulous Killjoys" jest skazany na sukces. Wszyscy znawcy rocka zgodnie podkreślają dojrzałość muzyki Amerykanów, postęp w dziedzinie aranżowania, idealne wyczucie proporcji.
Kompilacja najlepszych utworów zespołu My Chemical Romance, wydana rok po jego rozwiązaniu. Fani zespołu będą mieli możliwość dokonania wyboru pomiędzy bardzo atrakcyjnymi wydaniami albumu. Obok płyty CD dostępny będzie również format z bonusową płytą DVD a także format winylowy. Kolekcja podsumowuje kilkunastoletnią działalność zespołu, którego punk-popowe brzmienie z gotyckim odcieniem zaskarbiło mu legion fanów na całym świecie. Na albumie nie zabraknie takich hitów jak “I’m Not Okay (I Promise),” “Helena,” i “The Ghost Of You” pochodzącego z platynowego albumu Three Cheers For Sweet Revenge; “Welcome To The Black Parade,” “Famous Last Words,” i “Teenagers” z platynowego The Black Parade; oraz “Na Na Na (Na Na Na Na Na Na Na Na Na)” i “Sing” z albumu Danger Days: The True Lives of the Fabulous Killjoys. Na albumie znajdzie się również wcześniej niepublikowany utwór “Fake Your Death,” który był jednym z ostatnich kawałków jakie grupa nagrała razem w studio. DVD zawierać będzie 2 godzinny materiał z teledyskami, uwzględniając również wycięte sceny.
Lista utworów: 1. The End 2. Dead! 3. This Is How I Disappear 4. The Sharpest Lives 5. Welcome to the Black Parade 6. I Don't Love You 7. House of Wolves 8. Cancer 9. Mama 10. Sleep 11. Teenagers 12. Disenchanted 13. Famous Last Words 14. Blood
Lista utworów: A1->->Nice To See You->7:11 A2->->After Dinner Walk->7:06 A3->->Seven / Eleven->5:28 B1->->Follow Your Kite->6:20 B2->->Waltz For Two->5:41 B3->->Load Off Mind->6:45 Zbigniew Namysłowski Air Condition
„May Death Never Stop You” to kompilacja największych przebojów My Chemical Romance, pierwotnie wydana w 2014 roku. Ta 2-płytowa, 19-śladkowa kolekcja obejmuje najważniejsze utwory zespołu, w tym „Welcome To The Black Parade”, „Helena”, „I’m Not OK (I Promise)” i „Teenagers”. Album spanął całą karierę MCR od 2001 do 2013 roku, prezentując utwory z każdego z czterech studyjnych albumów zespołu, a także „Fake Your Death” (utwór dostępny wyłącznie na tej kompilacji) i trzy legendarne demo z „Attic”. Lista utworów: 01. Fake Your Death 02. Honey, This Mirror Isn't Big Enough for the Two of Us 03. Vampires Will Never Hurt You 04. Helena 05. You Know What They Do to Guys Like Us in Prison 06. I'm Not Okay (I Promise) 07. The Ghost of You 08. Welcome to the Black Parade 09. Cancer 10. Mama 11. Teenagers 12. Famous Last Words 13. Na Na Na (Na Na Na Na Na Na Na Na Na) 14. SING 15. Planetary (GO!) 16. The Kids from Yesterday 17. Skylines and Turnstiles (Demo) 18. Knives / Sorrow (Demo) 19. Cubicles (Demo)
