.
Album „Heart” Tria Włodzimierza Nahornego, został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Album, przy zachowaniu oryginalnej okładki, został wzbogacony dwujęzyczną książeczką z tekstem Tomasza Szachowskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyta została nagrana w 1967 roku, i wydana w serii Polish Jazz pod numerem 15. Nahornemu na płycie towarzyszą: na kontrabasie Jacek Ostaszewski, oraz Sergiusz Perkowski na perkusji. „Nahorny, saksofonista z powołania i wyboru, rozpoczyna i kończy fortepianem. Charakter tego obramowania świadczy o sentymencie do tradycji jazzowej i ludowej. Jednakże to, co owe ramy ujmują dowodzi, iż właściwym żywiołem Nahornego jest dźwięk, jego siła, plastyczność, ważkość, kolor, wyraz. Dźwięk wyizolowany i dźwięk w kontekście rzeczywistości szmerowej otaczającej nas na co dzień. Dźwięk w kontekście jazzu i jazz w kontekście dźwięku. Sposób w jaki płyta została nagrana, jest równie niezwykły jak i jej treść. Nahorny uległ tu pokusie znanej chyba wszystkim artystom: pokusie jednorazowej, natychmiastowej i doskonałej kreacji. Przyniósł do studia tematy całkiem nowe („Jak dla kogo”, „List pedanta” i obydwa utwory fortepianowe), nie znane jeszcze partnerom i postanowił je nagrać bez próby, za pierwszym razem. Chodziło o silniejsze pobudzenie wyobraźni grających, o efekt świeżości, o pewnego rodzaju grę, hazard, test muzykalności. Chodziło także o coś więcej — o pewną prawdę muzyczną, która w jazzie znajduje najsilniejsze poparcie, mianowicie o stwierdzenie niepowtarzalności i jednorazowości każdego zdarzenia muzycznego.” Adam Sławiński Album dostępny jest również w wersji analogowej.
24h
Album „Heart” Tria Włodzimierza Nahornego został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. Reedycję przygotowano z niezwykłą starannością, autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Płyty zostały wytłoczone gramaturze 180. Płyta została nagrana w 1967 roku, i wydana w serii Polish Jazz pod numerem 15. Nahornemu na płycie towarzyszą: na kontrabasie Jacek Ostaszewski, oraz Sergiusz Perkowski na perkusji. „Nahorny, saksofonista z powołania i wyboru, rozpoczyna i kończy fortepianem. Charakter tego obramowania świadczy o sentymencie do tradycji jazzowej i ludowej. Jednakże to, co owe ramy ujmują dowodzi, iż właściwym żywiołem Nahornego jest dźwięk, jego siła, plastyczność, ważkość, kolor, wyraz. Dźwięk wyizolowany i dźwięk w kontekście rzeczywistości szmerowej otaczającej nas na co dzień. Dźwięk w kontekście jazzu i jazz w kontekście dźwięku. Sposób w jaki płyta została nagrana, jest równie niezwykły jak i jej treść. Nahorny uległ tu pokusie znanej chyba wszystkim artystom: pokusie jednorazowej, natychmiastowej i doskonałej kreacji. Przyniósł do studia tematy całkiem nowe („Jak dla kogo”, „List pedanta” i obydwa utwory fortepianowe), nie znane jeszcze partnerom i postanowił je nagrać bez próby, za pierwszym razem. Chodziło o silniejsze pobudzenie wyobraźni grających, o efekt świeżości, o pewnego rodzaju grę, hazard, test muzykalności. Chodziło także o coś więcej — o pewną prawdę muzyczną, która w jazzie znajduje najsilniejsze poparcie, mianowicie o stwierdzenie niepowtarzalności i jednorazowości każdego zdarzenia muzycznego.” Adam Sławiński Lista utworów: Strona A 1. Ballada o dwóch serduszkach 2. Miesiąc dobroci 3. Serce Muniaka 4. Przecieki Strona B 5. Przy kasie 6. Jak dla kogo 7. List pedanta 8. Na wysokiej cyrli
24h
Tadeusz Nalepa - kompozytor, gitarzysta, wokalista, harmonijkarz i autor tekstów. Zadebiutował w lipcu 1963 r. wraz z Mirą Kubasińską na "Festiwalu Młodych Talentów" w Szczecinie, gdzie otrzymali wyróżnienie. Latem 1965 r. założył grupę beatową Blackout. Zespół istniał do 1967 r. w składzie: T. Nalepa (g, voc), M. Kubasińska (voc), Stanisław Guzek (voc), Krzysztof Dłutowski (p, org), Robert Świerszcz (bg) i Józef Hajdasz (dr). W latach 1968-1981 Nalepa stał na czele własnej formacji Brekaout. Po zawieszeniu działalności Breakoutu, 27 i 28.02.1982 r., zadebiutował jako solista w warszawskiej Hali Gwardii w cyklu koncertów "Rock-Block", wraz z zespołem Oddział Zamknięty. W kwietniu tego samego roku zainaugurował w hali "Baildonu" w Katowicach II Festiwal "Rawa Blues". W 1983 r. zespół towarzyszący tworzyli członkowie grupy Maanam: Ryszard "Placho" Olesiński (g), Bogdan Kowalewski (bg) i Paweł Markowski (dr). Rok później wykrystalizował się pierwszy regularny skład: T. Nalepa (g, voc, hca), R. Olesiński (g), Andrzej Nowak (g), B. Kowalewski (bg), M. Surzyn (dr) zaprezentowany w sierpniu podczas "Olsztyńskich Nocy Bluesowych ’84". 25.05.1985 r. Nalepa święcił w Rzeszowie 20-lecie działalności estradowej, reaktywując na tę okazję zespół Breakout. Pasmo koncertów trwa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego.
