.
Dziewiąty w karierze album nominowanego do nagrody Grammy zespołu Trivium (Matt Heafy - wokal, gitara), Corey Beaulieu (gitara), Paolo Gregoletto (bas) i Alex Bent (perkusja). Płyta została wyprodukowana i zmiksowana przez Josha Wilbura i nagrana jesienią 2020 roku na Full Sail University w Orlando.
24h
Piosenkarka i aktorka. Absolwentka Studia Aktorskiego przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. Zadebiutowała w 1971 roku jako solistka amatorskich zespołów Weloreks i Po Prostu oraz członkini chóru katedralnego, z którym wystąpiła na Festiwalu Pieśni Sakralnej Sacrosong w Chorzowie. Otrzymała tam nagrodę im. M. Kolbego za wykonanie partii solowej oraz wyróżnienie dla najmłodszej uczestniczki festiwalu. W 1972 roku wystąpiła na FPR w Zielonej Górze (nagroda Związku Kompozytorów Radzieckich) i na KFPP w Opolu (nagroda za debiut). Podczas nauki w studium aktorskim w latach 1974-78 występowała w gdyńskim Teatrze Muzycznym, m.in. w musicalach Machiavelli (muz. J. Wasowski, libr. R. M. Groński, A. Marianowicz) i Fontanna z Neptunem (muz. T. Kierski, libr. W. Chotomska). Na przełomie lat 70. i 80. zagrała kilkanaście ról w teatrze, filmie i tv, m.in. Zulę Pogorzelską w Wielkim Dodku - Balladzie o Adolfie Dymszy W. Fillera i J. Kofty w Teatrze Syrena w Warszawie, Kasię w serialu tv Kariera Nikodema Dyzmy (reż. J. Rybkowski, J. Nowicki), Hildę w serialu tv Blisko, coraz bliżej, Teresę Sikorzankę w serialu tv Strachy, podwójną rolę sióstr w węgierskim filmie Sto jedenasty oraz w teatrze telewizji rolę Mayolli w spektaklu Kat czeka niecierpliwie (reż. K. Iwanowski) i tytułową rolę w Carmilli (reż. J. Kondratiuk). Wcieliła się tak że w rolę Moniki w telenoweli Klan (reż. P. Karpiński), realizowanej w drugiej połowie lat 90 dla TVP. W 1980 roku nawiązała współpracę z zespołem Budka Suflera. Nagrała z nim LP I. Trojanowska: Iza, zrealizowała też recitale tv Ona przyszła prosto z chmur i Lunapark. W 1981 została solistką Stalowego Bagażu, z którym wystąpiła na KFPP w Opolu m.in. z piosenką Pieśń o cegle. Drugi LP I. Trojanowska: Układy nagrała w 1982 roku z grupą Jana Borysewicza. W tym samym roku z Tadeuszem Nalepą przygotowała materiał na LP, który wydany został dziesięć lat później jako CD. We wrześniu 1982 roku wyjechała z kraju. Po pobycie w Holandii, USA i Anglii zamieszkała w 1987 roku w Berlinie Zachodnim. W latach 1985-88 ukazały się na rynku zachodnioniemieckim dwa single (SP One by One i SP Love For Sale), wystąpiła także w filmie Ziemia ojca, ziemia syna (reż. N. Hoffmann). W 1989 roku nagrała płytę w języku angielskim. Kilka pochodzących z niej piosenek zaprezentowała podczas recitalu na IMF Sopot '90 i w programie tv Independence Day. W 1995 roku nagrała w kraju CD Chcę inaczej. Jest laureatką nagrody głównej na KFPP Opole '80 za interpretację piosenek Tyle samo prawd, ile kłamstw i Wszystko, czego dziś chcę, II nagrody na FI Sopot '80 za wykonanie piosenek Tyle samo prawd, ile kłamstw i Tydzień łez (muz.R.Lipko, sł.A.Mogielnicki) oraz licznych wyróżnień w plebiscytach czasopism "Na przełaj", "Non Stop", "Kurier Polski" i "Panorama". Ryszard Wolański
24h