Po sześciu latach Myslovitz wracają z nowym materiałem. Album wyprodukowali wspólnie z Marcinem Borsem. Na początku 2010 roku zespół Myslovitz – po długiej przerwie – ponownie wszedł do studia, by rozpocząć rejestrację nowego albumu. Pierwsza sesja odbyła się na przełomie stycznia i lutego w Ustroniu. W tym celu została wynajęta modernistyczna willa (obecnie Dom Architekta). Później prace przeniosły się do nowoczesnego studia w Lubrzy a następnie do Wrocławia do studia Fonoplastykon. Na producenta i realizatora płyty wybrano Marcina Borsa. Sesje nagraniowe można było śledzić na specjalnie uruchomionym blogu, gdzie na bieżąco Myslovitz informowało swoich fanów o postępach w pracach nad nowym materiałem, dodając filmy ze studia, zdjęcia oraz wpisy członków zespołu Jak mówią sami muzycy: „Jest to najbardziej twórczy czas w naszej karierze, skomponowaliśmy 18 utworów, z czego tylko cześć miała znaleźć się na albumie. Ku naszemu zaskoczeniu wszystkie piosenki okazały się na tyle ciekawe, że trudno było nam z jakąś się rozstać. Dlatego postanowiliśmy wydać dwie płyty rozłożone w czasie.” 1. SKAZA 2. ART. BRUT 3. PRZYPADEK HERMANA ROTHA 4. UKRYTE 5. OFIARY ZAPAŚCI TEATRU TELEWIZJI 6. EFEKT MOTYLA 7. SREBRNA NITKA CISZY 8. 21 GRAMÓW 9. BLOG FILATELISTÓW POLSKICH
Obecnie brak na stanie
Album „Heart” Tria Włodzimierza Nahornego, został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Album, przy zachowaniu oryginalnej okładki, został wzbogacony dwujęzyczną książeczką z tekstem Tomasza Szachowskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyta została nagrana w 1967 roku, i wydana w serii Polish Jazz pod numerem 15. Nahornemu na płycie towarzyszą: na kontrabasie Jacek Ostaszewski, oraz Sergiusz Perkowski na perkusji. „Nahorny, saksofonista z powołania i wyboru, rozpoczyna i kończy fortepianem. Charakter tego obramowania świadczy o sentymencie do tradycji jazzowej i ludowej. Jednakże to, co owe ramy ujmują dowodzi, iż właściwym żywiołem Nahornego jest dźwięk, jego siła, plastyczność, ważkość, kolor, wyraz. Dźwięk wyizolowany i dźwięk w kontekście rzeczywistości szmerowej otaczającej nas na co dzień. Dźwięk w kontekście jazzu i jazz w kontekście dźwięku. Sposób w jaki płyta została nagrana, jest równie niezwykły jak i jej treść. Nahorny uległ tu pokusie znanej chyba wszystkim artystom: pokusie jednorazowej, natychmiastowej i doskonałej kreacji. Przyniósł do studia tematy całkiem nowe („Jak dla kogo”, „List pedanta” i obydwa utwory fortepianowe), nie znane jeszcze partnerom i postanowił je nagrać bez próby, za pierwszym razem. Chodziło o silniejsze pobudzenie wyobraźni grających, o efekt świeżości, o pewnego rodzaju grę, hazard, test muzykalności. Chodziło także o coś więcej — o pewną prawdę muzyczną, która w jazzie znajduje najsilniejsze poparcie, mianowicie o stwierdzenie niepowtarzalności i jednorazowości każdego zdarzenia muzycznego.” Adam Sławiński Album dostępny jest również w wersji analogowej.