24h
W kolekcji "Kultowe winyle na CD" prezentujemy kolejny, niewątpliwie kultowy, dwupłytowy album "To mój blues". Jest to reedycja solowego albumu Tadeusza Nalepy, który powstawał w latach 1982-1988. Wśród muzyków na płycie usłyszymy m.in. znakomitych: Tomasza Szukalskiego, Stanisława Sojkę, jak również syna Artysty Piotra Nalepę. Wśród doskonałych, jak zawsze, tekstów Bogdana Loebla na płycie znajdują się również świetne teksty samego Tadeusza Nalepy. Płyta jest swego rodzaju manifestem określającym "blues Nalepy". Sam Artysta uważał ten album za jeden z najlepszych w swojej karierze.
24h
Limitowana edycja legendarnego albumu Zbigniewa Namysłowskiego „Winobranie” (SACD Hybrid) wydana w limitowanym nakładzie, w cyklu „Polskie Nagrania catalogue selections”. Jest to pierwsza w Polsce edycja tej płyty zrealizowana w formacie SACD (Super Audio Compact Disc). Winobranie jest jedną z najważniejszych płyt w historii polskiego jazzu. Niewiele albumów w historii jazzu ma taki status, jak Winobranie Zbigniewa Namysłowskiego. W Kwintecie obok lidera usłyszymy Tomasza Szukalskiego, Kazimierza Jonkisza Stanisława Cieślaka i Pawła Jarzębskiego. Pierwszy raz w Polsce klasyka polskiej muzyki rozrywkowej ukazuje się na nośniku SACD. Cykl zawiera najważniejsze płyty z katalogu Polskich Nagrań, które zostały na nowo zremasterowane i wydane z niespotykaną dotąd starannością w formacie SACD. Wybór tego formatu jest ukłonem w stronę audiofilów. Reedycja najważniejszych płyt w formacie SACD, ze względu na dostępność archiwów Polskich Nagrań w postaci analogowych taśm matek, jest naturalnym wyborem umożliwiającym najdoskonalsze zbliżenie się albumów do analogowego oryginału wynosząc je na niespotykany dotąd na polskim rynku muzycznym poziom. W celu zapewnienia pełnej zgodności ze standardowymi odtwarzaczami płyt CD, niniejszy seria SACD została wykonana jako hybrydowa i zawiera dodatkową warstwę danych w formacie CD Audio, czytaną przez wszystkie odtwarzacze CD. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego na płytach SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz. 1. Winobranie wine feast Jak nie ma szmalu to jest łaź no dough, no kicks 2. Nie mniej niż 5% not less than five per cent 3. Gogoszary 4. Pierwsza przymiarka First Take Ballada na grzędzie Ballad on the Roost Misie Teddy Bears 5. Taj Mahal Winobranie Wine Feast
24h
"Open" to czwarta płyta Zbigniewa Namysłowskiego w serii Polish Jazz (Volume 74). Album ten ukazał się w drugiej połowie lat 80., prezentuje twórczość saksofonisty w pigułce, bo zawiera to, co słuchacze cenią u Zbigniewa Namysłowskiego najbardziej. Język muzyczny lidera wyraża się nie tylko w zjawiskowych improwizacjach, ale również w oryginalnych kompozycjach. Wszystkie na niniejszym krążku, z wyjątkiem "Who Can I Turn To", są autorstwa saksofonisty. Album "Open" to mozaika brzmień oraz dźwiękowych inspiracji w wykonaniu fantastycznie zgranego kwintetu! Album został wznowiony na CD i LP przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Lista utworów: Side A 1. Double Trouble Blues 2. Cuban Tango Mohito 3. Bop - Berek 4. 3 × Spagetti Side B 1. Rachitic March 2. Who Can I Turn To 3. Very Sad Bossa Nova 4. Cy To Blues, Cy Nie Blues
24h
„Follow Your Kite”, to ważny, nieco lżejszego kalibru niż zwykle, album w dorobku Namysłowskiego. Chociaż powstał cztery dekady temu w 1980 roku, to wciąż stanowi znakomitą przepustkę do niezwykłego muzycznego świata Artysty. I mimo upływu lat słucha się go wciąż zaskakująco aktualnie. Mimo rezygnacji z bardziej awangardowej nuty i wejścia w elektryczne instrumentarium jego muzyka pozostała do szpiku „namysłowska”, a jej pięknem zachwycali się nie tylko fani jazzu, ale i muzycy, którzy mieli okazję ją wykonywać. Adzik Sendecki, pianista Air Condition: „Zawsze go podziwiałem, i to nie tylko za grę, chociaż zawsze był wybitnym saksofonistą, alei za kompozycje. Jego muzyka nie była prosta do grania, ale, co ważne, nie była oczywista. Rzecz jasna takie podejście do sekcji rytmicznej, jak w Air Condition, się już na świecie słyszało, ale przeprowadzone na polski grunt z jego czarującymi kompozycjami, melodiami i specyfiką było jak otwarcie okna. Muzyka Zbyszka zawsze miała jego twarz, bo on autentycznie tworzył. Jego muzyczny fundament zawsze był mocny i sugestywny.” Lista utworów: 1. Nice To See You 2. After Dinner Walk 3. Seven / Eleven 4. Follow Your Kite 5. Waltz For Two 6. Load Of Mind