Klasyczny zespół polskiego folk-rocka, czyli... big-beatu ze szczyptą ludowości. Jedna z najpopularniejszych grup swoich czasów, nieporównana w dostarczaniu melodyjnych, lekkich przebojów, z których większość przetrwała próbę czasu. Sama nazwa - pierwotnie w anglojęzycznej wersji: The Troubadours - narodziła się w 1964 r. w Łodzi. Założycielem zespołu był wokalista i gitarzysta basowy Sławomir Kowalewski. Jedynie on oraz śpiewający perkusista, Marian Lichtman, pozostawali niezmiennie w jego składzie od początku do chwili obecnej. Obaj też komponowali. Do grupy, imitującej początkowo brzmienie The Beatles, dołączył Krzysztof Krawczyk (śpiew, gitara). Na progu kariery Trubadurzy akompaniowali innym wykonawcom (m.in. Annie German), na pewien czas związali się także ze Sławą Mikołajczyk - po raz pierwszy wystąpili wtedy na festiwalu w Opolu (1966). Po zmiennych kolejach losu i ciągłych zmianach personalnych nastąpiło odrodzenie zespołu - Krawczyka, Kowalewskiego i Lichtmana zasilił kompozytor i organista, Ryszard Poznakowski, związany wcześniej z popularną formacją Czerwono Czarni. Właśnie za jego sprawą zainteresowania zespołu skierowały się w stronę folkloru, przetworzonego na potrzeby big beatu. Narodził się oryginalny styl Trubadurów. I posypały się hity: Znamy się tylko z widzenia, Nie przynoś mi kwiatów dziewczyno. Kwartet stworzył własne, łatwo rozpoznawalne brzmienie z silnie wyeksponowanymi i brawurowo śpiewanymi partiami wokalnymi. Trubadurzy, prawdziwa fuzja talentów czterech muzyków aktywnie tworzących repertuar, stali się krajowym fenomenem: Złote Płyty, nagrody w Opolu (m.in. Przyjedź mamo na przysięgę) oraz dwukrotny udział w filmach Andrzeja Wajdy: "Wszystko na sprzedaż" (Trubadurzy wykonali utwór tytułowy) i "Polowanie na muchy", gdzie wystąpili jako... Bliscy Płaczu. Zespół Trubadurzy był też niezwykle charakterystyczny pod względem wizualnym. Muzycy występowali w kostiumach XVIII-wiecznych muszkieterów, a na okładkach albumów pokazywali się z wyciągniętymi szpadami, a nawet... konno. Do długich włosów zapuścili wąsiki oraz hiszpańskie bródki. Był to oryginalny wizerunek. Muzyka również. Żaden inny młodzieżowy zespół polski tamtych lat nie osadził się tak głęboko w folklorze, widocznym nie tylko w muzyce, ale i w tematyce tekstów - cały katalog Trubadurów roi się wprost od "krajobrazów i słoneczników-kwiatów na Mazowszu". Możemy do tego dodać "zieloną olszynę, wiklinę, młyn i księżyc". Działalność zespołu przyniosła najciekawsze rezultaty w krótkim okresie współpracy z Ryszardem Poznakowskim, choć i potem Trubadurzy przeżywali wiele reinkarnacji. Początkowo miejsce kompozytora zajęła wokalistka, Halina Żytkowiak, co wpłynęło odświeżająco na brzmienie zespołu (ona wykonywała również partie fletu prostego). Ryszard Poznakowski poświęcił się komponowaniu i reżyserii dźwięku, producentem nagrań został także Sławomir Kowalewski. Krzysztof Krawczyk za namową i pomocą Ryszarda Poznakowskiego rozpoczął karierę solisty znaczoną licznymi sukcesami w tym 12 złotymi i 2 platynowymi płytami. Największe jego przeboje ukazały się w ramach Złotej Kolekcji Pomatonu ( nr.kat.522110). Po licznych mutacjach i czasowej nieobecności Mariana Lichtmana (który tymczasem święcił tryumfy jako perkusista czołowych zespołów skandynawskich), Trubadurzy na kilka lat zwiesili działalność, aby reaktywować się w 1994 roku w składzie: Kowalewski, Lichtman, Poznakowski oraz Piotr Kuźniak (śpiew i gitara).Przy okazjonalnych koncertach spotyka się na estradzie z kolegami Krzysztof Krawczyk, który na swoich koncertach śpiewa 2 przeboje wykonane z zespołem Trubadurzy, będące pierwszymi próbami solowymi: "Byłaś tu" i "Kim jesteś".