Album „Heart” Tria Włodzimierza Nahornego został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. Reedycję przygotowano z niezwykłą starannością, autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyty zostały wytłoczone gramaturze 180. Płyta została nagrana w 1967 roku, i wydana w serii Polish Jazz pod numerem 15. Nahornemu na płycie towarzyszą: na kontrabasie Jacek Ostaszewski, oraz Sergiusz Perkowski na perkusji. „Nahorny, saksofonista z powołania i wyboru, rozpoczyna i kończy fortepianem. Charakter tego obramowania świadczy o sentymencie do tradycji jazzowej i ludowej. Jednakże to, co owe ramy ujmują dowodzi, iż właściwym żywiołem Nahornego jest dźwięk, jego siła, plastyczność, ważkość, kolor, wyraz. Dźwięk wyizolowany i dźwięk w kontekście rzeczywistości szmerowej otaczającej nas na co dzień. Dźwięk w kontekście jazzu i jazz w kontekście dźwięku. Sposób w jaki płyta została nagrana, jest równie niezwykły jak i jej treść. Nahorny uległ tu pokusie znanej chyba wszystkim artystom: pokusie jednorazowej, natychmiastowej i doskonałej kreacji. Przyniósł do studia tematy całkiem nowe („Jak dla kogo”, „List pedanta” i obydwa utwory fortepianowe), nie znane jeszcze partnerom i postanowił je nagrać bez próby, za pierwszym razem. Chodziło o silniejsze pobudzenie wyobraźni grających, o efekt świeżości, o pewnego rodzaju grę, hazard, test muzykalności. Chodziło także o coś więcej — o pewną prawdę muzyczną, która w jazzie znajduje najsilniejsze poparcie, mianowicie o stwierdzenie niepowtarzalności i jednorazowości każdego zdarzenia muzycznego.” Adam Sławiński Lista utworów: Strona A 1. Ballada o dwóch serduszkach 2. Miesiąc dobroci 3. Serce Muniaka 4. Przecieki Strona B 5. Przy kasie 6. Jak dla kogo 7. List pedanta 8. Na wysokiej cyrli
Tadeusz Nalepa - kompozytor, gitarzysta, wokalista, harmonijkarz i autor tekstów. Zadebiutował w lipcu 1963 r. wraz z Mirą Kubasińską na "Festiwalu Młodych Talentów" w Szczecinie, gdzie otrzymali wyróżnienie. Latem 1965 r. założył grupę beatową Blackout. Zespół istniał do 1967 r. w składzie: T. Nalepa (g, voc), M. Kubasińska (voc), Stanisław Guzek (voc), Krzysztof Dłutowski (p, org), Robert Świerszcz (bg) i Józef Hajdasz (dr). W latach 1968-1981 Nalepa stał na czele własnej formacji Brekaout. Po zawieszeniu działalności Breakoutu, 27 i 28.02.1982 r., zadebiutował jako solista w warszawskiej Hali Gwardii w cyklu koncertów "Rock-Block", wraz z zespołem Oddział Zamknięty. W kwietniu tego samego roku zainaugurował w hali "Baildonu" w Katowicach II Festiwal "Rawa Blues". W 1983 r. zespół towarzyszący tworzyli członkowie grupy Maanam: Ryszard "Placho" Olesiński (g), Bogdan Kowalewski (bg) i Paweł Markowski (dr). Rok później wykrystalizował się pierwszy regularny skład: T. Nalepa (g, voc, hca), R. Olesiński (g), Andrzej Nowak (g), B. Kowalewski (bg), M. Surzyn (dr) zaprezentowany w sierpniu podczas "Olsztyńskich Nocy Bluesowych ’84". 25.05.1985 r. Nalepa święcił w Rzeszowie 20-lecie działalności estradowej, reaktywując na tę okazję zespół Breakout. Pasmo koncertów trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego.
W kolekcji "Kultowe winyle na CD" prezentujemy kolejny, niewątpliwie kultowy, dwupłytowy album "To mój blues". Jest to reedycja solowego albumu Tadeusza Nalepy, który powstawał w latach 1982-1988. Wśród muzyków na płycie usłyszymy m.in. znakomitych: Tomasza Szukalskiego, Stanisława Sojkę, jak również syna Artysty Piotra Nalepę. Wśród doskonałych, jak zawsze, tekstów Bogdana Loebla na płycie znajdują się również świetne teksty samego Tadeusza Nalepy. Płyta jest swego rodzaju manifestem określającym "blues Nalepy". Sam Artysta uważał ten album za jeden z najlepszych w swojej karierze.