24h
Lista utworów: A1->->Nice To See You->7:11 A2->->After Dinner Walk->7:06 A3->->Seven / Eleven->5:28 B1->->Follow Your Kite->6:20 B2->->Waltz For Two->5:41 B3->->Load Off Mind->6:45 Zbigniew Namysłowski Air Condition
24h
Album „Zbigniew Namysłowski Quartet” został wznowiony przez Polskie Nagrania w ekskluzywnej reedycji kultowej serii Polish Jazz, znanej fanom polskiej muzyki jazzowej od lat 60. To pierwsze tak obszerne opracowanie w historii tej znakomitej płyty. Album, przy zachowaniu oryginalnej okładki, został wzbogacony dwujęzyczną książeczką z tekstem Tomasza Szachowskiego. Autorem odświeżonego brzmienia jest wybitny reżyser dźwięku - Jacek Gawłowski. Oto szósta w kolejności płyta w serii Polish Jazz i pierwsza, którą firmuje Zbigniew Namysłowski. Postać, bez której trudno wyobrazić sobie zarówno całą serię jak i w ogóle, polską scenę jazzu ostatniego półwiecza. Album Kwartetu Namysłowskiego jest kamieniem milowym w dyskografii Artysty. Powstał w okresie kluczowym dla rozwoju jazzu w Polsce, mniej więcej równolegle do albumów Komedy („Astigmatic”, Polish Jazz vol.5) i Kwintetu Andrzeja Trzaskowskiego (Polish Jazz vol.4). Zdefiniował język muzyczny Zbigniewa Namysłowskiego jako kompozytora i saksofonisty a także przygotował grunt pod płyty następne, w tym tak wybitne jak „Winobranie” i „Kujawiak goes funky”. Wraz z Namysłowskim grają Adam Matyszkowicz, Janusz Kozłowski oraz Czesław Bartkowski. Album dostępny jest również w wersji analogowej.
Obecnie brak na stanie
Trzeci i ostatni album nagrany przez Czesława Niemena z zespołem Akwarele. Niemen na ogół z niechęcią odnosił się do wydawania kolekcji typu The Best of. Mimo to przy trzecim albumie postanowił wrócić do starych piosenek. Na longplayu znalazły się głównie utwory śpiewane jeszcze z zespołem Niebiesko-Czarnymi. Repertuar płyty układał sam Niemen, który tak tłumaczył wybór piosenek: "Brałem pod uwagę raczej moje osobiste do nich przywiązanie, popularność na koncertach we wcześniejszym okresie, no i ich zgodność z moim ówczesnym wizerunkiem estradowym. Pominąłem więc oczywiste samby z samych początków czy utwory cudzej kompozycji, wykonywane z Niebiesko-Czarnymi. Dzięki temu płyta uzyskała – mimo wszystko – walor pewnej spójności, a także stricte autorski charakter." Na płycie został umieszczony również nowy utwór: Obok nas. Z kolei dwa inne, choć nie nowe, pochodziły spoza repertuaru artysty: Nie wiem, czy to warto oraz Przyjdź w taką noc. Album przygotowywano we współpracy z Fundacją im. Czesława Niemena, a odrestaurowaniem nagrań zajęła się Eleonora Atalay, córka Czesława Niemena. Remastering z zachowaniem "ducha" i natury oryginalnego brzmienia z lat sześćdziesiątych zrobił reżyser Jacek Gawłowski.
24h
"Sukces" to drugi album długogrający Czesława Niemena i zespołu Akwarele nagrany rok po sukcesie wydawniczym płyty "Dziwny jest ten świat". Wydawnictwo będzie dostępne w wersji CD oraz analogowej. Obydwie edycje zachowają oryginalną szatę graficzną. Dodatkowo płyta CD opatrzona została bogatą, dwujęzyczną książeczką z tekstem Piotra Chlebowskiego. Album przygotowywano we współpracy z Fundacją im. Czesława Niemena, a odrestaurowaniem nagrań zajęła się Eleonora Atalay, córka Czesława Niemena. Remastering z zachowaniem "ducha" i natury oryginalnego brzmienia z lat sześćdziesiątych zrobił reżyser Jacek Gawłowski.