24h
Takiej edycji płyty Kwintetu Trzaskowskiego jeszcze nie było! Album został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Album, przy zachowaniu oryginalnej okładki, został wzbogacony dwujęzyczną książeczką z tekstem Tomasza Szachowskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Czwarta płyta serii Polish Jazz z nagraniami Kwintetu Andrzeja Trzaskowskiego jest jedną z najwybitniejszych pozycji zbioru. Nagrana w styczniu 1965 roku, stanowi obok „Astigmatic” Komedy manifest twórczy dla jazzu polskiego tamtych lat, a wpływu jej autora na rozwój tego gatunku muzyki w Polsce nie sposób przecenić. Wiernie oddaje kunszt kompozytorski lidera, jego styl improwizacyjny i charakterystyczną poetykę utworów. Wielką wartością płyty są partie solowe członków kwintetu. Błyskotliwy Tomasz Stańko, grający wówczas bardziej otwartym i pełnym dźwiękiem niż obecnie, poszukujący Janusz Muniak, rozdarty między tradycją a jazzem free. Subtelna, zniuansowana, uważnie słuchająca lidera sekcja Jacek Ostaszewski - Adam Jędrzejowski podkreśla jazzowy charakter całości. No i pianistyka Andrzeja Trzaskowskiego, którą tak naprawdę odkrywamy na nowo po latach! Z jednej strony precyzyjna realizacja własnego zapisu partytury, z drugiej zrównoważone, swingujące partie solowe. Trzaskowski umiał łączyć odległe estetyki i adaptować je dla potrzeb własnych kompozycji, które cechował niepowtarzalny styl, stając się z czasem znakiem rozpoznawczym polskiej szkoły jazzu. I na tym m.in. polegała jego wielkość. Płyta dostępna jest również w wersji analogowej.
Obecnie brak na stanie
Dziewiąty album polskiego wykonawcy poezji śpiewanej Grzegorza Turnaua, wydany w 2004 roku przez Pomaton EMI. Zawiera utwory napisane przez Jermiego Przyborę i Jerzego Wasowskiego. Jedynie muzyka do tekstu Jermiego Przybory "List do jedzącej Eurydyki", prawdopodobnie jego ostatniej piosenki, nie jest autorstwa twórców Kabaretu Starszych Panów - skomponował ją Seweryn Krajewski. Album nagrywano od 14 czerwca do 7 sierpnia 2004 roku, w Studio Nieustraszonych Łowców Dźwięków w Krakowie. Orkiestrę smyczkową w utworze "Pejzaż bez ciebie" zarejestrowano 7 lipca 2004 w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy.
24h
Jedenasty album polskiego wykonawcy poezji śpiewanej Grzegorza Turnaua, wydany 24 listopada 2006 roku przez Pomaton EMI. Płyta zawiera nowe aranżacje piosenek Marka Grechuty w wykonaniu Grzegorza Turnaua. Album nagrywano od lipca do października 2006 w studio "Nieustraszeni Łowcy Dźwięków" w Krakowie, jak również w Sound and More i Sonus w Warszawie.
24h
Pierwszy studyjny, solowy album polskiego wykonawcy poezji śpiewanej Grzegorza Turnaua z 1991 r., wydany ponownie w 1994 r. przez Pomaton EMI. Nagrania na płytę zostały dokonane w lutym 1991 roku w studio ZPR w krakowskim Teatrze STU. Reedycja płyty zawiera pięć dodatkowych utworów zarejestrowanych w 1984 oraz w 1985 roku w Studio Polskiego Radia w Krakowie. Nagrania te pochodzą z archiwum III programu Polskiego Radia. Na płycie znajdują się znane i do dziś wykonywane przez Turnaua na koncertach piosenki takie jak: „Życia modele”, „Byłem w Nowym Jorku”, „Naprawdę nie dzieje się nic” czy „Znów wędrujemy”. Piosenkę „Gdyby świat powstał na nowo” znajdującą się na reedycji Turnau wykonuje wraz z Olą Maurer.