Limitowana edycja legendarnego albumu Zbigniewa Namysłowskiego „Winobranie” (SACD Hybrid) wydana w limitowanym nakładzie, w cyklu „Polskie Nagrania catalogue selections”. Jest to pierwsza w Polsce edycja tej płyty zrealizowana w formacie SACD (Super Audio Compact Disc). Winobranie jest jedną z najważniejszych płyt w historii polskiego jazzu. Niewiele albumów w historii jazzu ma taki status, jak Winobranie Zbigniewa Namysłowskiego. W Kwintecie obok lidera usłyszymy Tomasza Szukalskiego, Kazimierza Jonkisza Stanisława Cieślaka i Pawła Jarzębskiego. Pierwszy raz w Polsce klasyka polskiej muzyki rozrywkowej ukazuje się na nośniku SACD. Cykl zawiera najważniejsze płyty z katalogu Polskich Nagrań, które zostały na nowo zremasterowane i wydane z niespotykaną dotąd starannością w formacie SACD. Wybór tego formatu jest ukłonem w stronę audiofilów. Reedycja najważniejszych płyt w formacie SACD, ze względu na dostępność archiwów Polskich Nagrań w postaci analogowych taśm matek, jest naturalnym wyborem umożliwiającym najdoskonalsze zbliżenie się albumów do analogowego oryginału wynosząc je na niespotykany dotąd na polskim rynku muzycznym poziom. W celu zapewnienia pełnej zgodności ze standardowymi odtwarzaczami płyt CD, niniejszy seria SACD została wykonana jako hybrydowa i zawiera dodatkową warstwę danych w formacie CD Audio, czytaną przez wszystkie odtwarzacze CD. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego na płytach SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz. 1. Winobranie wine feast Jak nie ma szmalu to jest łaź no dough, no kicks 2. Nie mniej niż 5% not less than five per cent 3. Gogoszary 4. Pierwsza przymiarka First Take Ballada na grzędzie Ballad on the Roost Misie Teddy Bears 5. Taj Mahal Winobranie Wine Feast
"Open" to czwarta płyta Zbigniewa Namysłowskiego w serii Polish Jazz (Volume 74). Album ten ukazał się w drugiej połowie lat 80., prezentuje twórczość saksofonisty w pigułce, bo zawiera to, co słuchacze cenią u Zbigniewa Namysłowskiego najbardziej. Język muzyczny lidera wyraża się nie tylko w zjawiskowych improwizacjach, ale również w oryginalnych kompozycjach. Wszystkie na niniejszym krążku, z wyjątkiem "Who Can I Turn To", są autorstwa saksofonisty. Album "Open" to mozaika brzmień oraz dźwiękowych inspiracji w wykonaniu fantastycznie zgranego kwintetu! Album został wznowiony na CD i LP przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Lista utworów: Side A 1. Double Trouble Blues 2. Cuban Tango Mohito 3. Bop - Berek 4. 3 × Spagetti Side B 1. Rachitic March 2. Who Can I Turn To 3. Very Sad Bossa Nova 4. Cy To Blues, Cy Nie Blues
„Follow Your Kite”, to ważny, nieco lżejszego kalibru niż zwykle, album w dorobku Namysłowskiego. Chociaż powstał cztery dekady temu w 1980 roku, to wciąż stanowi znakomitą przepustkę do niezwykłego muzycznego świata Artysty. I mimo upływu lat słucha się go wciąż zaskakująco aktualnie. Mimo rezygnacji z bardziej awangardowej nuty i wejścia w elektryczne instrumentarium jego muzyka pozostała do szpiku „namysłowska”, a jej pięknem zachwycali się nie tylko fani jazzu, ale i muzycy, którzy mieli okazję ją wykonywać. Adzik Sendecki, pianista Air Condition: „Zawsze go