24h
Album Czesława Niemena „Postscriptum” (SACD Hybrid) wydany w limitowanym nakładzie, w cyklu „Polskie Nagrania catalogue selections”. Jest to pierwsza w Polsce edycja tej płyty zrealizowana w formacie SACD (Super Audio Compact Disc). Pierwszy raz w Polsce klasyka polskiej muzyki rozrywkowej ukazuje się na nośniku SACD. Cykl zawiera najważniejsze płyty z katalogu Polskich Nagrań, które zostały na nowo zremasterowane i wydane z niespotykaną dotąd starannością w formacie SACD. Wybór tego formatu jest ukłonem w stronę audiofilów. Reedycja najważniejszych płyt w formacie SACD, ze względu na dostępność archiwów Polskich Nagrań w postaci analogowych taśm matek, jest naturalnym wyborem umożliwiającym najdoskonalsze zbliżenie się albumów do analogowego oryginału wynosząc je na niespotykany dotąd na polskim rynku muzycznym poziom. W celu zapewnienia pełnej zgodności ze standardowymi odtwarzaczami płyt CD, niniejszy seria SACD została wykonana jako hybrydowa i zawiera dodatkową warstwę danych w formacie CD Audio, czytaną przez wszystkie odtwarzacze CD. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego na płytach SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz. Nagrywana w 1979 i ostatecznie wydana w 1980 roku płyta Czesława Niemena „Postscriptum” jest wydawnictwem dość eklektycznym. W istocie to nie tyle post scriptum jego twórczości, co rodzaj wizytówki. Autor przygotowywał ten album na targi muzyczne MIDEM ’80 w Cannes. Zawierał więc próbki jego możliwości, pokazujący potencjał artysty a z drugiej strony – był to kolejny całkowicie solowy album Niemena (po „Katharsis” z 1976 roku), prezentujący to, kim był i jaki był u progu nowej dekady lat 80. „Postscriptum” jest cennym uzupełnieniem niemenowskiej dyskografii – i próbą powrotu Niemena do nieco lżejszej i uproszczonej formalnie konwencji. Daleko jednak tym utworom do prostoty piosenek z wczesnych etapów jego kariery. Jest to ambitna, kunsztownie zaaranżowana – tym razem tylko na instrumenty klawiszowe – muzyka z poetyckim tekstem. Lista utworów: 1. Dziwny jest ten świat 2. Pokój 3. Nim przyjdzie wiosna 4. Elegia śnieżna 5. Moje zapatrzenie 6. Serdeczna muza 7. Żyć przeciw wojnie 8. Postscriptum
24h
Druga studyjna płyta Paolo Nutiniego. Album został wyprodukowany przez Ethana Johnsa, który współpracował także z takim zespołami i artystami jak Kings Of Leon, Ryan Adams oraz Ray LaMontagne. Oryginalnie "Sunny Side Up" ukazał się na rynku w 2009 roku. Lista utworów: LP 1 Side A 1. 10/10 2. Coming Up Easy 3. Growing Up Beside You 4. Candy 5. Tricks Of The Trade 6. Pencil Full Of Lead Side B 1. No Other Way 2. High Hopes 3. Chamber Music 4. Simple Things 5. Worried Man 6. Keep Rolling
24h
NOVI SINGERS, jazzowa grupa wokalna została utworzona jesienią 1964 roku przez Bernarda Kawkę z Ewą Wanat, Aleksandrem Głuchem, Januszem Mychem i Waldemarem Parzyńskim, ówczesnych studentów Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Nazwa zespołu NOVI oznaczała jednocześnie niekonwencjonalny sposób śpiewania. Jego istotę oddawało rozwinięcie skróconej nazwy zespołu, NOVI, czyli New Original Vocal Instruments. Pozwoliło to zespołowi dołączyć do grona podobnych formacji, jak m.in. amerykańskie trio Lambert–Hendricks–Ross, czy francuska Les Double Six – zespołów, w których głos ludzki spełniał role instrumentu muzycznego. Nowi Singers w kwintecie zadebiutowali w maju 1965 roku na koncercie w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W tym samym roku wystąpili po raz pierwszy za granicą na Festiwalu Jazzowym w Bolonii i XV Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Szwajcarii, gdzie zajęli I miejsce i zdobyli Wielką Nagrodę Zurychu. Na MFMJ Jazz Jamboree w Warszawie wystąpili w 1965 roku, w latach 1967–71 i 1974–75, w 1977 roku, w latach 1979–80 oraz w 1984 roku z okazji 20-lecia działalności. Koncertowali w niemal wszystkich krajach Europy, a także na Kubie, w Indiach, Australii, Nowej Zelandii i w Ameryce Łacińskiej. Od 1967 roku działali w kwartecie bez A. Głucha. W 1973 roku odszedł z zespołu lider kwartetu B. Kawka. Przez pewien czas Novi Singers byli tercetem. Do formacji czteroosobowej powrócili, gdy do zespołu dołączył Mirosław Litwiński, a następnie Tomasz Ochalski. W 1977 roku jego miejsce zajął Ryszard Szeremeta. Grupa Novi Singers wielokrotnie wysoko lokowała się w plebiscytach polskich i zagranicznych pism muzycznych: II miejsce w Jazz Top ’67 oraz I miejsce w Jazz Top ’84 i Jazz Top ’86 – w ankietach magazynu „Jazz Forum”, II miejsce w 1968 roku – w ankiecie „Jazz Podium”, I miejsce w kategorii grupa wokalna zasługująca na uznanie w 1974 roku i IV miejsce w 1979 roku – w ankiecie „Down Beat”. Repertuar stanowiły kompozycje własne, standardy jazzowe i rozrywkowe, transkrypcje muzyki klasycznej, utwory śpiewane scatem i z tekstem. Dokonała licznych nagrań dla archiwum PR, zrealizowała także filmy o historii zespołu w Szwajcarii i Finlandii. Rozwiązała się w 1985 roku.