24h
Trzeci studyjny, solowy, a czwarty w ogóle album polskiego wykonawcy poezji śpiewanej Grzegorza Turnaua, wydany w 1995 przez Pomaton EMI. Nagranie przeprowadzono od 26 czerwca do 30 lipca 1995 w Studio Grelcom w Krakowie. Album zyskał status podwójnej platynowej płyty.
Obecnie brak na stanie
Album „To tu, to tam” to brawurowa odpowiedź Grzegorza Turnaua na pytanie: Co dalej? Jeżeli „Pod światło” była płytą znakomitą (a była), płyta „To tu, to tam” była płytą znakomitszą. Porównując nagrany tutaj materiał z tym, czego młody artysta dokonał wcześniej (a przecież dokonał niemało), nietrudno odnieść wrażenie, że wszystkiego jest tutaj „więcej” - więcej piosenek o absolutnie ponadczasowym walorze, więcej tekstów o działaniu tak intensywnym, jakiego możemy się spodziewać tylko po poezji najwyższego lotu, nawet więcej samej muzyki, choć to ostatnie uzasadnia bezpośrednio rozszerzenie składu zespołu. Już otwierająca album piosenka, Między ciszą a ciszą, do tekstu Michała Zabłockiego, uderza wyjątkowo pozytywną wibracją i jasnym brzmieniem całego zespołu, którego bezspornym koncertmistrzem pozostaje Mariusz Pędziałek. Bardziej, niż w dotychczasowych nagraniach, śmiałe wyeksponowanie perkusji przydaje płycie nowoczesności i dryfuje jej brzmieniem nieco dalej od czystej „szkoły krakowskiej”, bliżej za to... muzyki popularnej. Wśród nowych kompozycji Grzegorza Turnaua pojawiają się piosenki do wierszy kolejnego poety, który zajmie, jeżeli nawet nie trwałe, to ważne miejsce na kolejnych albumach – to Jan Brzechwa. Powraca niezawodny Gałczyński, e. e. cummings w przekładach Barańczaka i to aż w dwóch piosenkach: „Gdy wszystko się zdarzy” oraz w majestatycznej pieśni „Wielka ulewo, wielka śnieżyco”. Niewątpliwie śmiałym, nawet jeżeli nie nowatorskim krokiem (szlak przetarli przed laty... Skaldowie), było skomponowanie muzyki do wiersza Wisławy Szymborskiej, laureatki literackiej nagrody Nobla. Jej „Atlantyda” wykonana jest tu przez Grzegorza Turnaua przy fortepianie solo. Nowością jest także krótki utwór instrumentalny, „Powrót”. Lista utworów: LP 1 Side A 1. Między ciszą a ciszą 2. To tu, to tam 3. Natężenie świadomości Side B 1. W prowincjonalnym małym mieście 2. Gdy wszystko się zdarzy 3. Atlantyda 4. Powrót LP 2 Side C 1. Bracka 2. Pompa 3. Uno momento mortis Side D 1. Marta 2. Wielka ulewo, wielka śnieżyco 3. Wszystko co piękne 4. Jak linoskoczek
24h
1 I Might Have Been Queen 4:10 2 What's Love Got to Do With It 3:48 3 Show Some Respect 3:18 4 I Can't Stand the Rain 3:43 5 Private Dancer 7:13 6 Let's Stay Together 5:16 7 Better Be Good to Me 5:12 8 Steel Claw 3:49 9 Help 4:30 10 1984 3:11 11 I Wrote a Letter Bonus Track 3:24 12 Rock N Roll Widow Bonus Track 4:45 13 Don't Rush the Good Things Bonus Track 3:46 14 When I Was Young Bonus Track 3:11 15 What's Love Got to Do With It Bonus Track / Extended Version 5:48 16 Better Be Good to Me Bonus Track / Extended Version 7:02 17 I Can't Stand the Rain Bonus Track / Extended Version 5:43
24h