podziwiałem, i to nie tylko za grę, chociaż zawsze był wybitnym saksofonistą, alei za kompozycje. Jego muzyka nie była prosta do grania, ale, co ważne, nie była oczywista. Rzecz jasna takie podejście do sekcji rytmicznej, jak w Air Condition, się już na świecie słyszało, ale przeprowadzone na polski grunt z jego czarującymi kompozycjami, melodiami i specyfiką było jak otwarcie okna. Muzyka Zbyszka zawsze miała jego twarz, bo on autentycznie tworzył. Jego muzyczny fundament zawsze był mocny i sugestywny.” Lista utworów: 1. Nice To See You 2. After Dinner Walk 3. Seven / Eleven 4. Follow Your Kite 5. Waltz For Two 6. Load Of Mind
Jubileuszowa edycja pierwsze polskiej Rock-opery „Naga” - albumu zespołu Niebiesko-Czarni, wydana na czarnej płycie CD z okazji 65-lecia Polskich Nagrań. Rock-opera „Naga” to dziś historia polskiej muzyki popularnej. Jest to pierwsza nagrana w Polsce rock-opera. Muzyczną bazę projektu stworzyła formacja Niebiesko-Czarni, fundament całego polskiego rock’n’rolla. Partie wokalne zaśpiewała trójka solistów: Ada Rusowicz, Wojciech Korda i Stan Borys. Słowa do rock-opery Naga napisał Grzegorz Walczak, zaś muzykę skomponowali członkowie Niebiesko-Czarnych, m.in. Janusz Popławski, Zbigniew Podgajny i Wojciech Korda, przy wsparciu Zbigniewa Namysłowskiego, Mateusza Święcickiego, Janusza Komana i Andrzeja Zielińskiego. Gościem specjalnym, którego udział wzbogacił muzykę rock-opery był Zbigniew Namysłowski. Tematem Nagiej jest „poszukiwanie prawdy i egzystencjalnego wyboru sposobu życia”. W marcu 1972 r. zarejestrowano pierwszą część albumu, drugą nagrano kilka miesięcy później, zaś sam spektakl zaprezentowano szerokiej publiczności dopiero rok później. Autorem projektu okładki zdobi naga… plastikowa laleczka – autorem projektu jest fotografik Marek Karewicz. Lista utworów: 1. Uwertura 2. Wyspa ślepych ptaków 3. Naga 4. O nagiej prawdzie słuchaj pieśni 5. Ślepcy 6. Widziałem go 7. Narodził się nam nowy bóg 8. Song przeciwieństw 9. Na pagórkach ciszy 10. Ziemi puls 11. Czekałam na ciebie tysiąc lat 12. Ogród pełen róż 13. Galernicy stuleci 14. Opowiesz nam mały boy 15. Zgubiłem swoją duszę 16. Tańcz wolna wyspo 17. Nieznany ląd 18. Labiryntu mrok 19. Dobrzy ludzie 20. Wyspa umarłych okrętów 21. Pieśń zegarów 22. Opowieść o nieodkrytej wyspie
Obecnie brak na stanie
Lista utworów: 1. Czy mnie jeszcze pamiętasz (Czesław Niemen) 2. Wiem, że nie wrócisz (Czesław Niemen) 3. Gdy pójdę w drogę wezmę z sobą księżyc (Michaj Burano) 4. Syg Sygedyr (Michaj Burano) 5. Mgła (Czesław Niemen i Wojciech Korda) 6. Przyjdź w taką noc (Helena Majdaniec) 7. Czeremcha (Wojciech Korda) 8. Kałakolczyk (Czesław Niemen) 9. Taka była moja dziewczyna (instrumentalny) 10. Pożar w Kwaśniewicach (Piotr Janczerski) 11. Za daleko mieszkasz miły (Ada Rusowicz) 12. Nie pukaj do moich drzwi (Ada Rusowicz) 13. Adagio Cantabile (Wojciech Korda) 14. Nie ma szans (Ada Rusowicz) 15. Mogło być inaczej (Ada Rusowicz) 16. Bądź ty mi dziewczyną (Wojciech Korda) 17. Zostało mi po tobie (Ada Rusowicz i Wojciech Korda) 18. Nad potokiem baby piorą (Ada Rusowicz i Wojciech Korda) 19. Song przeciwieństw (Stan Borys i Wojciech Korda) 20. Czekałam na ciebie tysiąc lat (Ada Rusowicz) 21. Ogród pełen róż (Stan Borys) 22. Tańcz wolna wyspo (Ada Rusowicz i Wojciech Korda) 23. Musisz sie zakochać (Ada Rusowicz) 24. Niedziela będzie dla nas (Ada Rusowicz i Wojciech Korda)