24h
Kultowa płyta Novi Singers pt. Chopin przed wielu laty była wielkim wydarzeniem artystycznym. Propozycja Novi Singers, wobec muzyki tak "wrażliwej" na wszelkie opracowania i transkrypcje, jaką jest muzyka Chopina, spotkała się z powszechną aprobatą, a przez bardzo wielu słuchaczy została przyjęta wręcz entuzjastycznie. "Chopin - znaczy muzyka. Chopin - znaczy Polska. Chcieliśmy zaśpiewać Chopina, ażeby zidentyfikować się z jego muzyką, aby odnaleźć w niej to co nasze; w wielkiej prawdzie muzyki Chopina znaleźć fragment swojej prawdy. Jeżeli chociaż w części nam się to udało - będziemy szczęśliwi." NOVI 1. Preludium e-moll op. 28 nr 4 1'56" 2. Preludium Des-dur op. 28 nr 15 5'04" 3. Mazurek F-dur op. 68 nr 4 1'00" 4. Grande Valse Brillante op. 34 nr 2 4'28" 5. Scherzo h-moll op. 20 (Molto piú lento) 4'04" 6. Mazurek a-moll op. 17 nr 4 4'03" 7. Preludium Fis-dur op. 28 nr 14 3'29" 8. Mazurek e-moll op. 41 nr 2 2'21" 9. Preludium h-moll op. 28 nr 6 1"32" 10. Walc Des-dur op. 64 nr 1 1"43" 11. Ballada f-moll op. 52 (fragment) 3'10" 12. The Fool on the Hill (J. Lennon, P. McCartney) bonus 3'26"
Obecnie brak na stanie
Wydana na czarnym CD edycja ostatniego albumu Novi Singers „Pay Tribute”. To zbiór standardów. Interesujący zestaw hitów, które dla najważniejszego kwartetu wokalnego w historii polskiego jazzu stanowią świetny pretekst do zabaw aranżacją, barwą, ale też po prostu – niezwykłej radości z muzykowania. Przecież właśnie o to w jazzie chodzi przede wszystkim. To najbardziej piosenkowy album w całej karierze zespołu. W wypadku większości utworów NOVI pozostawili oryginalne teksty i nie przekładali kompozycji na scat. Co więcej – nie tylko prezentowali zapierające jak zawsze dech w piersiach harmonie wokalne, ale przeplatali je z partiami solowymi. W programie płyty znalazły się m.in. ikoniczne kompozycje Jobima – rozmarzona, bardzo udana adaptacja „Wave” oraz brawurowo zaśpiewana „One Note Samba”, zbliżająca się poziomem wykonawczej karkołomności do autorskich kompozycji NOVI z lat 1974-75 („Klaun i skrzypce” ,„Basen”). Na płycie pojawiły się także popularne kompozycje Jimmy’ego Webba, w tym ciekawie zaaranżowany „MacArthur Park”, z popowo-funkowym środkiem i intrygująco przełamanym głównym motywem fortepianu. Nie zabrakło także Beatlesów: NOVI powrócili do zagranego już na „Rien ne va plus” tematu „The Fool on the Hill”(tym razem w znacznie spokojniejszej, balladowej wersji) oraz „Got to Get You into MyLife” z albumu „Revolver”, który zamyka cały album. Nie zabrakło też standardów jazzowych – z „Hello Dolly” na czele, którego gorące, swingujące wykonanie przełamano klasycyzującym wstępem. We wszystkich nagraniach wokalistom akompaniuje grupa Pawła Perlińskiego, złożona z muzyków współpracujących wówczas m.in. z Orkiestrą S-1 Andrzeja Trzaskowskiego – bardzo zgrana, rzetelna formacja, która napędza całość. Novi Singers zakończyli działalność w październiku 1985 roku. Mniej więcej w tym samym czasie w sklepach pojawił się przygotowany na początku lat 80. album „Pay Tribute”. I w niezamierzony sposób stał się nie tylko hołdem złożonym „wszystkim kompozytorom, których muzykę kochamy” (jak można przeczytać na kopercie oryginalnego wydania), ale też podsumowaniem działalności zespołu Trakclista: 1. MacArthur Park (6:11) 2. This Masquerade (3:37) 3. Does Anybody Really Know What Time It Is (3:00) 4. The Fool on the Hill (3:26) 5. Hello Dolly (3:32) 6. Wave (3:53) 7. One Note Samba (3:21) 8. By the Time I Get to Phoenix / Wichita Lineman (3:39) 9. Misty (4:41) 10. Got to Get You Into My Life (3:41)