Lista utworów: 1. The Best 2. What's Love Got To Do With It 3. I Can't Stand The Rain 4. I Don't Wanna Lose You 5. Nutbush City Limits 6. Let's Stay Together 7. Private Dancer 8. We Don't Need Another Hero 9. Better Be Good To Me 10. River Deep - Mountain High 11. Steamy Windows 12. Typical Male 13. It Takes Two 14. Addicted To Love 15. Be Tender With Me Baby 16. I Want You Near Me 17. Way Of The World 18. Love Thing
24h
Tina Turner - ośmiokrotna laureatka Grammy Awards i niekwestionowana Królowa Rock ‘N’ Rolla! Światowa sprzedaż albumów Tiny przekracza 170 millionów sztuk, czyniąc tym samym Artystkę najlepiej sprzedającą się rockową piosenkarką wszechczasów. Ostatni album Tiny Turner ukazał się w 2004 roku - była to kolekcja hitów z nowonagranym singlem “Open Arms”. Album dotarł do # 2 w notowaniu Billboard Top 200. Płyta "Tina!” zawiera 18. nagrań w tym największe hity, wykonania live i 2 nowe utwory: "It Would Be A Crime” oraz "I'm Ready”. Cztery nagrania koncertowe, które znalazły się na albumie to znakomite wersje “I Can’t Stand The Rain” (live at Amsterdam Arena (1996), “Addicted To Love” (live at London’s Camden Palace (1986), oraz 2 nigdy wcześniej nie wydane na CD utwory w wersjach koncertowych: “The Best” (live at London’s Wembley Arena (2000) i “Let’s Stay Together” (live at Amsterdam Arena (1996). Lista utworów: 1. Steamy Windows 2. River Deep Mountain High 3. Better Be Good To Me 4. The Acid Queen 5. What You Get Is What You See 6. What's Love Got To Do With It 7. Private Dancer 8. We Don't Need Another Hero 9. I Don't Wanna Fight 10. Let's Stay Together (live at Amsterdam Arena, 1996) 11. I Can't Stand The Rain (live at Amsterdam Arena, 1996) 12. Goldeneye 13. Addicted To Love (live at Camden Palace, London, 1986) 14. The Best (live at Wembley Arena, London, 2000) 15. Proud Mary (wersja z 1993) 16. Nutbush City Limits Bonus Tracks 17. It Would Be A Crime (nowy utwór) 18. I'm Ready (nowy utwór)
24h
Turner Tna Tina Live! W 2008 Królowa Rockandrolla Tina Turner ku wielkiej radości fanów powróciła na scenę serią koncertów z okazji okrągłej 50 rocznicy jej debiutu. Tournee rozpoczęło się w Kansas, w październiku 2008 i trwało sześć miesięcy, podczas których artystka odwiedziła ponad 10 państw na dwóch kontynentach. Tina zagrała oszałamiającą liczbę 90 wyprzedanych koncertów, które zawsze kończyły owacje na stojąco. Miliony fanów i krytyków olśniła niesamowita forma Tiny, która nie zamierza zwolnić tempa mimo nadchodzących 70. urodzin. Energetyczne, bezkompromisowe dwugodzinne występy supergwiazdy, podczas których wykonywała największe przeboje z towarzyszeniem najlepszych muzyków, wokalistów, tancerzy i mistrzów walki, miały wspaniałą oprawę, doskonałą choreografię, spektakularne oświetlenie, popisy pirotechniczne i wiele innych atrakcji. Po ostatnim koncercie w ramach trasy, który odbył się w maju 2009 w Sheffield, Tina powiedziała: „Jestem oszołomiona i zachwycona reakcją tysięcy fanów, którzy co wieczór przychodzili na moje występy. To było niezapomniane tournee, które na zawsze pozostanie w moim sercu. Wspaniały sposób, by uczcić i podsumować 50 