Trzeci i ostatni album nagrany przez Czesława Niemena z zespołem Akwarele. Niemen na ogół z niechęcią odnosił się do wydawania kolekcji typu The Best of. Mimo to przy trzecim albumie postanowił wrócić do starych piosenek. Na longplayu znalazły się głównie utwory śpiewane jeszcze z zespołem Niebiesko-Czarnymi. Repertuar płyty układał sam Niemen, który tak tłumaczył wybór piosenek: "Brałem pod uwagę raczej moje osobiste do nich przywiązanie, popularność na koncertach we wcześniejszym okresie, no i ich zgodność z moim ówczesnym wizerunkiem estradowym. Pominąłem więc oczywiste samby z samych początków czy utwory cudzej kompozycji, wykonywane z Niebiesko-Czarnymi. Dzięki temu płyta uzyskała – mimo wszystko – walor pewnej spójności, a także stricte autorski charakter." Na płycie został umieszczony również nowy utwór: Obok nas. Z kolei dwa inne, choć nie nowe, pochodziły spoza repertuaru artysty: Nie wiem, czy to warto oraz Przyjdź w taką noc. Album przygotowywano we współpracy z Fundacją im. Czesława Niemena, a odrestaurowaniem nagrań zajęła się Eleonora Atalay, córka Czesława Niemena. Remastering z zachowaniem "ducha" i natury oryginalnego brzmienia z lat sześćdziesiątych zrobił reżyser Jacek Gawłowski.
Blisko pięć lat trzeba było czekać na studyjny album utalentowanego Szkota włoskiego pochodzenia, Paolo Nutiniego, lidera wśród przedstawicieli nowej fali piosenkarzy, kompozytorów i autorów tekstów. Artysta podziękował fanom za cierpliwość przepiękną kolekcją piosenek, której nadał tytuł "Caustic Love". Głos ma tak dojrzały, że wydaje się, iż słyszymy artystę z kilkudziesięcioletnim stażem. Głęboki, ciepły, mocny, delikatnie zachrypnięty. A Paolo Nutini 9 stycznia 2014 roku skończył dopiero 27 lat! Jak na tak młodego twórcę, Szkot osiągnął bardzo wiele i od ładnych paru lat zaliczany jest do światowej czołówki wokalistów i kompozytorów. Ma niewiarygodny talent i doskonałe wyczucie, dzięki któremu tak zgrabnie łączy w swoich piosenkach różne style. Paolo Nutini nigdy nie ukrywał, że bardzo bliskie jego sercu są funk i soul. Dowód jego miłości do takiego grania znajdziemy niejednokrotnie na albumie "Caustic Love". Doskonałym wprowadzeniem do zawartości krążka jest singlowa piosenka "Scream (Funk My Life Up)”. To nagranie, w którym z elegancją i wyczuciem Paolo zmieszał funk, soul, przyprawiając go szczyptą gospel oraz z lekka bluesowym wokalem. Piosenki na "Caustic Love" Nutini nagrywał w paru studiach, między innymi w Walencji, Londynie, Glasgow oraz w Stanach Zjednoczonych. Za produkcję odpowiadał Nutini oraz Dani Castelar. Przypomnijmy, że wielka kariera Paolo Nutiniego zaczęła się w 2006 roku, gdy zachwycił świat debiutancką płytą "These Streets", która tylko na Wyspach sprzedała się w ponad 1,5 mln egzemplarzy. Wynik ten powtórzył wydany trzy lata później album "Sunny Side Up", który dał Paolo nominację do prestiżowych nagród Ivor Novello oraz BRIT Awards. Lista utworów: LP 1 Side A: 1. Scream (Funk My Life Up) 2. Let Me Down Easy 3. Bus Talk (Interlude) 4. One Day 5. Numpty Side B: 1. Superfly 2. Better Man 3. Iron Sky 4. Diana LP 2 Side A: 1. Fashion feat. Janelle Monae 2. Looking For Something 3. Cherry Blossom 4. Someone Like You