24h
Drugi album Novi Singers „Torpedo” nagrany w 1970 roku dowodzi dlaczego zespół Novi wygrywał w latach 70. rankingi amerykańskiego DownBeat. „Torpedo”, podobnie jak debiut, wypełniony jest wyłącznie autorskimi kompozycjami członków zespołu. Silną reprezentację na płycie stanowią fascynacje soulowo-funkowe. Kazimierz Czyż na stronach „Jazzu” określał „Torpedo” mianem antologii osiągnięć zespołu. Charakterystyczne brzmienie kwartetu i osławiona lekkość interpretacji sprawiają, że zapomina się o tym, że to przecież nie instrumenty muzyczne a głos ludzki. Najważniejszy jest swing, którym naładowane są wszystkie utwory płyty. To jedenaście idealnie pasujących i działających części, brak tylko napisu: „Uwaga! Słuchać w skupieniu!”
24h
„Novi Sing Chopin” (SACD Hybrid) to album wydany w limitowanym nakładzie, w cyklu „Polskie Nagrania catalogue selections”. Jest to pierwsza w Polsce edycja tej płyty zrealizowana w formacie SACD (Super Audio Compact Disc). Pierwszy raz w Polsce klasyka polskiej muzyki rozrywkowej ukazuje się na nośniku SACD. Cykl zawiera najważniejsze płyty z katalogu Polskich Nagrań, które zostały na nowo zremasterowane i wydane z niespotykaną dotąd starannością w formacie SACD. Wybór tego formatu jest ukłonem w stronę audiofilów. Reedycja najważniejszych płyt w formacie SACD, ze względu na dostępność archiwów Polskich Nagrań w postaci analogowych taśm matek, jest naturalnym wyborem umożliwiającym najdoskonalsze zbliżenie się albumów do analogowego oryginału wynosząc je na niespotykany dotąd na polskim rynku muzycznym poziom. W celu zapewnienia pełnej zgodności ze standardowymi odtwarzaczami płyt CD, niniejszy seria SACD została wykonana jako hybrydowa i zawiera dodatkową warstwę danych w formacie CD Audio, czytaną przez wszystkie odtwarzacze CD. Częstotliwość próbkowania strumienia danych DSD wykorzystywanego na płytach SACD jest 64 razy wyższa niż na płycie audio CD i wynosi 2,824MHz. Kultowa płyta Novi Singers przed wielu laty była wielkim wydarzeniem artystycznym. Propozycja Novi Singers, wobec muzyki tak "wrażliwej" na wszelkie opracowania i transkrypcje, jaką jest muzyka Chopina, spotkała się z powszechną aprobatą, a przez bardzo wielu słuchaczy została przyjęta wręcz entuzjastycznie. Novi przez wiele lat znajdowali się w czołówce trzech najlepszych zespołów wokalnych świata w rankingu magazynu "Down Beat", a w roku 1978 zajęli pierwsze miejsce. Jak napisał zespół Novi na okładce: "Chopin – znaczy muzyka. Chopin – znaczy Polska. Chcieliśmy zaśpiewać Chopina, ażeby zidentyfikować się z jego muzyką, aby odnaleźć w niej to co nasze; w wielkiej prawdzie muzyki Chopina znaleźć fragment swojej prawdy. Jeżeli chociaż w części nam się to udało – będziemy szczęśliwi." Niezwykła jest także okładka płyty autorstwa Rafała Olbińskiego. Lista utworów: 1. Preludium e-moll op. 28 nr 4 2. Preludium Des-dur op. 28 nr 15 3. Mazurek F-dur op. 68 nr 4 4. Grande Valse Brillante op. 34 nr 2 5. Scherzo h-moll op. 20 (Molto Piú Lento) 6. Mazurek a-moll op. 17 nr 4 7. Preludium Fis-dur op. 28 nr 14 8. Mazurek e-moll op. 41 nr 2 9. Preludium h-mll op. 28 nr 6 10. Walc Des-dur op. 64 nr 1 12. Ballada f-moll op. 52 (fragment)