lat mojej działalności w branży. Było super!” Aby upamiętnić tę bijącą rekordy trasę koncertową, 28 września wytwórnia Parlophone opublikuje koncertowe DVD. Materiał nagrano w marcu 2009 roku w GelreDome w holenderskim Arnhem, gdzie Tina wystąpiła dla ogromnej, 70-tysięcznej publiczności. Film wyreżyserował David Mallet z Serpent Productions. Materiał nagrano w technologii HD i zmiksowano w formacie dźwiękowym 5.1 Surround. Ponad dwugodzinny zapis zawiera uwielbiane piosenki Tiny, m.in. „The Best”, „Private Dancer”, czy porywające „We Don't Need Another Hero”. Tracklista DVD: 1. Intro Music (Instrumental) 2. Steamy Windows 3. Typical Male 4. River Deep Mountain High 5. What You Get Is What You See 6. Better Be Good To Me 7. Ninja Chase [Instrumental] 8. The Acid Queen 9. What's Love Got To Do With It 10. What's Love Got To Do With It (Reprise with Audience) 11. Private Dancer 12. Weapons Sequence [Instrumental] 13. We Don't Need Another Hero (Thunderdome) 14. Help! 15. Let's Stay Together 16. Undercover Agent For The Blues 17. I Can't Stand The Rain 18. Jumpin' Jack Flash 19. It's Only Rock 'N' Roll (But I Like It) 20. Flamenco/009 Encounter (Instrumental) 21. Goldeneye 22. Addicted To Love 23. The Best 24. Proud Mary 25. Nutbush City Limits 26. Be Tender With Me Baby CD: 1. Steamy Windows 2. River Deep, Mountain High 3. What You Get Is What You See 4. Better Be Good To Me 5. What's Love Got To Do With It 6. Private Dancer 7. We Don't Need Another Hero 8. Lets Stay Together 9. Jumpin' Jack Flash 10. It's Only Rock And Roll (But I Like It) 11. Goldeneye 12. Addicted To Love 13. The Best 14. Proud Mary 15. Nutbush City Limits
24h
W 2000 roku niemieckie ikony thrash metalu, TANKARD, wydały swój dziewiąty i definiujący album "Kings Of Beer", który stał się również odpowiedzialny za przydomek zespołu. Był to także początek nowej ery: Andi Gutjahr nie tylko dołączył do zespołu jako nowy gitarzysta (zastępując członka-założyciela Bulgaropulosa), ale także jako nowy autor tekstów, który ukształtował i rozwinął brzmienie legend thrash metalu. Niedostępny od wielu lat (ani na CD, ani winylu) materiał, przy okazji zbliżającej się rocznicy 25-lecia, materiał doczekał się całkowitego odświeżenia. Album został zremasterowany w Pearlsound Studios i otrzymał nową oprawę graficzną autorstwa Kaia Brockschmidta. 1. Flirtin' with Desaster (Re-mastered 2024) 2. Dark Exile (Re-mastered 2024) 3. Hot Dog Inferno (Re-mastered 2024) 4. Hell Bent for Jesus (Re-mastered 2024) 5. Kings of Beer (Re-mastered 2024) 6. I'm so Sorry! (Re-mastered 2024) 7. Talk Show Prostitute (Re-mastered 2024) 8. Incredible Loudness (Re-mastered 2024) 9. Land of the Free (Re-mastered 2024) 10. Mirror, Mirror (Re-mastered 2024) 11. Tattoo Coward (Re-mastered 2024)
24h