Debiutancki album The Notorious B.I.G., "Ready to Die", został wydany w 1994 roku i jest powszechnie uważany za klasykę gatunku. Album pokazuje charakterystyczny styl opowiadania Biggiego i zawiera takie hity jak "Juicy", "Big Poppa" i "One More Chance". Ze swoimi surowymi tekstami i ziarnistą produkcją, "Ready to Die" pozostaje definiującym albumem sceny hip-hopowej Wschodniego Wybrzeża. Lista utworów: 1. Intro 2. Things Done Changed 3. Gimme The Loot 4. Machine Gun Funk 5. Warning 6. Ready to Die 7. One More Chance 8. #!&@ Me 9. The What 10. Juicy 11. Everyday Struggle 12. Me & My B*tch 13. Big Poppa 14. Respect 15. Friend of Mine 16. Unbelievable 17. Suicidal Thoughts 18. Who Shot Ya
Obecnie brak na stanie
NOVI SINGERS, jazzowa grupa wokalna została utworzona jesienią 1964 roku przez Bernarda Kawkę z Ewą Wanat, Aleksandrem Głuchem, Januszem Mychem i Waldemarem Parzyńskim, ówczesnych studentów Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Nazwa zespołu NOVI oznaczała jednocześnie niekonwencjonalny sposób śpiewania. Jego istotę oddawało rozwinięcie skróconej nazwy zespołu, NOVI, czyli New Original Vocal Instruments. Pozwoliło to zespołowi dołączyć do grona podobnych formacji, jak m.in. amerykańskie trio Lambert–Hendricks–Ross, czy francuska Les Double Six – zespołów, w których głos ludzki spełniał role instrumentu muzycznego. Nowi Singers w kwintecie zadebiutowali w maju 1965 roku na koncercie w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W tym samym roku wystąpili po raz pierwszy za granicą na Festiwalu Jazzowym w Bolonii i XV Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Szwajcarii, gdzie zajęli I miejsce i zdobyli Wielką Nagrodę Zurychu. Na MFMJ Jazz Jamboree w Warszawie wystąpili w 1965 roku, w latach 1967–71 i 1974–75, w 1977 roku, w latach 1979–80 oraz w 1984 roku z okazji 20-lecia działalności. Koncertowali w niemal wszystkich krajach Europy, a także na Kubie, w Indiach, Australii, Nowej Zelandii i w Ameryce Łacińskiej. Od 1967 roku działali w kwartecie bez A. Głucha. W 1973 roku odszedł z zespołu lider kwartetu B. Kawka. Przez pewien czas Novi Singers byli tercetem. Do formacji czteroosobowej powrócili, gdy do zespołu dołączył Mirosław Litwiński, a następnie Tomasz Ochalski. W 1977 roku jego miejsce zajął Ryszard Szeremeta. Grupa Novi Singers wielokrotnie wysoko lokowała się w plebiscytach polskich i zagranicznych pism muzycznych: II miejsce w Jazz Top ’67 oraz I miejsce w Jazz Top ’84 i Jazz Top ’86 – w ankietach magazynu „Jazz Forum”, II miejsce w 1968 roku – w ankiecie „Jazz Podium”, I miejsce w kategorii grupa wokalna zasługująca na uznanie w 1974 roku i IV miejsce w 1979 roku – w ankiecie „Down Beat”. Repertuar stanowiły kompozycje własne, standardy jazzowe i rozrywkowe, transkrypcje muzyki klasycznej, utwory śpiewane scatem i z tekstem. Dokonała licznych nagrań dla archiwum PR, zrealizowała także filmy o historii zespołu w Szwajcarii i Finlandii. Rozwiązała się w 1985 roku.