24h
Kultowa płyta Novi Singers przed wielu laty była wielkim wydarzeniem artystycznym. Propozycja Novi Singers, wobec muzyki tak "wrażliwej" na wszelkie opracowania i transkrypcje, jaką jest muzyka Chopina, spotkała się z powszechną aprobatą, a przez bardzo wielu słuchaczy została przyjęta wręcz entuzjastycznie. Novi przez wiele lat znajdowali się w czołówce trzech najlepszych zespołów wokalnych świata w rankingu magazynu "Down Beat", a w roku 1978 zajęli pierwsze miejsce. Jak napisał zespół Novi na okładce: "Chopin – znaczy muzyka. Chopin – znaczy Polska. Chcieliśmy zaśpiewać Chopina, ażeby zidentyfikować się z jego muzyką, aby odnaleźć w niej to co nasze; w wielkiej prawdzie muzyki Chopina znaleźć fragment swojej prawdy. Jeżeli chociaż w części nam się to udało – będziemy szczęśliwi." Niezwykła jest także okładka płyty autorstwa Rafała Olbińskiego. Reedycja winyla z 1971 roku zasługuje na czołowe miejsce w kolekcji melomana. Lista utworów: Side A 1. Preludium E-Moll Op. 28 Nr 4 2. Preludium Des-Dur Op. 28 Nr 15 3. Mazurek F-Dur Op. 68 Nr 4 4. Grande Valse Brillante Op. 34 Nr 2 5. Scherzo H-Moll Op. 20 (Molto Piú Lento) Side B 1. Mazurek A-Moll Op. 17 Nr 4 2. Preludium Fis-Dur Op. 28 Nr 14 3. Mazurek E-Moll Op. 41 Nr 2 4. Preludium H-Moll Op. 28 Nr 6 5. Walc Des-Dur Op. 64 Nr 1 6. Ballada F-Moll Op. 52 (Fragment)
24h
Drugi studyjny album. Płyta wyprodukowana przez Ethan'a Johns'a (Kings Of Leon, Ryan Adams, Ray LaMontagne).
24h
Blisko pięć lat trzeba było czekać na nowy studyjny album fantastycznego Szkota włoskiego pochodzenia, Paolo Nutiniego, lidera wśród przedstawicieli nowej fali piosenkarzy, kompozytorów i autorów tekstów. Artysta podziękował fanom za cierpliwość przepiękną kolekcją piosenek, której nadał tytuł "Caustic Love". Głos ma tak dojrzały, że wydaje się, iż słyszymy artystę z kilkudziesięcioletnim stażem. Głęboki, ciepły, mocny, delikatnie zachrypnięty. A Paolo Nutini 9 stycznia 2014 roku skończył dopiero 27 lat! Jak na tak młodego twórcę, Szkot osiągnął bardzo wiele i od ładnych paru lat zaliczany jest do światowej czołówki wokalistów i kompozytorów. Ma niewiarygodny talent i doskonałe wyczucie, dzięki któremu tak zgrabnie łączy w swoich piosenkach różne style. Paolo Nutini nigdy nie ukrywał, że bardzo bliskie jego sercu są funk i soul. Dowód jego miłości do takiego grania znajdziemy niejednokrotnie na albumie "Caustic Love". Doskonałym wprowadzeniem do zawartości krążka jest singlowa piosenka "Scream (Funk My Life Up)”. To nagranie, w którym z elegancją i wyczuciem Paolo zmieszał funk, soul, przyprawiając go szczyptą gospel oraz z lekka bluesowym wokalem. Piosenki na "Caustic Love" Nutini nagrywał w paru studiach, między innymi w Walencji, Londynie, Glasgow oraz w Stanach Zjednoczonych. Za produkcję odpowiadał Nutini oraz Dani Castelar. Przypomnijmy, że wielka kariera Paolo Nutiniego zaczęła się w 2006 roku, gdy zachwycił świat debiutancką płytą "These Streets", która tylko na Wyspach sprzedała się w ponad 1,5 mln egzemplarzy. Wynik ten powtórzył wydany trzy lata później album "Sunny Side Up", który dał Paolo nominację do prestiżowych nagród Ivor Novello oraz BRIT Awards. Tę pierwszą Szkot zdobył.