Płyta Sekstetu Andrzeja Trzaskowskiego "Seant" została nagrana w latach 1965-66. Album ten zajmuje bardzo ważne miejsce w serii Polish Jazz, w której ukazał się pod numerem 11 w 1967 roku. W zespole pianisty znaleźli się wówczas Włodzimierz Nahorny, Janusz Muniak (obaj w tym czasie zaledwie 25-letni), Jacek Ostaszewski, Adam Jędrzejowski oraz znakomity trębacz amerykański Ted Curson. "Seant" doskonale ilustruje poziom polskiego jazzu lat 60-tych - prawdziwie złotego okresu tej muzyki. Andrzej Trzaskowski jest, obok Krzysztofa Komedy, jedną z najważniejszych postaci polskiego ruchu jazzowego po wojnie. Pianista, muzykolog, kompozytor, lider, edukator, teoretyk i krytyk, wywarł niekwestionowany wpływ na kilka pokoleń polskich twórców jazzu. "Seant" to ważne ogniwo w kompozytorskim i wykonawczym dorobku kompozytora i pianisty. To również dokument ilustrujący rozterki, dylematy twórcze, ale też ogromną determinację tamtego pokolenia, bez którego trudno sobie wyobrazić współczesną, imponującą scenę muzyki jazzowej w naszym kraju. Album został wydany przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. Płyta dostępna jest na CD i LP. Lista utworów: Side A 1. Seant 2. Wariacja na temat "Oj tam u boru" 3. The Quibble Side B 1. Cosinusoida
Obecnie brak na stanie
Publiczność Stodoły, gdzie w maju 1971 roku odbył się pierwszy koncert Testu, nie przypuszczała, że uczestniczy w narodzinach kultowej grupy. Usłyszała kilkanaście pop-rockowych piosenek i zobaczyła artystów, dobrze znanych z działalności w ABC i innych popularnych polskich zespołach. Pierwsze dokonane w tym samym roku dla radia nagrania, przyniosły przyjemne, melodyjne utwory (Antonina), dość nowocześnie zaaranżowane (Sam sobie sterem żeglarzem). I pewnie pozostałby Test grupą muzycznej konfekcji gdyby w 1972 roku nie doszło do spotkania dwu indywidualności. To spotkanie doprowadziło do powstania pierwszej polskiej hard rockowej grupy. Wojciech Gąssowski, buntownik pierwszego okresu rock and rolla, solista Czerwono-Czarnych, Polan, Grupy ABC, i Dariusz Kozakiewicz, utalentowany gitarzysta, który po nagraniu legendarnego albumu Breakout Blues, odszedł od zespołu w poszukiwaniu... ostrzejszego brzmienia. Takie brzmienie postanowili nadać Testowi. Z braku repertuaru, i zainteresowania mediów, za własne pieniądze nagrali swoje wersje hard rockowych standardów Shall Be Released, Smoke On The Water i Livin’ In Sin. Dwa ostatnie utwory wesz ły na jedyną wtedy, Listę Przebojów Rozgłośni Harcerskiej, a miesięcznik Jazz ogłosił Test Odkryciem Roku, zaś Gąssowski i Kozakiewicz, mimo ciągle zmieniającego się składu zespołu zaczęli pracować nad płytą długogrającą. Do studia weszli w końcu 1973 roku, zaś po kilku miesiącach ukazał się album, który został przyjęty... dość cierpko. Po latach można znaleźć odpowiedź na pytanie dlaczego. Otóż z całą pewnością muzycy zaproponowali styl wyprzedzaj ący ówczesne gusta. Polska odkrywała akurat urok dyskoteki, w której nie było miejsca na ostre gitarowe riffy i agresywny vocal. Nic więc dziwnego, że po debiutancką (i jedyną) płytę Testu zaczęła sięgać dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych młodzież czująca Nową Falę Polskiego Rocka. I odkrywać, że ta fala zaczęła swój bieg, wiele lat wcześniej, zaś jej prekursorzy w 1976 roku rozwiązali zespół i... przeszli do legendy.