Kultowa płyta Novi Singers pt. Chopin przed wielu laty była wielkim wydarzeniem artystycznym. Propozycja Novi Singers, wobec muzyki tak "wrażliwej" na wszelkie opracowania i transkrypcje, jaką jest muzyka Chopina, spotkała się z powszechną aprobatą, a przez bardzo wielu słuchaczy została przyjęta wręcz entuzjastycznie. "Chopin - znaczy muzyka. Chopin - znaczy Polska. Chcieliśmy zaśpiewać Chopina, ażeby zidentyfikować się z jego muzyką, aby odnaleźć w niej to co nasze; w wielkiej prawdzie muzyki Chopina znaleźć fragment swojej prawdy. Jeżeli chociaż w części nam się to udało - będziemy szczęśliwi." NOVI 1. Preludium e-moll op. 28 nr 4 1'56" 2. Preludium Des-dur op. 28 nr 15 5'04" 3. Mazurek F-dur op. 68 nr 4 1'00" 4. Grande Valse Brillante op. 34 nr 2 4'28" 5. Scherzo h-moll op. 20 (Molto piú lento) 4'04" 6. Mazurek a-moll op. 17 nr 4 4'03" 7. Preludium Fis-dur op. 28 nr 14 3'29" 8. Mazurek e-moll op. 41 nr 2 2'21" 9. Preludium h-moll op. 28 nr 6 1"32" 10. Walc Des-dur op. 64 nr 1 1"43" 11. Ballada f-moll op. 52 (fragment) 3'10" 12. The Fool on the Hill (J. Lennon, P. McCartney) bonus 3'26"
Obecnie brak na stanie
Wydana na czarnym CD edycja ostatniego albumu Novi Singers „Pay Tribute”. To zbiór standardów. Interesujący zestaw hitów, które dla najważniejszego kwartetu wokalnego w historii polskiego jazzu stanowią świetny pretekst do zabaw aranżacją, barwą, ale też po prostu – niezwykłej radości z muzykowania. Przecież właśnie o to w jazzie chodzi przede wszystkim. To najbardziej piosenkowy album w całej karierze zespołu. W wypadku większości utworów NOVI pozostawili oryginalne teksty i nie przekładali kompozycji na scat. Co więcej – nie tylko prezentowali zapierające jak zawsze dech w piersiach harmonie wokalne, ale przeplatali je z partiami solowymi. W programie płyty znalazły się m.in. ikoniczne kompozycje Jobima – rozmarzona, bardzo udana adaptacja „Wave” oraz brawurowo zaśpiewana „One Note Samba”, zbliżająca się poziomem wykonawczej karkołomności do autorskich kompozycji NOVI z lat 1974-75 („Klaun i skrzypce” ,„Basen”). Na płycie pojawiły się także popularne kompozycje Jimmy’ego Webba, w tym ciekawie zaaranżowany „MacArthur Park”, z popowo-funkowym środkiem i intrygująco przełamanym głównym motywem fortepianu. Nie zabrakło także Beatlesów: NOVI powrócili do zagranego już na „Rien ne va plus” tematu „The Fool on the Hill”(tym razem w znacznie spokojniejszej, balladowej wersji) oraz „Got to Get You into MyLife” z albumu „Revolver”, który zamyka cały album. Nie zabrakło też standardów jazzowych – z „Hello Dolly” na czele, którego gorące, swingujące wykonanie przełamano klasycyzującym wstępem. We wszystkich nagraniach wokalistom akompaniuje grupa Pawła Perlińskiego, złożona z muzyków współpracujących wówczas m.in. z Orkiestrą S-1 Andrzeja Trzaskowskiego – bardzo zgrana, rzetelna formacja, która napędza całość. Novi Singers zakończyli działalność w październiku 1985 roku. Mniej więcej w tym samym czasie w sklepach pojawił się przygotowany na początku lat 80. album „Pay Tribute”. I w niezamierzony sposób stał się nie tylko hołdem złożonym „wszystkim kompozytorom, których muzykę kochamy” (jak można przeczytać na kopercie oryginalnego wydania), ale też podsumowaniem działalności zespołu Trakclista: 1. MacArthur Park (6:11) 2. This Masquerade (3:37) 3. Does Anybody Really Know What Time It Is (3:00) 4. The Fool on the Hill (3:26) 5. Hello Dolly (3:32) 6. Wave (3:53) 7. One Note Samba (3:21) 8. By the Time I Get to Phoenix / Wichita Lineman (3:39) 9. Misty (4:41) 10. Got to Get You Into My Life (3:41)