24h
Album "Last Night In The Bittersweet" to 70-minutowe, epickie dzieło, rozpościerające się od klasycznego rocka, poprzez post-punk, aż po hipnotyczny krautrock. To także najbardziej zróżnicowana, najbardziej dopracowana propozycja od Paolo. Motoryczne rytmy singla "Lose It" przywodzą na myśl niemieckie zespoły z początku lat 70., takie jak Can i Neu, z kolei "Through The Echoes" to ponadczasowy klasyk w stylu Bena E. Kinga i Otisa Reddinga, w którym wokal Nutiniego przypomina nam, dlaczego w ogóle został pozyskany przez wytwórnię Atlantic. Nad brzmieniem płyty "Last Night In The Bittersweet" czuwał sam Paolo Nutini, którego wspierali Dani Castelar i Gavin Fitzjohn. Lista utworów: 1. Afterneath 2. Radio 3. Through The Echoes 4. Acid Eyes 5. Stranded Words 6. Lose It 7. Petrified In Love 8. Everywhere 9. Abigail 10. Children of the Stars 11. Heart Filled Up 12. Shine A Light 13. Desperation 14. Julianne 15. Take Me Take Mine 16. Writer
24h
Blisko pięć lat trzeba było czekać na studyjny album utalentowanego Szkota włoskiego pochodzenia, Paolo Nutiniego, lidera wśród przedstawicieli nowej fali piosenkarzy, kompozytorów i autorów tekstów. Artysta podziękował fanom za cierpliwość przepiękną kolekcją piosenek, której nadał tytuł "Caustic Love". Głos ma tak dojrzały, że wydaje się, iż słyszymy artystę z kilkudziesięcioletnim stażem. Głęboki, ciepły, mocny, delikatnie zachrypnięty. A Paolo Nutini 9 stycznia 2014 roku skończył dopiero 27 lat! Jak na tak młodego twórcę, Szkot osiągnął bardzo wiele i od ładnych paru lat zaliczany jest do światowej czołówki wokalistów i kompozytorów. Ma niewiarygodny talent i doskonałe wyczucie, dzięki któremu tak zgrabnie łączy w swoich piosenkach różne style. Paolo Nutini nigdy nie ukrywał, że bardzo bliskie jego sercu są funk i soul. Dowód jego miłości do takiego grania znajdziemy niejednokrotnie na albumie "Caustic Love". Doskonałym wprowadzeniem do zawartości krążka jest singlowa piosenka "Scream (Funk My Life Up)”. To nagranie, w którym z elegancją i wyczuciem Paolo zmieszał funk, soul, przyprawiając go szczyptą gospel oraz z lekka bluesowym wokalem. Piosenki na "Caustic Love" Nutini nagrywał w paru studiach, między innymi w Walencji, Londynie, Glasgow oraz w Stanach Zjednoczonych. Za produkcję odpowiadał Nutini oraz Dani Castelar. Przypomnijmy, że wielka kariera Paolo Nutiniego zaczęła się w 2006 roku, gdy zachwycił świat debiutancką płytą "These Streets", która tylko na Wyspach sprzedała się w ponad 1,5 mln egzemplarzy. Wynik ten powtórzył wydany trzy lata później album "Sunny Side Up", który dał Paolo nominację do prestiżowych nagród Ivor Novello oraz BRIT Awards. Lista utworów: LP 1 Side A: 1. Scream (Funk My Life Up) 2. Let Me Down Easy 3. Bus Talk (Interlude) 4. One Day 5. Numpty Side B: 1. Superfly 2. Better Man 3. Iron Sky 4. Diana LP 2 Side A: 1. Fashion feat. Janelle Monae 2. Looking For Something 3. Cherry Blossom 4. Someone Like You
24h
'Drugi długogrający album Biggiego to dzieło z plejadą gości i całą masą hitów. Ambitny album w zamierzeniu miał być niejako sequelem "Ready to Die", rozpoczynając się w miejscu, gdzie zakończył się jego poprzednik. Pracując nad "Life After Death", Notorious B.I.G. korzystał z usług różnych producentów wśród, których znaleźli się DJ Premier, Easy Mo Bee, Clark Kent czy RZA. Zaowocowało to zróżnicowanym, eklektycznym zestawem piosenek. Różnorodny charakter materiału podkreślał także gościnny udział rozmaitych raperów, jak Jay-Z, Lil' Kim, Bone Thugs, Too $hort, L.O.X. i Mase oraz wokalistów, w tym Angeli Winbush, 112 i oczywiście Puff Daddy'ego, który jeszcze wyraźniej zaznaczył swoją obecność niż na "Ready to Die". To chyba właśnie samemu Puffy'emu należy podziękować za największe hity tego albumu: "Mo Money Mo Problems", "Hypnotize", "Sky's the Limit", czyli trzy piosenki, które zdecydowanie zyskały dzięki popowemu sznytowi, który im nadał. Na "Life After Death" wciąż jest mnóstwo gangsta opowieści, które zapewniły Biggie'emu szacunek na ulicach, ale to popowe piosenki zdobyły największa popularność i stały się klasykami gatunku. Lista utworów: Side A 1. Life After Death Intro 2. Somebody's Gotta Die 3. Hypnotize 4. Kick In The Door Side B 1. Fuck You Tonight 2. Last Day 3. I Love The Dough 4. What's Beef? Side C 1. B.I.G. Interlude 2. Mo Money Mo Problems 3. Niggas Bleed 4. I Gotta Story To Tell Side D 1. Notorious Thugs 2. Miss U 3. Another 4. Going Back To Cali Side E 1. Ten Crack Commandments 2. Playa Hater 3. Nasty Boy 4. Sky's The Limit Side F 1. The World Is Filled... 2. My Downfall 3. Long Kiss Goodnight 4. You're Nobody (Til Somebody Kills You)
24h