Obecnie brak na stanie
W 1998 roku ikony thrash metalu z Frankfurtu, TANKARD, wydały kolejny kultowy album. Buntownicza do szpiku kości, wypowiadająca wojnę wszystkim lizusom i bezalkoholowym piwoszom, wymownie zatytułowana płyta "Disco Destroyer". Niedostępny od ponad 25 lat (ani na CD, ani winylu) materiał w końcu doczekał się całkowitego odświeżenia. Album został zremasterowany w Pearlsound Studios i otrzymał nową oprawę graficzną autorstwa Kaia Brockschmidta. Strona A 1. Serial Killer (Re-mastered 2024) 2. Http://planetwide-suicide.com (Re-mastered 2024) 3. Hard Rock Dinosaur (Re-mastered 2024) 4. Queen Of Hearts (Re-mastered 2024) 5. U-r-b (Re-mastered 2024) 6. Mr. Superlover (Re-mastered 2024) Strona B 1. Tankard Roach Motel (Re-mastered 2024) 2. Another Perfect Day (Re-mastered 2024) 3. Death By Whips (Re-mastered 2024) 4. Away (Re-mastered 2024) 5. Face Of The Enemy (Re-mastered 2024) 6. Splendid Boyz (Re-mastered 2024) 7. Disco Destroyer (Re-mastered 2024)
24h
Długo wyczekiwany album hip-hopowego i soulowego artysty Dona Tolivera "Love Sick" Lista utworów: 1. LoveSickness 2. Let Her Go 3. Leave The Club 4. 4 Me 5. Go Down 6. Time Heals All 7. Learther Coat 8. Honeymoon 9. Private Landing 10. Slow Motion 11. Do It Right 12. If I Had 13. Company Pt. 3 14. Bus Stop 15. Cinderella 16. Encouragement
Obecnie brak na stanie
W 2000 roku niemieckie ikony thrash metalu, TANKARD, wydały swój dziewiąty i definiujący album "Kings Of Beer", który stał się również odpowiedzialny za przydomek zespołu. Był to także początek nowej ery: Andi Gutjahr nie tylko dołączył do zespołu jako nowy gitarzysta (zastępując członka-założyciela Bulgaropulosa), ale także jako nowy autor tekstów, który ukształtował i rozwinął brzmienie legend thrash metalu. Niedostępny od wielu lat (ani na CD, ani winylu) materiał, przy okazji zbliżającej się rocznicy 25-lecia, materiał doczekał się całkowitego odświeżenia. Album został zremasterowany w Pearlsound Studios i otrzymał nową oprawę graficzną autorstwa Kaia Brockschmidta. Strona A 1. Flirtin' with Desaster (Re-mastered 2024) 2. Dark Exile (Re-mastered 2024) 3. Hot Dog Inferno (Re-mastered 2024) 4. Hell Bent for Jesus (Re-mastered 2024) 5. Kings of Beer (Re-mastered 2024) Strona B 1. I'm so Sorry! (Re-mastered 2024) 2. Talk Show Prostitute (Re-mastered 2024) 3. Incredible Loudness (Re-mastered 2024) 4. Land of the Free (Re-mastered 2024) 5. Mirror, Mirror (Re-mastered 2024) 6. Tattoo Coward (Re-mastered 2024)
24h
Album "I’ve Tried Everything But Therapy (Part 1)" autorstwa Teddy'ego Swimsa to muzyczna podróż w świat emocji i refleksji. Album prezentuje unikalne połączenie stylów muzycznych, w którym przeplatają się elementy popu, R&B i soulu. Teddy Swims wyróżnia się swoim pełnym pasji wokalem oraz szczerymi tekstami, które poruszają tematy życiowych wyzwań, miłości i samodoskonalenia. "I’ve Tried Everything But Therapy (Part 1)" to intymne wydawnictwo, które otwarcie wyraża artystyczną autentyczność i ludzkie uczucia, przyciągając słuchaczy swoją szczerością i przejmującymi melodiami. Lista utworów: 1. Some Things I'll Never Know 2. Lose Control 3. What More Can I Say 4. The Door 5. Goodbye's Been Good to You 6. Last Communion 7. You Still Get to Me 8. Suitcase 9. Flame 10. Evergreen
24h
"I've Tried Everything But Therapy (Part 1)" to debiutancki album artysty Teddy'ego Swims'a, który zabiera słuchaczy w emocjonalną podróż pełną szczerych i osobistych tekstów. Na płycie znajdziemy mieszankę różnych gatunków muzycznych, od soulu po pop, co tworzy unikalne brzmienie. Teddy Swims, znany ze swojego charakterystycznego głosu i interpretacji utworów, wciąga nas w swoje przeżycia i refleksje nad życiem, miłością i dążeniem do lepszych dni. To album pełen wrażliwości i szczerości, który zapada w pamięć i pozostaje z słuchaczem na długo po zakończeniu odsłuchu. Lista utworów: Side A 1. Some Things I'll Never Know 2. Lose Control 3. What More Can I Say 4. The Door 5. Goodbye's Been Good To You Side B 1. Last Communion 2. You Still Get To Me 3. Suitcase 4. Flame 5. Evergreen
24h